Kronika opętania

Filmy duńskiego reżysera Olego Bornedala w opinii większości stoją na całkiem przyzwoitym poziomie. Jego przedostatnie przedsięwzięcie pod znamiennym tytułem I zbaw nas ode złego pokazało, że kino skandynawskie może podobać się także w innych regionach świata, zdobywając nagrody na europejskich festiwalach. Nie spuszczając z tonu, Bornedal w swojej najnowszej produkcji podjął dość popularny ostatnio temat opętania. Po serii filmów o egzorcyzmach (Egzorcyzmy Emily Rose z 2005 roku czy Ezgorcyzmy Dorothy Mills z 2008) na ekranach pojawiło się nowe – jak zapewniał reżyser – ujęcie tajemniczego problemu. Czy Kronika opętania rzeczywiście pozytywnie zaskakuje?

Najnowsza produkcja Bornedala z pewnością nie zawiedzie wielbicieli horrorów opowiadających o egzorcyzmach. Film stawia bardziej na stworzenie odpowiedniego, przerażającego nastroju niż na przestarzały już nieco efekt, który streścić można okrzykiem "Bu!". Tradycyjnie celem demona staje się oczywiście mała dziewczynka. Dostaje ona od taty kupioną na wyprzedaży garażowej tajemniczą drewnianą skrzynkę. Nietrudno się domyślić, że przedmiot okazuje się pradawnym artefaktem, który po otwarciu uwalnia potężną demoniczną duszę. Schemat, wydawałoby się, ograny i przewidywalny i ciężko się z tym nie zgodzić. Jednak brak przesadnych efektów specjalnych oraz wymyślnych nadnaturalnych mocy opętanego dziecka może zaowocować chwilą zadumy i zastanowienia nad początkową informacją "oparte na faktach".

Małym zaskoczeniem może okazać się to, że Kronika opętania nie jest stricte horrorem. Reżyser bardzo zgrabnie przedstawił walkę z tajemniczym Dybukiem – złośliwym duchem zamieszkałym w skrzynce – na tle rodzinnego dramatu. Głównym bohaterem filmu jest ojciec dwóch córek, Clyde Brenek. Akcja rozgrywa się tuż po jego rozwodzie z żoną. Mężczyzna poświęca każdą chwilę ukochanym dzieciom, Em i Hannah, starając się sprostać ich zachciankom.

Po otwarciu wspomnianego artefaktu, który Clyde wręcza młodszej z córek, Em, zaczyna ona zachowywać się zupełnie inaczej niż zwykle. Staje się rozdrażniona, skryta i agresywna. Co więcej, w domu Breneków nagle pojawia się plaga ciem, wylatujących z najmniej spodziewanych miejsc. Wkrótce okazuje się, że Em została opętana przez Dybuka – złośliwego ducha pochodzącego z żydowskiego folkloru. Clyde bierze sprawy w swoje ręce i próbuje odnaleźć osobę, która mogłaby wypędzić demona z ciała dziewczynki.

Film Bornedala nie należy do tych z najwyższej półki, ale miłośnikom obranej przez reżysera konwencji powinien przypaść do gustu. Ciekawym doświadczeniem było słyszeć głos Dybuka, wydobywający się ze skrzynki i mówiący w języku polskim. Zaskakujące rozwiązanie pojawia się również w przypadku egzorcyzmów, które odprawia… rabin. Tym razem reżyser oszczędza nam kolejnych katolickich księży wypędzających demony w imię Chrystusa. Nowe ujęcie tego oklepanego tematu i ciekawe spojrzenie może zaciekawić także innych widzów, niekoniecznie zafascynowanych horrorami. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę