Księżycowe Ostrza

Albo słów kilka o legendarnych mieczach Ludu

Autor: Katarzyna 'Zireael' Moszczyńska

Księżycowe Ostrza, zwane też Księżycowymi Klingami, to jedne z najpotężniejszych mieczy w całym Faerunie. Celem ich powstania miał być wybór króla Pięknego Ludu. Jednakże poprzez stulecia zdobyły tak wielką sławę, że wielu zapomniało o pierwotnej przyczynie ich wykucia.

Historia ostrzy jest niemal równie stara, co dzieje elfów na Abeir-Torilu. Dziewięć tysięcy lat przed wzniesieniem Stojącego Kamienia, wysoki mag Ethlando z upadłego Aryvandaaru przewodniczył ceremonii stworzenia tych wspaniałych długich mieczy. Elfi mędrzec poświęcił wówczas siebie podczas rytuału Wysokiej Magii, aby pierwsze księżycowe klingi mogły właściwie wybrać swoich właścicieli.

Każdy ród elfów, oczywiście poza drowami, mógł sięgnąć po miecz, jednakże największe szanse miały elfy księżycowe, Teu’Tel’Quessir. Po upływie tysiącleci ostrza miały wybrać władcę wszystkich elfów. Ethlando przepowiedział, że tylko jedna z trzystu kling jest tą właściwą. Wielu pragnęło choćby teoretycznej możliwości, że ich potomek zasiądzie na tronie. Żadna rodzina nie wycofała się z próby, nawet pomimo ostrzeżeń.

Magia Księżycowych Ostrz okazała się zabójcza. Z trzech setek mieczy, jakie stworzono, tylko 172 znalazły swoich właścicieli wśród szlachetnych rodów za pierwszym podejściem. Niektóre usnęły, nie znalazłszy więcej chętnych, by zaryzykować śmierć w sprawdzianie księżycowego ostrza. Liczba kling po tym wyborze była szacowana na 175-185.

Jak oczekiwano, większość rodów, które zdobyły miecze wywodziło się od elfów księżycowych. Z domów słonecznych elfów jedynie Ni’Tessine, Starym, Nimesin i Durothil zdołały pomyślnie przejść próbę swoich ostrzy. Nie wiadomo natomiast nic na temat udziału elfów leśnych, dzikich i wodnych w tej ceremonii.

W ciągu następnych tysiącleci najwięcej księżycowych wojowników zbierało się w centrum elfiej kultury jakim było Myth Drannor i otaczające ziemie Elfiego Dworu. Upadek Miasta Pieśni w 714 RD okazał się katastrofalny. Wiele mieczy zaginęło, wiele innych zostało uśpionych. Jednym z niewielu, które ocalały z Wojny Łez, była klinga należąca do kapitana Akh'Velahr, Zaora Moonflowera.

Jedynie dwadzieścia pięć aktywnych Księżycowych Ostrzy pozostało w dniu, kiedy wybrano króla Evermeet. Trzy ostrza były w posiadaniu rodu Moonflower – i tyle samo w rękach domu Amarilis. Królem obrano Zaora, a jego małżonką została księżniczka domu Amarilis.

Misja księżycowych ostrzy zakończyła się tak naprawdę w dniu, w którym odkryto intrygi brata królowej Lydi'aleery i jej samej. Prawdziwą władczynią Zielonej Wyspy została Amlauril Moonflower, która uprzednio była wysokim magiem z Wież Słońca i Księżyca.

Księżycowa klinga jest bronią dziedziczną, przekazywaną od właściciela do właściciela, najczęściej pokoleniami. Księżycowy wojownik może za życia wybrać dziedzica klingi. Ważne jest, by zaznaczyć, że jeden elf nie może posiadać dwóch takich mieczy. Wiąże się to z faktem, że dusza dzierżącego zostaje powiązana z ostrzem i nie może odejść do Arvandoru. Ponadto, właściciel i miecz nawet za życia nie mogą zostać rozłączeni.

Każdy kolejny właściciel dodaje do miecza nową runę, przedstawiającą następną moc, która w najlepszy sposób odzwierciedla zdolności i charakter posiadacza. Potęga ta jest powiązana z księżycowym kamieniem w rękojeści. Najpotężniejsze miecze mogą mieć nawet dziesięć zdolności, podczas gdy większość ma ich około pięciu, sześciu.

Mechanika D&D Księżycowa klinga to miecz, najczęściej długi. Jest to broń inteligentna, z reguły o charakterze neutralnym dobrym, zawsze magiczna, a oprócz standardowych zaklęć może posiadać szereg unikalnych mocy, w tym takie jak np.: cień elfa.

