Filary Ziemi

Akcja rozgrywa się w XII-wiecznej Anglii, w fikcyjnym miasteczku Kingsbridge i jego okolicach. Mistrz budowniczy Tom błąka się wraz z żoną i dziećmi w poszukiwaniu pracy, jednak nikt nie potrzebuje usług kogoś z jego doświadczeniem. Chociaż gotów jest podjąć się każdego zlecenia, aby wyżywić rodzinę podczas szczególnie niefortunnego okresu, to w głębi ducha marzy, że raz jeszcze będzie mu dane pracować nad katedrą. To właśnie zajęcie uważa za swój życiowy cel. Losy Toma stykają się z żyjącą w lesie banitką o imieniu Ellen i jej synem Jackiem – razem z nimi wyrusza w dalszą podróż. Tymczasem do opactwa Kingsbridge przybywa brat Philip. Za sprawą swojego brata mnich wplątuje się mimowolnie w politykę i spisek, od którego powodzenia lub porażki mogą zależeć losy całego królestwa.

Budowniczy, mnich i dzieciak

Chociaż grę rozpoczynamy od poznania Toma, to prawdziwymi protagonistami Filarów Ziemi są Jack i Philip, których kontrolujemy na zmianę w siedmiu rozdziałach pierwszej z zapowiedzianych trzech ksiąg składających się na ten tytuł. W porównaniu do gier Telltale, twórcy częściej pozwalają nam na swobodną eksplorację lokacji, gdzie znaleźć możemy przedmioty i informacje potrzebne do pchnięcia akcji do przodu – gra ma wiele wspólnego z niemal już wymarłymi przygodówkami point & click. Co jakiś czas mamy też okazję do podjęcia decyzji odnośnie do dalszego sposobu działania, ale póki co nie otrzymaliśmy zbyt wiele sposobności do wyjścia poza ramy fabuły znanej z książkowego oryginału, jak też przekonania się, jak wpływamy na losy innych postaci. Z drugiej jednak strony, jest to typowe dla tego gatunku, a na dodatek wciąż mamy do czynienia tylko z pierwszą częścią większej całości – pozostaje nadzieja, że w dwóch kolejnych odcinkach zostaną odpowiednio przedstawione konsekwencje naszych decyzji z początku przygody.

Gra na podstawie cegły o budowie katedry

Powieść Kena Folletta, na podstawie której powstała gra, liczy sobie ponad tysiąc stron, zatem niezbędne były pewne ingerencje w materiał źródłowy – tym samym dzieło studia Daedalic Entertainment nawet nie próbuje przenieść na ekrany komputerów wszystkich scen z książki. Akcja rozpoczyna się w momencie, który w literackim pierwowzorze zostaje opisany po ładnych kilkudziesięciu stronach, więc niestety brakuje tu odpowiedniego przedstawienia postaci, którym będziemy towarzyszyć przez całą grę. Zmieniono również chronologię pewnych wydarzeń, ale nie powinno to przeszkadzać nikomu, kto wcześniej nie czytał dzieła Folleta. Czytelnicy zaznajomieni z pierwowzorem generalnie powinni poczuć się usatysfakcjonowani tym, w jaki sposób zaadaptowano najważniejsze sceny oraz zaprezentowano bohaterów, a tych, którzy zasiądą do rozgrywki w ciemno. powinna zainteresować opowiedziana tu historia, która tylko niewiele straciła w porównaniu z powieścią.

Na dużą pochwałę zasługuje oprawa graficzna – choć mogłoby się zdawać inaczej, ręcznie rysowane tła oraz sylwetki postaci mają istotny wpływ na wzmocnienie wykreowanej tu atmosfery. Pod względem estetyki Filary Ziemi przypominają nieco obie części The Banner Saga, a że prezentowały się one wyśmienicie, to porównanie to stanowi spory komplement. Smuci jednak to, że poziomowi wizualiów nie dorównują animacje postaci, które są po prostu kiepskie – bohaterowie przemieszczają się w sposób tak sztywny i sztuczny, że aż szkoda patrzeć. Ścieżka dźwiękowa natomiast jest niezła, ale niewiele ponadto – muzyka pasuje do reszty elementów składających się na ten tytuł, ale nie pozostaje w pamięci na dłużej.

Wstęp za nami, pora na rozwinięcie

Filary Ziemi to dobra gra epizodyczna, ale choć cechuje się dobrą fabułą opartą na znanej książce i świetnym stylem graficznym, to jednocześnie powiela też problemy nękające pozostałe tytuły z tego gatunku, takie jak niewielki wpływ podejmowanych przez gracza decyzji na przebieg rozgrywki. Być może w kolejnych odcinkach okaże się, że twórcy postarali się dodać coś od siebie pod tym względem, jako że trudno byłoby oddać wpływ naszych działań na przebieg fabuły w premierowym odcinku, ale o tym będziemy mogli się przekonać dopiero za parę miesięcy. Póki co, pozostaje mi tylko polecić grę fanom twórczości studia Telltale, historycznych realiów oraz miłośnikom prozy Kena Folletta – choć nie jest to produkcja idealna, to nie powinni się nią rozczarować.

Plusy:

• atmosfera
• ręcznie rysowane tła i modele postaci
• satysfakcjonujące oddanie wydarzeń z kart książki

Minusy:

• przeciętna muzyka
• nieco chaotyczna fabuła
• póki co niewielki wpływ decyzji gracza na opowiadaną historię