Ullythis de Lioncourt

Trzeba przyznać, że pomysł ciekawy o ile trafia do świata pokroju Planescape'a, który akceptuje tego typu groteskę.

Ja mimo wszystko widziałbym go w Faerunie, w którym zdarzają się wkręty z konwencji płaszcza i szpady, ale faktycznie - Ullythisa najłatwiej wyobrazić sobie w PS. W końcu mój nick zobowiązuje...

Czyli co, Ullythis najpierw broni dziewicę przed wampirem, a potem ją... całuje? xD

Taki scenariusz zakłada, że dziewica ma pecha. Jeżeli ma szczęście, Ullythis dramatycznym telepatycznym szeptem każe jej uciekać, po czym przenosi się na inny plan i w samotności walczy ze swym potwornym pożądaniem. Oczywiście uprzednio zadbawszy, by ktoś"przypadkiem" zauważył tę samotną walkę.

potężny wampiryczny czarnoksiężnik przemienił Ullythisa w wampira

O ile skleroza mnie nie zawodzi, w trzecim bestiariuszu doi Ravenloftu (Children of the night się nazywał, jeszcze w wersji AD&D) był illithid-wampir, ale daleko mu było do postaci zaprezentowanej w tym tekście.

Illithid-wampir jest też w trzecioedycyjnym Lords of Madness, ale jego opis zaczyna się od wyjaśnienia, że mało przypomina wampira, a bardziej "wright" (Upiór?). To może ten sam?

Ten z Lords of Madness jest bardziej podobny do zombie, niż do wampira. Zwierzęcy, ogłupiały i, o ile pamiętam, pozbawiony mocy psionicznych. Chyba uznali, że illithid, będący jednoczesnie normalnym wampirem, byłby zbyt, hmmm... Nazwijmy to, epicki :P

Czyli do D&D pasowałby idealnie ;)

A ten z LoMa to faktycznie takie zombie, tyle że sprytne (nie mylić z mądre) i jednak trochę psioniczne - stąd autorzy faktycznie porównują go do upiora*. Gdyby wymyślić, jak się toto robi ze zwykłych illithidów, można by zrobić fajny horror z nim jako potworem. Zwłaszcza, gdyby gracze nie od razu mogli zauważyć, że on nie jest taki sprytny, jak inne illithidy.

*Oczywiście nie wiedząc, że po polsku ten stwór jest upiorem, a już na pewno nie znając Dziadów czy przekładu Giaura.

Na mój gust BN, który od czasu do czasu kogoś zamorduje, neutralny nie jest.

Historia nie uzasadnia, dlaczego  jak na swój poziom jest tak niezwykle bogaty. Mogłoby to też stanowić problem, jeżeli gracze by mieli z nim walczyć — po prostej potyczce ich majątek mógłby się podwoić.

Poza tym przygotowując się do wykorzystania tego BN na sesji, warto by dopisać mu stertę zużywalnych przedmiotów.

Dobry = nie zabija, zły = zabija, neutralny = nic nie robi? A ileż to żyć mają na sumieniu dobrzy bohaterowie? Poza tym, jak inaczej określić obiektywnie złą postać, która z własnego punktu widzenia postępuje szlachetnie? Zresztą delikwent nie zawsze morduje, czasem tylko rozmawia. I jak tu takiego sklasyfikować?

Dobry, neutralny = zabija tylko z konieczności. Jakieś jedno zabójstwo w afekcie lub żałowane może się postaci trafić, ale ktoś kto od czasu zje jakiegoś człowieka bo ma taki gust, to już nie jest neutralna postać.

Przy określeniu charakteru nie ma znaczenia, co postać o sobie myśli.

Jeśli dobrze pamiętam, to szaleńcy byli zwykle właśnie CN. Charaktery w dnd są także dosyć rozmazane i postać CN może mieć pewne ciągoty w stronę dobra lub zła.

