Najnowsze notki na blogach

Dobra, sycąca, męska nasiadówa. Jeden przyniósł żur domowej roboty i sushi, drugi miód pitny i nalewkę, trzeci - wódkę czystą, zmrożoną*. Siedli, dowiedzieli się o sobie wielu nowych rzeczy (co jeszcze bardziej scementowało ich nietuzinkowy związek), dowiedzieli się również wielu rzeczy na temat wspólnych (i nie tylko) znajomych. Wyrazili pewne nadzieje, zdefiniowali potrzeby, określili plany. Wiele, naprawdę wiele osób nie podejrzewało, jak od tego wieczora zmieni się ich przyszłość. Patrząc na menu, można odnieść wrażenie iż był to kulinarny eksces. TwójStary ma jednak żołądki ze stali.

Po raz kolejny, opinie po kolejnym z wielosferowych larpów, każą mi się zastanowić nad faktem, co czyni larpa udanym w opinii graczy i jak bardzo gracz- grając w różnych larpach- może rozwijać swoje oczekiwania, grę i postrzeganie ulubionej rozrywki. Czynię w tym momencie jedno twarde założenie- larp nie jest sesją- owszem można go wygrać, ale taka swoista „wygrana” zazwyczaj nie jest celem samym w sobie. Czy raczej IMO nie powinna być. Dlaczego miałaby? Skoro przeważnie dzieje się tak, że jeśli jedna osoba „wygra”, to inni de facto powinni zostać uznani za przegranych...

Jeden z moich profesorów (zoolog) był, jak to mówił: uczniem starej szkoły. Uważał, ze człowiek wykształcony musi być wszechstronnie. Świata nie widział poza swoimi robalami, ale często nas zadziwiał spostrzeżeniami z dziedziny matematyki, informatyki, fizyki czy historii. Mówił, że miał mnóstwo czasu na uczenie się i że należy zdobywać wiedzę z różnych źródeł. Że na pewnym poziomie nie ma różnych dziedzin, ale wszystko jest jednością i przekłada się jedno na drugie, jak powtarzalność jam ciała u skrajnie różnych form. Dla nas, osó...

- Gdyby każdy miał przy sobie spluwę, żaden szaleniec nie zastrzeliłby 32 osób. Jakiś trzeźwo myślący obywatel, rozwaliłby go już po pierwszym strzale. - powiedział do siebie George wstając z pisuaru. Jego kolejną czynnością będzie telefon do Condi z zapytaniem o powód dla którego znów nie opuściła deski.

Testament Ksawerego Potockiego.Ja Ksawery Potocki będąc zdrowy na ciele i umyśle oświadczam co następuje: pragnę by po mojej śmierci cały mój majątek przeszedł na własność polskiego kościoła katolickiego. Jedynie tę zapieczętowaną kopertę, dołączoną do testamentu, proszę przekazać mojemu siostrzeńcowi Jakubowi Milerowi. Jest w niej rzecz  niezwykle cenna. Jakubie proszę, módl się za moją duszę.Oto co znaleziono w kopercie:„Wszystko się bierze z początku”.Umarłem.Lśniące igłyCiała amorficzne.Szaleństwo i entropia.Nie! Nie!Abaddonie Proszę idź! Eteryczna ćma. ...

Scenariusz do przeczytania na moim blogu grynarracyjne.pl.

Moja kolejna ilustracja do wampirzego VoD'a w latach '20 w Nowym Orleanie. Ukrywający swój prawdziwy wygląd za pomocą Niewidoczności Nosferat niesie na rękach Torreadorkę, którą opętał i powoli zabija demon voodoo. Lecz jak można uratować kogoś martwego od ponad stulecia przed mroczną, tajemniczą siłą, oferującą wielką moc, każdemu kto zechce dobrowolnie oddać się jej bez reszty..? http://polter.pl/Zabierz-mnie-stad-p47683

Obecna sytuacja strajkowo-listonoszowa skłoniła mnie - po raz kolejny - do rozmyślań nad tym, kto w tym (i nie tylko) kraju ma za dobrze, a kto ma gorzej niż mieć powinienem. Po raz nie wiem który z rzędu doszedłem do prostego wniosku. Skoro nie ma kasy dla listonoszy, to... zabierzcie ją sportowcom! Serio. No bo sami powiedzcie - czy możecie sobie wyobrazić jakiś mniej użyteczny społecznie zawód niż zawodowe uprawianie sportu? Do tej pory nie potrafię zrozumieć, dlaczego jakiś Agassi czy inny Beckham dostaje masę kasy tylko dlatego, że - w pierwszym przypadku - nieźle macha rakietą; w drugim...

GoodBad jest znowu winien tego, że zarwałem nocki z powodu ksiązek – „Gdzie wasze ciała porzucone” i „Najwspanialszy parostatek” Philipa José Farmera. Chwała mu za to.Wpis jest w zasadzie prostym pytaniem:Czy prowadziliście kiedyś bohaterom naprawdę nieśmiertelnymi? Z jakim skutkiem i konsekwencjami?Chciałbym poprowadzić kampanię (w oparciu o wariację mechaniki FATE opisaną tutaj ) w której śmierć nie byłaby karą dla postaci, ale przeszkodą na drodze do realizacji celu.Tak jak Legenda 5 Kręgów otworzyła mi oczy, że można przenieść ciężar konfliktu z płaszczyzny fi...

czyli „Murder by Death” w wykonaniu Aktorskiego Koła Naukowego Instytutu Anglistyki. Każdy, kto miał przyjemność obejrzeć ekranizację sztuki Neila Simona „Murdered by Death” (reż. Robert Moore, pol. „Zabity na śmierć”), zapewne stwierdzi, że Petera Sellersa nie da się zastąpić, a postać Milo Perier będzie zawsze kojarzona z Jamesem Coco. Ciężko się nie zgodzić – Peter Sellers to legenda kina i koniec kropka. Ale zagrać Petera Sellersa grającego Sidneya Wanga – to już jest wyższa szkoła jazdy, która wymaga nie lada talentu :) Krótko o samej s...