DC Odrodzenie. Batman (wyd. zbiorcze) #12: Miasto Bane'a

Finał zbyt długiego i wątpliwej jakości run'u Kinga. Cel był ambitny, doprowadzenie do upadku Batmana i stworzenie konkurencyjnej historii do Knightfall.
Przez 85 zeszytów, King okłamywał siebie i czytelników, że mu się uda, nie udało się, a finał tej historii pogrąża ten run.
Bane przejął Gotham, nowi stróżowie prawa to ekipa złoczyńców, pojawia się nowy Gordon, nowy Batman, Gotham Girl robi za strażniczkę miasta...
Te wszystkie zmiany sprawiają, że w Gotham wreszcie zaczyna panować pokój...nie ma złoczyńców, a superbohaterowie nie mają wstępu do miasta...absurd goni absurd.
Na dokładkę, wraca Catwoman i wymiana czułości "Gacku - Kotko"...
Nie rozumiem jak King, który potrafił napisać świetne, życiowe relacje damsko-męskie w Mister Miracle, tak kładzie romans Bruce i Seliny. Między bohaterami nie ma chemii, ich dialogi są nienaturalne, pompatyczne, nasycone zbyteczną enigmatycznością i patosem. Naprawdę bardzo trudno uwierzyć w ten związek.
Jeśli dodamy na deser głupie zachowania Batmana, które tak trudno sobie wyobrazić i zalejemy to kolejnymi słownymi gierkami nawiązującymi do "złamań", to danie Kinga robi się naprawdę ciężkostrawne...
Finał nie ma końca, dłuży się niemiłosiernie tak jak słowne tyrady Thomasa Wayne'a...
Bohaterowie podczas pojedynków, przeprowadzają autoanalizy, zwierzają się, zadając sobie ciosy, jakby znajdowali się na kozetce u psychologa. I takich absurdów można wymienić masę...

Dennis O’Neil w "Venomie", Starlim w "Sekcie" czy zbiór scenarzystów w "Knightfall" zbudowali wiarygodne i angażujące historie, w którym Batman "upadł".
W tej historii dramaturgia, emocje nie wkradają się na karty komiksu.
Olbrzymie rozczarowanie Kingiem(bo zdarza mu się tworzyć świetne historie), całe szczęście, że ten run się skończył. Niepokoi mnie tylko fakt, że jego następcą został James Tynion IV.

Żeby nie było tak gorzko, pomysł na Bruce z wąsem był spoko w tym albumie.