Opis wyboru:
Z tego też względu wybór, jakiego dokonują księżycowe klingi, jest bardzo ważny. Sprawdzają one nie tylko fizyczne walory kandydata, ale również zalety jego umysłu. Zostanie księżycowym wojownikiem wiąże się z ogromną odpowiedzialnością, a także prestiżem, więc nie można podchodzić do tego lekko.

Kandydatami mogą być elfy lub półelfy z rodu, do którego należy ostrze. Ich charakter musi być podobny do charakteru miecza. Test księżycowej klingi jest bardzo niebezpieczny. Jeżeli pretendent nie spełni wymagań artefaktu, ginie na miejscu.

Księżycowe klingi nieodmiennie służą dobru. Kandydaci o złym charakterze są odrzucani. Istotne jest, że miecza i jego testu nie da się w żaden sposób oszukać. Wszelkiego rodzaju magiczne zmiany charakteru, niewykrywalny charakter itp., nie są w stanie zmienić decyzji ostrza.

Wybór - mechanika D&D
Przyjęcie kandydata lub nie, zależy jedynie od MG. W przypadku niepowodzenia następuje śmierć bez rzutu obronnego. Bardziej szczegółowe informacje na temat mechaniki można znaleźć w podręczniku Magia Faerunu.


Najbardziej znane w Faerunie księżycowe ostrze to oczywiście klinga rodu Moonflower, która należała do króla Zaora przed jego śmiercią w 1341 RD, a obecnie jest w posiadaniu królowej Amlaruil.

Inny znany miecz również należał do królewskiego rodu. Konkretnie jego właścicielką była Thasitalia Moonflower, poszukiwaczka przygód, która przekazała go księżniczce Amnestrii. Królewska córka posiadała ten miecz relatywnie krótko. Po małżeństwie z Branem Skorlsunem, ludzkim Harfiarzem, została zmuszona do ucieczki na kontynent. Przebywając w Everesce pod nazwiskiem Z’Beryl, urodziła półelfią córkę, której nadała imię Arilyn.

Tak. Córką księżniczki Amnestrii i obecnym właścicielem jej ostrza jest nie kto inny, jak Arilyn Moonblade. Półelfka zawdzięcza swe nazwisko właśnie nieodłącznemu mieczowi. Na dziedzica swojej klingi wybrała księcia Lamruila, brata swojej matki. Ta decyzja być może ulegnie zmianie, jeżeli z jej związku z lordem Danilo Thannem urodzą się półelfie dzieci.

Kolejnym znanym księżycowym ostrzem jest miecz rodu Craulnober. Należał on do Elanjara, który po katastrofalnym ataku drowów przekazał go jedynemu potomkowi – swemu wnukowi Elaithowi. Młody lord Craulnober przez pewien czas był narzeczonym księżniczki Amnestrii, jednak te zaręczyny zostały zerwane, a młody mężczyzna opuścił Evermeet.

Elaith Craulnober obecnie żyje w Waterdeep. Zdobył tam sobie sporą (nie)sławę i przydomek Wąż. Ostrze było przez długi okres czasu uśpione, lecz Elaith, z niemałą pomocą Danila Thanna przywrócił moc klindze, przy okazji ratując Miasto Wspaniałości od Rycerzy Tarczy. Dziedzicem klingi jest córka Elaitha, Azariah, na chwilę obecną niemowlę. Dziecko to, to owoc związku z bliżej nieznaną złotą elfką.

Wiadomo o tylko jednym ostrzu, które posiada swoją własną nazwę. Jest to Thoerl, klinga rodu Silverspear. W 1368 RD miecz ten był w posiadaniu matrony rodu, Tyllaethy. Niestety, nic więcej o niej nie wiadomo.

Jeszcze jedna księżycowa klinga zyskała sobie sławę. Jako miecz należący do złotych elfów, klinga rodziny Starym już jest wyjątkiem. Ważniejsze jest, że jest to „zepsute” ostrze – jedyne znane, która ma zły charakter. Jego pierwszym znanym właścicielem był Venali Starym, Lord-Mówca w czasach Myth Drannor – elf, który doprowadził do morderstwa Aravae Irithyl, dziedziczki Coronala Eltargrima. Następcą była jego siostrzenica Seldannie, która przekazała miecz swemu synowi, znanemu tylko jako Bicz. Ten mieszkaniec Kamiennych Ziem przekazał swe dziedzictwo córce, zwanej Czarny Lotos. Kobieta ta popadła w szaleństwo, a jej dusza została wchłonięta przez ostrze w czasie plądrowania ruin Miasta Pieśni. Sprawiło to, że miecz posiadł zdolność projekcji ducha mythalu. Dalsze losy klingi rodu Starym nie są znane, mędrcy sądzą jednak, że teleportowało się ono ze zrujnowanego miasta w poszukiwaniu nowego właściciela. Bardowie natomiast nadali mu nazwę Darkmoon, ze względu na mroczną duszę ostrza.


Bibliografia: