Symmetry

Symmetry to przyjemny wizualnie i fabularnie surwiwalowy tytuł polskiego studia Sleepless Clinic, twórców wydanego niecały rok wcześniej The Last Journey. Osadzona w grafice 2D gra pozwala zaopiekować się trójką astronautów, którzy wraz z całą załogą rozbili się na obcej planecie. Naszym zadaniem jest tak zorganizować ich czas, aby zdołali naprawić statek i wykorzystali go do ucieczki z nieprzyjaznego środowiska. A nie będzie to łatwe, bowiem skuta lodem planeta jest niebezpieczna i skrywa mroczną tajemnicę.

Podstawowa rozgrywka to fabularna przygoda, w której mamy konkretny cel do osiągnięcia – ucieczkę. Zaczynamy od wprowadzenia w sytuację astronautów, dowiadujemy się, co się stało i kto przeżył katastrofę. Ekspedycja liczy dziewięciu członków, natomiast każda nowa gra przydziela nam losowo trzech ocalałych szczęściarzy, którym przyjdzie stoczyć walkę o życie w nieprzyjaznym środowisku. Jak w większości gier surwiwalowych, twórcy przygotowali także opcję w trybie ciągłym, gdzie najważniejszym zadaniem jest jak najdłuższe przetrwanie. Z tą drobną niedogodnością, że tryb ten odblokuje się dopiero po ukończeniu podstawowej przygody fabularnej.

Tajemnica goni tajemnicę

Od pierwszych chwil widać duży potencjał w opowiedzianej historii. Jest klimatycznie, dzięki niezbyt wesołym nastrojom załogi oraz zwrotowi akcji, który wprowadza nieco elementu horroru. Atmosfera grozy budowana jest poprzez zmieniające się szczegóły otoczenia, jednak często umykają one uwadze podczas pierwszej rozgrywki, gdy skupiamy się wyłącznie na pilnowaniu rozbitków. Dodatkowo ci dzielą się przemyśleniami odnośnie do swojej tragicznej sytuacji. Wzajemne oskarżenia, pretensje i mocno pesymistyczne nastawienie towarzyszą całej grze. Niestety, odbywa się to w atmosferze wzajemnego odizolowania bohaterów. Nie ma bardziej złożonych dialogów, a niektóre wątki poboczne zostały mocno uproszczone na rzecz surwiwalowego charakteru rozgrywki. Przykładem jest brak zainteresowania załogi, kiedy odzywa się ocalały z ekspedycji rozbitek. Nie mamy żadnej możliwości odpowiedzieć na jego wezwanie, a tym bardziej zmusić naszych ludzi do podjęcia w tym kierunku jakichkolwiek działań. To jeden z tych elementów, gdzie w pierwszej chwili spodziewamy się ciekawego rozwinięcia fabularnego, a ostatecznie czujemy zawód, że równie nagle jak się ten fabularny zwrot akcji pojawił, tak znika.

Nie tak prosto przeżyć

Mechanicznie Symmetry należy do prostych i intuicyjnych gier. Nasi astronauci zaspokajają swoje potrzeby w trzech kategoriach: dwóch niezbędnych, aby przeżyć, i jednej dodatkowej, dającej możliwość przekwalifikowania danego bohatera. Warto zaznaczyć, że każdy na początku posiada swój unikalny zestaw umiejętności. Członkowie załogi zaspokajają przede wszystkim głód oraz odbywają regeneracyjne prysznice, zastępujące sen. Obie potrzeby wyczerpują się w zależności od warunków otoczenia – przy dużym mrozie grozi wychłodzenie organizmu a nawet śmierć, z kolei w ogrzewanych pomieszczeniach stacji badawczej postępuje to znacznie wolniej. Z żywnością jest nieco trudniej, bo o ile kabiny odnawiające nie wymagają niczego poza naprawą w razie awarii, to o tyle żywność najpierw trzeba wyprodukować. Każdy bohater może zwiększać swoje zdolności w czterech kategoriach: zbieranie drewna, produkcji żywności, zbierania elektroodpadów i pracy. Większe doświadczenie przekłada się na większą skuteczność jednorazowego pozyskania danego zasobu. A te, w miarę wydłużania rozgrywki, kurczą się. Po kilku wyjściach, za każdym razem astronauci muszą podążać coraz dalej, aż znikają za ekranem. Nasz obszar obserwacji astronautów ogranicza się tylko do fragmentu terenu, więc kiedy bohaterowie znikają poza nim, nie możemy podglądać, dokąd dotarli.

Mamy dwa tryby trudności, które różnią się jedynie ilością drobnych niedogodności dotykających naszych rozbitków. Maszyny szybciej się psują, a pogoda jest znacznie bardziej surowsza. Jednak w żadnym wypadku nie są to poziomy, których nie dałoby się okiełznać po kilku rozgrywkach.

Z pewnością Symmetry to także artystyczna grafika 2D, której kanciaste kształty – pomimo drobnych niedociągnięć – nadają całości miłego wizualnie charakteru. Świetnie prezentuje się wyposażenie stacji badawczej, z kolei nieco słabiej wygląda skute lodem środowisko na zewnątrz, tutaj dużo elementów uproszczono. Znacznie lepiej jest ze ścieżką dźwiękową, muzyka dobrze zwiastuje różne wydarzenia, w tym śmierć bohatera czy usterki, jakie dotykają naszą stację badawczą. Dlatego pomimo pewnych drobnych niedogodności tytuł ten zasługuje na uwagę miłośników gier surwiwalowych. Czeka nas kilka ciekawych sytuacji, takich jak tajemnicza siła na obcej planecie, i równie trudnych moralnie decyzji. Kto ma przeżyć, a kogo poświęcić? A może warto zapewnić ucieczkę tylko jednej osobie? Dzięki temu w pewnym stopniu odczuwamy skalę tragedii, jaka dotknęła rozbitków.

Plusy:

• oprawa graficzna i audiowizualna
• wątek główny
• intuicyjna i prosta

Minusy:

• niezbyt dopracowane wątki poboczne