Autor: Aleksandra 'Jade Elenne' Wierzchowska
Miecz świetlny - jeden z najbardziej charakterystycznych elementów uniwersum Star Wars - ma cylindryczną rękojeść, wewnątrz której znajduje się bateria i gniazdo kryształu odpowiedzialnego między innymi za kolor klingi oraz jej długość. Jeśli konstruktor umieścił tylko jeden kryształ, ostrze jest cały czas takie samo; jeśli więcej - zazwyczaj trzy – można regulować jego długość. Rękojeść zakończona jest emiterem klingi – zazwyczaj jest on skośny lub ma kształt dzwonka. Każdy padawan pasowany na rycerza ma za zadanie skonstruować własny miecz świetlny (lightsaber). Jedi do budowy miecza wykorzystują specjalne kryształy o niebieskiej, zielonej lub purpurowej barwie. Konstrukcja takiej broni zawsze zajmowała dość dużo czasu (ok. kilku miesięcy), jednak podczas Wojen Klonów często były potrzebne nowe miecze, a nikt nie mógł przecież być bez broni prawie pół roku! Dlatego też w tym czasie Jedi opracowali metody pozwalające złożyć nowy miecz w kilka dni. Miecz świetlny nie jest, nie był i na pewno nie będzie bronią produkowaną seryjnie - tym niemniej nie udało się uniknąć pewnych uproszczeń w konstrukcji. Stąd charakterystyczna dla tego okresu standaryzacja w budowie i wyglądzie mieczy.
"Czy Anakin w Epizodzie III będzie już rycerzem Jedi, czy nie?" – takie pytanie zadawałam sobie, kiedy na ekranach kin pojawił się Atak klonów. Odpowiedź brzmi oczywiście:
Jeśli o Obi-Wana chodzi - jego miecz również jest tym znanym ze starej trylogii. Tym samym, na wzór którego Luke zbudował swój lightsaber w Powrocie Jedi. Rękojeść, chociaż zgrabna, jest znacznie mniej złożona, niż ma to miejsce w przypadku broni Skywalkera (m.in. zrezygnowano w niej z zestawu przycisków na rzecz aktywatora panelowego). Jej górna część jest specjalnie wyprofilowana "w pręgi", aby wygodniej było ją trzymać w dłoni. Miecz Kenobiego ma budowę typową dla okresu imperialnego (swój poprzedni miecz stracił na Geonosis, musiał więc zbudować nowy, a właśnie zaczęły się Wojny Klonów), emiter w kształcie dzwonka i wyżej wspomniany aktywator panelowy. Nawiasem mówiąc, Zemsta Sithów jest jedyną częścią sagi, w której pojedynkujący się adwersarze walczą mieczami o takim samym kolorze.
"W starym stylu walki na miecze świetlne nie miał sobie równych" – powiedziała o nim Jocasta Nu. Darth Tyranus praktykował starą szkołę walki, odrzuconą przez większość Jedi. Uważano, że jest ona nieskuteczna w walce przeciwko broni blasterowej i nie przyda się rycerzom Zakonu, którzy zazwyczaj przecież mierzyli się właśnie z przeciwnikami uzbrojonymi w blastery. Tyranus, będąc jeszcze Jedi, perfekcyjnie opanował ów styl i nie zamierzał przerzucić się na nowszy. Podstawą jego była idealna równowaga, oszczędne ruchy i znakomite opanowanie poszczególnych elementów. Pełnię swych umiejętności Dooku pokazał w pojedynkach ze Skywalkerem i Kenobim na Geonosis. Jednak podczas następnego starcia z Anakinem (na statku Grievousa) popełnił poważny błąd, nie doceniając młodego Jedi, co stało się przyczyną jego klęski i w efekcie śmierci.
Mistrz Mace Windu posiada miecz z dość rzadką, purpurową klingą. Notabene purpura to kolor, który powstaje z połączenia czerwieni (a ten kolor ostrza jest tradycyjnie przypisywany Sithom) oraz fioletu (barwy kojarzonej ze stanowczością i powagą). Na temat charakterystycznego koloru ostrza miecza Mace'a możecie podyskutować na forum w temacie Kolor miecza - obraz ducha?. Srebrzysta rękojeść tej broni wyróżnia się spośród typowych mieczy - jest elegancka i zaprojektowana z dużym zmysłem artystycznym. W połowie znajduje się pierścieniowate przewężenie - ta część rękojeści ma złotą barwę, podobnie jak umocowany w specjalnym "gniazdku" aktywator. Oprócz tego broń ma też kilka mniejszych przycisków zwiększających jej możliwości. Dolna część rękojeści, tak jak w przypadku większości mieczy, obudowana jest wąskimi czarnymi płytkami.
Mistrz Ki–Adi-Mundi przed śmiercią także będzie miał okazję do zaprezentowania swoich szermierczych zdolności. Podobnie jak większość jakże bohatersko ginących rycerzy Zakonu, posługuje się on mieczem o błękitnej klindze. Właśnie ten kolor ostrza był najbardziej rozpowszechniony wśród Jedi, co można zaobserwować podczas oglądania urządzonej przez duet Palpatine - Skywalker czystki.
W Zemście Sithów Palpatine stoczył dwa pojedynki z mistrzami Jedi. Bardzo ciekawie prezentuje się jego walka z Mace’em Windu – obaj znakomicie posługują się bronią, obaj walczą do końca. Scena pojedynku dwóch Mistrzów przez duże "M", wirtuozów w swoim fachu, najpotężniejszych wojowników każdej ze stron jest także znakomicie zaaranżowana: wszystko ma klimat powagi, dostojeństwa, każdy detal mówi widzowi jak istotne jest to starcie dobra ze złem, potęgi mistrza Jedi z mrokiem Lorda Sithów. Zastosowano także fantastyczne oświetlenie - ostrze lightsabera Sidiousa jest tam nie tyle czerwone, co amarantowe i świetnie komponuje się przez to z nie tylko fioletem miecza Jedi, lecz także z resztą scenografii, tworząc niepowtarzalny klimat.
Dwoma błękitnymi i dwoma zielonymi lightsaberami posługuje się cyborg Grievous. Nie skonstruował ich jednak samodzielnie - wszystkie odebrał zabitym przez siebie Jedi: pierwszy był dziełem K'Kruhka, który zginął na Hypori, drugi - Jmmara (poległ na Vandos). Dwa kolejne należały do Purotha i Nystammalla, których generał zabił na Tovarskl. Grievous swych mieczy użył w filmie tylko raz - podczas walki z Kenobim, ale to i tak wystarcza.
Czy miecz świetlny jest tylko bronią? Raczej nie, to także symbol pewnego statusu. Żeby posługiwać się mieczem świetlnym trzeba być kimś, kto wyrasta ponad przeciętność. Pojedynki z wykorzystaniem tej broni były, są i będą jednym ze znaków rozpoznawczych sagi Star Wars. Trzeba jednak przyznać uczciwie, że czasem ów znak bywa nadużywany, przez co traci na swej niezwykłości i staje się przedmiotem kpin. Świadczy o tym wypowiedź jednego z fanów Gwiezdnych wojen: "W Mrocznym widmie był miecz o dwóch ostrzach. W Ataku klonów - dwa miecze. W Zemście Sithów - już cztery. Co będzie w serialu: tylko ośmiornica Jedi, czy jednak już stonoga?"
