Pathfinder Campaign Setting: Osirion, Legacy of Pharaohs

Egipski renesans

Autor: Tomasz 'Radnon' Cybulski

Pathfinder Campaign Setting: Osirion, Legacy of Pharaohs
Osirion, fantastyczna wersja starożytnego Egiptu ze świata Golarion od samego początku istnienia linii wydawniczej Pathfindera cieszyła się sporym zainteresowaniem graczy. Zaowocowało to premierą pierwszego opisującego ją dodatku już w 2008 roku, jednak na bardziej kompleksowe potraktowanie tematu fani musieli jednak poczekać aż do roku 2014 i kampanii Mummy's Mask, której towarzyszyła seria dodatków poświęconych krainie faraonów i starożytnych skarbów.

Osirion, Legacy of Pharaohs  jest jednym z najważniejszych podręczników wydanych w ramach tej nieformalnej serii. Przeznaczony przede wszystkim dla Mistrzów Gry dodatek przybliża tamtejszą historię, geografię, sytuację polityczną oraz sylwetki najważniejszych osobistości, wpływających na bieg spraw w Osirionie. Znalazły się w nim także charakterystyczne dla tej krainy zagrożenia, zbiór pomysłów na przygody oraz krótki bestiariusz.

Zanim przejdziemy do oceny poszczególnych elementów podręcznika, warto jednak zerknąć na jego warstwę wizualną i szeroko pojętą jakość wydania.

Blask piramid

Pod tym względem dodatek w żaden sposób nie odstaje od poziomu, do którego przyzwyczaiło nas wydawnictwo Paizo w swoich produktach. Pełen kolor, kredowy papier i sześćdziesiąt cztery strony w miękkiej oprawie opatrzonej świetną ilustracją tytułową – to standardowa forma wydania dodatków wchodzących w skład podlinii systemu Pathfinder, tworzonej z myślą o Mistrzach Gry prowadzących swoje kampanie w świecie Golarion.

Złego słowa nie można powiedzieć także o ilustracjach (choć miałem wrażenie, że jest ich nieco mniej niż we wcześniejszych pozycjach) i mapach jakie znajdziemy we wnętrzu suplementu. Szczególnie te ostatnie robią bardzo dobre wrażenie, są nie tylko czytelne, ale także ładne. Odpowiadający za ich stworzenie Rob Lazzaretti po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych branżowych kartografów.

Jeżeli chodzi o jakość wydania drobne zastrzeżenie można mieć jedynie do redakcji, która w kilku miejscach nie poradziła sobie z numerowaniem władców. Niektórzy z nich otrzymali w różnych fragmentach podręcznika rozbieżne numery, choć z kontekstu bezsprzecznie wynika, że chodzi o jedną i tą samą osobę. Nie jest to jednak poważny mankament i zwrócą na niego uwagę zapewne tylko osoby bardzo dokładnie czytające podręcznik.

Mimo tej drobnej wpadki jakość wydania Dziedzictwa Faraonów zasługuje na wysoką notę. Paizo po raz kolejny potwierdziło, że jeżeli chodzi o formę swoich podręcznik to należy do ścisłej czołówki firm tworzących gry fabularne.

Przeszukując grobowce

Treść podręcznika podzielona została na trzy zasadnicze segmenty. Pierwszy z nich stanowi ogólne spojrzenie na Osirion wraz z jego liczącą sobie kilka tysięcy lat historią, drugi to przewodnik po najważniejszych regionach państwa i znajdujących się w nich ciekawych miejscach, a na ostatni składają się pomysły na przygody, opisy unikalnych zagrożeń oraz niezbyt obszerny bestiariusz.

Pierwsza część jest jednocześnie najkrótsza. Dowiadujemy się z niej, że Osirion był niegdyś jednym z najpotężniejszych państw świata, ale w wyniku różnych wewnętrznych i zewnętrznych czynników podupadł i w pewnym momencie dostał się pod trwającą kilkaset lat okupację jednego ze swoich sąsiadów. Ostatnimi czasy odzyskał jednak samodzielność i pod rządami nowej dynastii przeżywa kulturowy i polityczny renesans, napędzany w dużym stopniu przez zyski czerpane z podatków nakładanych na poszukiwaczy przygód i naukowców pragnących przeczesywać starożytne ruiny, którymi Osirion jest usłany. W tym fragmencie dodatku twórcy zawarli też ogólne informacje na temat systemu politycznego (stanowiącego dość interesującą mieszankę teokratycznej monarchii absolutnej z oświeceniowym parlamentaryzmem), sił zbrojnych, składu społeczeństwa i stosunków z innymi państwami.

