LEGO Batman 3: Poza Gotham

Postępująca dewolucja?

W LEGO Batmanie 3 nie widać kroku naprzód w rozwoju serii – po kilkunastu godzinach gry można raczej odczuć znużenie tym, że producenci proponują praktycznie ten sam model rozgrywki (a nawet zubożony pod kilkoma względami wobec poprzedniczek). Przykładem niech będzie otwartość świata. W ostatnich częściach serii LEGO pomiędzy zadaniami głównymi gracz mógł mniej lub bardziej swobodnie poruszać się czy po Śródziemiu, czy po Nowym Jorku, rozwiązując zadania poboczne oraz odblokowując nowe postacie i inne bonusy. Natomiast w Beyond the Gotham wolność ogranicza się w zasadzie do poruszania się po Watchtower oraz jaskini Batmana i wybierania kolejnych obowiązkowych misji do zaliczenia. Oczywiście, i na tak ograniczonym terenie znajduje się kilka dodatkowych aktywności, ale jest ich niewiele i nie są zbyt zajmujące.

Nużąca rutyna

Drugi ważny problem wynika pośrednio z pierwszego. Skoro aktywność została ograniczona praktycznie do głównych misji, to tym ważniejsze powinno być stworzenie ich na tyle interesującymi, aby gracz nie odczuł nudy ani znużenia. Niestety twórcom się to nie udało, a kolejne etapy cechuje schematyczność (szczególnie te rozgrywające się na planetach Korpusów Latarni) i bardzo niski poziom trudności. W poprzednich odsłonach można było dla odskoczni od rutyny głównych zadań jeździć Batmobilem, oblatywać Nowy Jork w kostiumie Iron Mana, czy zwiedzać coraz to nowe zakątki Śródziemia – tutaj podobnej różnorodności wyboru brakuje.

Jest to tym bardziej widoczne, że całość, jak wspomniałem wyżej, jest wręcz prostacko banalna. Trudno wyobrazić sobie, żeby jakakolwiek osoba mająca wcześniej styczność z grami LEGO lub mająca więcej niż wczesne naście lat miała problemy z błyskawicznym zaliczaniem kolejnych poziomów. LEGO Batman 3: Beyond Gotham jest grą niestanowiącą żadnego wyzwania. Jedyna rzecz, nad którą można spędzić naprawdę dużo czasu, to próba odnalezienia wszystkich "znajdziek" i możliwych bonusów, ale przy tak topornie wykonanych etapach konieczność ich wielokrotnego rozgrywania raczej frustruje, niż bawi. Tym bardziej, że sporo z sekretów nie jest ukrytych i widać je jak na dłoni – w takich momentach podczas rozgrywania kampanii fabularnej zazwyczaj gracz nie kontroluje postaci, której moc/umiejętność jest potrzebna, aby zdobyć ów sekret. Wygląda to momentami na próbę sztucznego przedłużania ilości czasu, jaką przeciętny achiever musi spędzić z tą produkcją.

Lubimy to, co znamy

Poza tym LEGO 3 ma wszystko to, co jej poprzednicy. Czyli masę bohaterów, których można kontrolować, i jeszcze więcej do odkrycia, klockowy humor, charakterystyczną grafikę (szczególnie po tłach widać pracę, jaką wykonano od pierwszych części gier sygnowanych logiem LEGO) oraz całe mnóstwo nawiązań do popkultury. Duży plus dla twórców za uwzględnienie w fabule dość świeżych wydarzeń z uniwersum DC (jak istnienie różnych kolorów Latarni), z jednoczesnym silnym zakorzenieniem tej gry w przeszłości komiksowej – tutaj na pierwszy plan wysuwa się postać Batmana; można na przykład odblokować tajny poziom, gdzie gra się Nietoperzem w stroju z serialu z Adamem Westem w roli głównej. Aktor ten zresztą stanowi jeden z bonusów do kolekcjonowania – na każdym poziomie należy go wybawić z jakiejś opresji, aby dostać złoty klocek.

Bardzo sympatycznie prezentuje się również muzyka. Melodie wpadają w ucho, a zmianie postaci towarzyszy motyw muzyczny kojarzony z danym bohaterem/bohaterką.

NA NA NA NA NA... LEGO?

Trudno polecić najnowsza odsłonę LEGO komuś, kto nie jest zagorzałym fanem serii – jeżeli grałeś w którąś z poprzednich części, to grałeś i w tę. Nie zawiera ona nic nowego względem innych tytułów Traveler’s Tales, a sama fabuła i konstrukcja etapów okazuje się niezbyt satysfakcjonująca. Natomiast jeżeli chcesz sprawdzić, czy gry LEGO są dla Ciebie, to lepszym wyjściem wydaje się poznanie własnych preferencji z jedną z wcześniejszych produkcji (choćby LEGO Batman 2), które są obecnie znacznie tańsze, a wydają się oferować co najmniej tyle samo zabawy.

Plusy:

• I'm Batman!
• klockowy humor
• muzyka

Minusy:

• nużąca i zbyt prosta
• to praktycznie powtórka z rozrywki
• sztuczne wydłużanie czasu gry