Bungou Stray Dogs. Bezpańscy Literaci #4

Bungou Stray Dogs #4 domyka wydarzenia z poprzednich trzech tomów i, w sumie, zawiera trzy historie. Pierwsza pokazuje konsekwencje porwania Dazaia przez mafię, ale od strony dość niespodziewanej dla czytelnika. Druga to miniatura, a trzecia jest początkiem kolejnego fabularnego arcu. Wszystkie czyta się wyśmienicie, nawet jeśli zna się je już z anime.

Najpierw przenosimy się do siedziby mafii portowej, gdzie Akutagawa leży nieprzytomny po zawalonej misji, a jego partnerka, Ichiyo Higuchi, musi stawić czoła niezadowolonemu bossowi, brakowi szacunku podwładnych i własnym, wyrosłym na gruncie niedowartościowania i ciągłego niezadowolenia ze swojego miejsca na drabinie społecznej lęków. To samodzielna opowieść, pozwalająca nam zobaczyć antagonistów – czyli mafię portową – z nowej perspektywy.

Dalej mamy perypetie Atsushiego, który wraz z Kenjim Miyazawą wyrusza rozwiązać zagadkę eksplozji ciężarówki. To króciutki, humorystyczny przerywnik, przybliżający nam z jednej strony nową postać i jej umiejętność – czyli niezwykłą siłę – a z drugiej daje chwilę oddechu przed powrotem do głównej osi fabuły.

Później następuje wprowadzenie nowego wątku: do Japonii przybywa amerykańska Gildia, zrzeszenie obdarzonych niezwykłymi zdolnościami indywiduów, chcących przejąć naszą znajomą agencję. Po stronie jankesów mamy do czynienia z grupą naprawdę zdolnych, chociaż groźnych i nieco szalonych postaci, których nazwiska i moce zaczerpnięte zostały dla odmiany z literatury zachodniej – na początku poznajemy Lucy M. Montgomery, posługującą się Anią z Czerwonej Otchłani – umiejętnością, mającą przysporzyć naszemu ulubionemu tygrysołakowi sporo problemów.

Jak dotąd tomiki Bungou Stray Dogs są bardzo równe tak pod względem kreski, jak fabularnie: jest sporo akcji, trochę humoru sytuacyjnego, do tego ciągle rosnąca galeria postaci. Autorom, Kafce Asagiriemu i Sango Harukawie, nie wyczerpują się pomysły, to na pewno. Jedyne, czego można żałować, to fakt, że poza Dazaiem i Atsushim nie dane jest nam lepiej poznać praktycznie nikogo z bohaterów – jest ich po prostu zbyt wielu, żeby móc w satysfakcjonujący sposób rozwinąć ich charaktery. Jednocześnie trzeba przyznać, że scenarzysta dobrze radzi sobie z ogarnięciem tej niesfornej gromadki.

Czy warto sięgnąć po tę serię? Owszem. Jest mniej dynamiczna, ale równie interesująca co anime – po tych kilku tomikach już to widać. Fani nie powinni się zawieść.