Breslau Triangle

Andrzeje ponownie w natarciu!

Album Breslau Triangle to zbiorcze wydanie poprawionych zinów Breslau Savage, Straight Outta Breslau oraz Breslau Kaputt uzupełnione o dodatkowe premierowe treści i niepublikowane dotąd materiały bonusowe oraz opatrzone wstępem samego Grzegorza Rosińskiego. Pod względem edytorskim komiks w niczym nie ustępuje publikacjom opatrzonym numerem ISBN, ale nie powinno to dziwić nikogo, kto pamięta wcześniejsze albumy sygnowane logo wydawnictwa Bazgrolle. Wystarczy przypomnieć choćby taką perełkę, jak Zaklęcie Boga Pytona – Psychoza wieku średniego, aby udowodnić, że obsesyjna wręcz dbałość o najmniejsze detale zawsze była znakiem rozpoznawczym dolnośląskiej oficyny.

Autorem skryptu Breslau Triangle w głównej mierze jest XNDR solidnie wspierany przez Fila. Fabuła komiksu – co widoczne było już na poziomie lektury poszczególnych zeszytów – to spontaniczny melanż złożony z tragicznych wyborów między uczuciem do kobiety a lojalnością wobec kolegów, wzmożonego zagrożenia ze strony terrorystów i nasilającej się aktywności grup okultystycznych, zakrzywień czasoprzestrzeni i współistnienia alternatywnych rzeczywistości oraz meandrów wielkiej polityki i okrutnych mechanizmów korporacyjnych. Na tym skomplikowanym tle dopełniają się dramatyczne losy Fila, XNDRa, Robura, Ojca Rene oraz Niebezpiecznego Kurczaka, których źródłem stał się złotokurczakowy rozpad legendarnego w polskim podziemiu wydawnictwa Bazgrolle i wykupienie wszystkich praw do historii przez komiksowych potentatów zza Odry.

Tylko dla prawdziwych Andrzejów!

Poza głównymi bohaterami komiksu tradycyjnie już nie mogło zabraknąć obecności znanych osobistości z polskiego środowiska komiksowego (pojawiają się tutaj Arcz, TeO i Ystad z wydawnictwa ATY oraz Łukasz Kowalczuk czy Jakub Dębski), bohaterów innych komiksów ze stajni Bazgrolle (jak Pomściciele czy Coran – Obronca Talibów) oraz bohaterów innych polskich komiksów niezależnych (z Kapitanem Minetą na czele), ikon komiksu europejskiego (vide Thorgal) oraz światowej klasyki (vide Hellboy), a także typów wywodzących się z popularnych kreskówek (Jake i Finn z Adventure Time). Z jednej strony wszystkie te mrugnięcia okiem w stronę odbiorcy świadomego szemranych powiązań w komiksowym półświatku są bardzo sympatycznym akcentem, z drugiej jednak znacznie wpływają na hermetyczność wielu żartów i wywołują zupełną niestrawność dla czytelników nie mających wiedzy na temat zależności pomiędzy postaciami.

Bardzo podobnie rzecz ma się w przypadku mocno rozbudowanej warstwy dialogowej komiksu, ogniskującej się przeważnie wokół tematów – eufemistycznie rzecz ujmując – łóżkowo-miłosnych. Opowieści składające się na Breslau Triangle są zabawnie "przegadane”, a większość dowcipów opartych zostało na urokliwie unikalnym żargonie. Komizm słowny, który przejawia się głównie w specyficznym języku postaci pełnym cudacznych przekręceń, dziwnych neologizmów, błędnych zapisów czy niepoprawnych deklinacji, u czytelnika znającego wcześniejsze dokonania Bazgrolli momentami może wywoływać salwy histerycznego śmiechu, ale dla przypadkowego odbiorcy nie zdającego sobie sprawy z obranej przez twórców konwencji na dłuższą metę może okazać się być nieco nużący albo po prostu spotkać się z niezrozumieniem i brakiem akceptacji.

Andrzeje wracają na scenę!

Scenariuszowe bogactwo podkreślone zostało przez różnorodność ilustracyjną. Za oprawę graficzną – poza wspomnianymi wcześniej Filem i XNDRem – odpowiedzialni są Robert Sienicki i Ojciec Rene. Każdy z czwórki rysowników prezentuje własny rozpoznawalny styl, co wpływa pozytywnie na odbiór całości. Plansze autorstwa Fila, Belego, XNDRa i Ojca Rene cieszą oko w każdym calu. I chociaż momentami uwidacznia się nadmierny pośpiech przy kreśleniu tego czy innego kadru, to drobne niedociągnięcia wcale nie mącą przyjemności z lektury. Wartością dodaną jest kolorowa galeria wszystkich okładek, które otwierały i zamykały kolejne trzy zeszyty składające się na album Breslau Triangle.

Jednakowoż pomimo drobnych uwag, jakie ewentualnie można kierować w stronę albumu Breslau Triangle, należy uczciwie oddać, że jest on bezapelacyjnie jedną z najlepszych publikacji wydawnictwa Bazgrolle: począwszy od w miarę spójnego scenariusza, poprzez zróżnicowaną kreskę czwórki autorów, na edytorskiej dbałości o jakość wydania komiksu kończąc. Ale najważniejszym atutem tego komiksu jest jego nieskazitelna autentyczność. Bazgrollowa załoga po raz kolejny udowodniła, że robi komiksy nie dla poklasku, sławy i profitów, ale ze szczerej potrzeby tworzenia i dla satysfakcji z bawienia swoich stałych czytelników. Stuprocentowy powrót w spektakularnym stylu.