Z tego, co piszą na Sferopedii:

Chaotyczny neutralny, “wolny duch”: Śmiałek o tym charakterze poddaje się kaprysom. Jest indywidualistą w każdym calu. Ceni swą wolność osobistą, ale nie zamierza bronić wolności innych. Unika władz, odrzuca ograniczenia i buntuje się przeciw tradycji. Co ciekawe, nie zajmuje się celowym niszczeniem organizacji i wprowadzaniem anarchii. Gdyby to zrobił, opowiedziałby się albo za dobrem (i dążyć do uwolnienia innych), albo za złem (i pragnąć, by wszyscy poza nim cierpieli). Taki śmiałek może być nieprzewidywalny, ale to nie znaczy, że zachowuje się całkowicie przypadkowo – nie skoczy z mostu, zamiast po nim przejść. Chaotyczny neutralny to dla ciebie najlepszy charakter, ponieważ oznacza, że naprawdę uwalniasz się od ograniczeń narzuconych przez społeczność oraz zapalonych demagogów.

Neutralności mogą być bardzo różne.

A tak przy okazji, jeśli przy określaniu charakteru nie ma znaczenia co postać o sobie myśli, to kim będzie psychopata, który ma ochotę na morderstwo i przypadkiem wytłucze zgraję złych postaci, które chcą zniszczyć świat? W końcu zrobił coś dobrego, zupełnie jak przeciętny BG. Uratował świat. Powinien dostać punkty do charakteru dobry?

Nie ma punktów do charakteru, to nie gra komputerowa. Halaster jest CZ. W jednej przygodzie z Księgi Wyzwań pojawia się zły, obłąkany mag. Postacie będące likantropami na czas przemiany zmieniają charakter.

Ta postać to nie szaleniec, lecz ktoś, kto zabija dla przyjemności.

Wrzucanie jakiś fragmentów podręczników nie ma większego sensu – w PG jest znacznie więcej, a trzeba brać pod uwagę i to, co przekazują pozostałe.

Punktów do charakteru nie ma, ale w takim razie nie możemy do końca ignorować tego, co postać o sobie myśli, i jej osobowości - jeżeli zostawimy tylko jej czyny, charakter stanie się właśnie sumą "punktów" za różne dobre i złe czyny. Liczonych na wyczucie, ale jednak - np. zabił nie z konieczności, a więc zły.

A Ullythis jest dla mnie neutralny, gdyż naprawdę wierzy, że walczy o słuszną sprawę i często jest naprawdę pomocny, a jego morderstwa wynikają z obłędu czy autokreacji tak żarliwej, że nic jej od obłędu nie różni. Złym mogło by go uczynić np. dopisanie, że cała ta szopka ma wywalczyć równouprawnienie dla illithidów i pozwolić im wtopić się w powierzchniowe rasy, a potem je zdradzić i zjeść.

Pozwolę sobie też zauważyć, że cały BN jest wybitnie naciągany i groteskowy, więc analiza jego osobowości na serio trochę mija się z celem. Na potrzeby faktycznego wykorzystania go na sesji jest neutralny dlatego, że nie wykrycie w nim zła przez paladyna da moim zdaniem ciekawsze skutki, niż wykrycie. A jeżeli już chcemy dać mu spójną osobowość musimy chyba założyć, że jakaś choroba umysłowa czy psioniczna sugestia naprawdę każą mu wierzyć w "wampiryczność" jego głodu, co pozbawia go odpowiedzialności i uneutralnia. Bez takiej ingerencji jego przekonania są zbyt wydumane, by dało się o nich poważnie dyskutować.

Skoro wrzucanie cytatów z podręcznika do D&D nie ma sensu, to co ma być naszym punktem odniesienia, jeśli dyskutujemy o charakterach, opisanych w podręczniku do D&D?

