Wąż ten, odkryty w dorzeczu rzeki Kapuas w parku narodowym Betung Kerihun i stąd też nazwanym „bagiennym wężem z Kapuas” mierzy sobie około pół metra i jest jadowity. Najprawdopodobniej jest on wyjątkowym gatunkiem, występującym tylko na tych właśnie terenach. Na razie brak jest większej ilość szczegółów na jego temat.
Temat jest oczywiście wspaniałym pomysłem na początek przygody, w której Badacze Tajemnic zostaną wysłani w głębiny dżungli Borneo, celem zbadania i zdobycia większych informacji na temat tego węża. Czemu dotychczas nic na temat tego typu węży nie było wiadomo? Jak liczny jest to gatunek? Dlaczego jego istnienie jest nierozerwalnie związane z mokradłami Kapuas? Jakie skutki powoduje jego jad? Może, jak w przypadku niektórych innych tego typu substancji, w niewielkich ilościach ma on działania halucynogenne? A czy może być coś bardziej „cthulhowego”, niż Badacz Tajemnic, z halucynacjami po ugryzieniu przez węża błąkający się po dzikich ostępach i mokradłach na tej indonezyjskiej wyspie? Końcem owego błądzenia będzie natomiast odkrycie zaskakującej prawdy na temat przyczyn występowania zdolności do zmiany barw „bagiennego węża z Kapuas”…