Choć na pierwszy rzut oka wszystko jest na swoim miejscu, to jednak po dokładniejszej lekturze daje się we znaki pewna skrótowość zawartych w podręczniku informacji. Szczególnie jest to widoczne przy kwestiach społecznych i kulturowych, którym poświęcono wyjątkowo mało miejsca, a które na sesjach będą się zapewne pojawiały dość często. Szkoda, że twórcy nie pokusili się o rozszerzenie tego fragmentu i umieszczenie tu na przykład opisu większej liczby ciekawych lub nietypowych zwyczajów, tym bardziej, że te które w podręczniku się znalazły (na przykład sposób wyboru członków osobistej gwardii faraona) są naprawdę świetne.

Drugi i zarazem najobszerniejszy fragment podręcznika to przewodnik po najważniejszych regionach krainy oraz jej stolicy. Pod względem konstrukcji przypomina on wydawane w czasach trzeciej edycji D&D podstawki do settingów takich jak Zapomniane Krainy czy Smocza Lanca. Oznacza to, że po krótkim przybliżeniu specyfiki danego obszaru otrzymujemy długą, ułożoną alfabetycznie listę najciekawszych lokacji znajdujących się na jej terenie. Całość uzupełniona jest o mapki, plany oraz ramki, rozszerzające co ciekawsze zagadnienia takie jak kultura miejscowych krasnoludów czy opis żywych posągów strzegących niektórych dawnych nekropolii.

Bez wątpienia jest to bez wątpienia najlepszy fragment podręcznika. Tak regiony jak i znajdujące się w nich lokacje są bardzo różnorodne i obok dość standardowych miast, nawiedzonych grobowców czy obowiązkowych piramid otrzymujemy siedziby nietypowych społeczności (tak ludzkich jak i złożonych z potworów), fenomeny natury i pełne tajemnic struktury, których przeznaczenie zaginęło w pomrokach dziejów. Wiele z nich stanowi właściwie gotowe pomysły na przygody lub nawet całe kampanie. Z kolei przy opisie miast przedstawiono wielu interesujących Bohaterów Niezależnych i organizacji (tak miejscowych jak i zagranicznych), które realizują swoje cele i interesy w odrodzonym Osirionie.

Na ostatnią część podręcznika składają się natomiast nieco dłuższe pomysły na przygody (takie jak społeczność gnolli rządzona przez samozwańczego "faraona" czy budząca się do życia klątwa jednego z bardziej złowieszczych władców starożytnego Osirionu), fabularno-mechaniczny opis kilku charakterystycznych dla krainy zjawisk ze szczególnym uwzględnieniem lokalnych burz piaskowych (które potrafią w ciągu kilku godzin całkowicie przemodelować krajobraz) oraz miraży (istniejących tak w naturalnej jak i ożywionej postaci). Całość zamykają tabelki spotkań losowych i bestiariusz. W tym ostatnim można znaleźć przede wszystkim zwierzęta (nie mogło zabraknąć wielkich krokodyli), różnych strażników grobowców i kilku typowych Bohaterów Niezależnych w rodzaju badacza starożytności i kapłanki jednego z tutejszych bóstw.

Ostatnia część podręcznika jest po prostu dobra i choć trudno znaleźć tu genialne pomysły to spełnia ona swoją rolę i stanowi solidne, tak fabularne jak i mechaniczne, uzupełnienie wcześniejszych rozdziałów.

Podsumowując treść dodatku, muszę powiedzieć, że jest ona na naprawdę wysokim poziomie. Twórcom udało się bardzo dobrze zrównoważyć pomysły na przygody z informacjami settingowymi i gdyby tylko poświęcili nieco więcej miejsca na kwestie związane z kulturą i społeczeństwem, mielibyśmy do czynienia z dodatkiem praktycznie doskonałym.

Żegnając faraonów

Patrząc całościowo na Osirion, Legacy of Pharaohs trzeba powiedzieć, że jest to kolejna wyjątkowo udana pozycja w linii wydawniczej Pathfindera. Faktem jest, że nie uniknięto pewnych wpadek, które muszą wpłynąć na końcową notę, jednak jest to podręcznik, który powinien znaleźć się na liście zakupów każdego Mistrza Gry, który postanowi osadzić swoje przygody w Osirionie. I to nawet jeżeli nie jest on zainteresowany prowadzeniem kampanii Mummy's Mask – co prawda odniesienia do niej pojawiają się w kilku miejscach, ale jej nieznajomość w żadnym razie nie ogranicza przydatności dodatku. Sądzę, że mogą się nim zainteresować nawet osoby, które nie korzystają z domyślnego świata systemu Pathfinder, bo jego zawartość po drobnych modyfikacjach spokojnie można wykorzystać do wzbogacenia faeruńskich Starych Imperiów czy jakiejkolwiek innej wersji fantastycznego Egiptu.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe elementy z czystym sumieniem wystawiam Dziedzictwu Faraonów wysoką ocenę, która widnieje w stopce poniżej.