Swoją drogą, jeśli w jednym podręczniku jest dokładny opis chaotycznego neutralnego charakteru, podczas gdy w innym ten sam charakter będzie opisany zupełnie inaczej, to jaką w ogóle wartość ma ten podział?

@Planetourist

Nie podzielam Twojego poglądu, ale nie mam czasu szukać mocniejszych argumentów w podręcznikach, a moje obecne najwyraźniej Cię nie przekonują. Pozostaje mi wycofać się z dyskusji.

@Phea

 Chciałem napisać, że na trollerkę nie odpisuję, ale niech będzie. Jak napisałem:

w PG jest znacznie więcej, a trzeba brać pod uwagę i to, co przekazują pozostałe.

Z przytoczonego przez Ciebie fragmentu nie wynika, by chaotyczny neutralny mógł od czasu do czasu kogoś sobie zamordować. A już na pewno nie wynika tak, jeśli wziąć pod uwagę resztę treści z podręczników, a nawet tylko PG.

Aha. Więc w dzisiejszych czasach dociekanie sedna i dyskusja na temat ulubionego systemu nazywa się trollerką. Dobrze wiedzieć -_-

Sam napisałeś dwa komentarze temu, że przytaczanie jakichś fragmentów z podręcznika nie ma większego sensu. Pytam zatem, co taki sens ma. Bo jeśli mam się posłużyć konkretnymi przykładami, to Jander Sunstar, elf przemieniony wbrew swojej woli w wampira, jest zaklasyfikowany jako chaotyczny neutralny. Musi zabijać, choć nie chce. Chce być dobry, ale z konieczności czyni zło. Nasz illithid, jakiej zwariowanej otoczki by wokół swoich posiłków nie wytwarzał, jakich motywów nie miał, również czyni to z konieczności, jako że bez pożerania mózgów czeka go śmierć głodowa. Wynikiem jego szaleństwa nie jest okazjonalne morderstwo, tylko to, w jaki sposób je popełnia. Nie możemy więc porównywać go z szalonymi magami, którzy doskonale mogliby się obyć bez mordowania. Zwłaszcza, że Ullythis faktycznie puszcza wolno tych, których jeść nie musi. Tak, jest przewrotny, z pewnością nie jest dobry, ale z drugiej strony nie zachowuje się jak normalny illithid, który nadprogramowy posiłek by co najmniej zniewolił. Balansuje na krawędzi i czyni to w sposób prawdziwie chaotyczny. Takie jest moje zdanie.

PS. Właśnie przeczytałam, że nawet Hallistra Melarn była CN. Drowia szlachcianka, która przez większość życia wiedzie egzystencję typowej mrocznej elfki. Raz zabija kupca, który nie chce jej sprzedać upatrzonego pancerza, raz nawraca się na Eilistrae.

Kamulcze:

Wybacz, ale jeszcze spróbuję Cię przekonać. Wyjaśnienie zachowania Ullythisa przez Pheę jest moim zdaniem rozsądne, a poza nim weź pod uwagę jeszcze jedno: charakter to jedna z głównych informacji dla MG co do zachowania, celów i metod BNa. Kiedy więc nadaję Ullythisowi neutralny, a nie zły charakter zaznaczam tym samym, że nie musi on postępować źle, że można popychać go do szlachetnych akcji i ogólnie nie należy robić z niego cynicznego złoczyńcy. Gdybym uczynił go Złym, po prostu zachowywał by się mniej ciekawie na sesji - na wymyślenie czegoś jest tak mało czasu, że krótkie i jednoznaczne wskazówki w rodzaju charakteru czy Zawad z Savage Worlds mocno wpływają na decyzję, jak BN ma się zachować.

A do przykładologii Phei warto dodać jeszcze Slaady, których cykl życia wymaga implantowania młodych w żywych istotach (podobnie, jak u illithidów), które nie mają nic przeciwko wybieraniu w tym celu myślących stworzeń i które są wcieleniem Chaotycznej Neutralności.