Znak Starszych Bogów

Uniwersum Call of Cthulhu, oparte na prozie Lovecrafta, zaznaczyło swoją obecność nie tylko w podręcznikach RPG, ale również w grach planszowych/karcianych. Postacie, potwory i motywy z Call of Cthulhu tak bardzo spodobały się twórcom i odbiorcom gier, że powstało wiele tytułów nawiązujących do tego świata, wśród których należy wymienić planszówki Posiadłość Szaleństwa i Horror w Arkham oraz gry karciane, takie jak Call of Cthulhu i Znak Starszych Bogów. Ostatnia pozycja będzie przedmiotem tej recenzji. Sprawdźmy więc, jak prezentuje się na tle tytułów wspólnego uniwersum. Pudełko Znaku Starszych Bogów nie jest ogromne (wymiary 25 cm x 25cm x 5 cm), skrywa jednak sporo komponentów. Gra jest przygodą, w której dzielni badacze będą próbować uwięzić potężną istotę – Przedwiecznego, najważniejszymi więc elementami gry są bohaterowie i bestie. Gracze mają do wyboru 16 badaczy, z których każdy charakteryzuje się określoną wytrzymałością fizyczną i psychiczną, specjalną zdolnością oraz początkowym ekwipunkiem,. Wszystkie postacie mogliśmy już zobaczyć w wersji podstawowej Horroru w Arkham. To samo można też powiedzieć o Przedwiecznych. Każda bestia ma imię, specjalną zdolność i tor, na którym należy kłaść żetony. Gdy tor się zapełni, Przedwieczny obudzi się i zaatakuje. Sposób, w jaki będzie walczyć, też znajdziemy opisany na arkuszu potwora. Aby nie dopuścić do walki, badacze będą zbierać żetony Znaku Starszych Bogów – na karcie Przedwiecznego znajduje się liczba znaków, która pozwoli uwięzić bestię. Przygoda, w której udział będą mieli gracze, toczy się w muzeum i w lokalizacjach wokół tego budynku. W pudełku gry znajdziemy 48 dużych Kart Przygód, przedstawiających różne miejsca. Na górze każdej karty widnieje mroczna ilustracja, pod nią umieszczono nazwę lokalizacji, a jeszcze niżej możemy zobaczyć opis fabularny. Opisy na Kartach Przygód budują klimat zagrożenia i tajemnicy. Wrażenie grozy potęguje fakt, że większość zdań jest napisana w pierwszej osobie, np. "Co ja takiego widziałem? Nie sposób powiedzieć. Mój umysł buntuje się na samą myśl o tym, co przede mną stanęło". Na Karcie Przygody możemy też zobaczyć rzędy symboli – oznaczają one wyniki rzutów kośćmi, które musimy osiągnąć, aby wykonać zadanie (rozpatrzyć kartę). Jeśli uda nam się wykonać zadanie, otrzymamy nagrody zaznaczone w prawym dolnym rogu – mogą to być przedmioty, żetony wskazówek czy żetony Znaku Starszych Bogów. W wypadku porażki będziemy rozpatrywać karty zaznaczone w lewym dolnym rogu. Karty Przygód w Znaku Starszych Bogów to majsterszyk – są klimatyczne, zawierają opis fabularny i zadanie oraz konsekwencje jego podjęcia. To spora ilość informacji, która została przedstawiona w bardzo czytelny sposób. Opisane karty zostały wykonane wyraźnie lepiej niż ich odpowiedniki w grze Horror w Arkham. W Znaku Starszych Bogów gracze będą przeżywać przygody nie tylko w okolicach muzeum, ale również w innych wymiarach. Wydarzenia te mają postać Kart Przygód w Innych Światach. Nazwy wymiarów, np. Miasto Wielkiej Rasy czy R'lyeh, nie będą obce miłośnikom Horroru w Arkham – wszystkie światy ze Znaku Starszych Bogów zostały zaczerpnięte z AH. Opisując miejsca w recenzowanej pozycji nie można zapomnieć o "arkuszu Wejścia", który łączy w sobie trzy przydatne lokalizacje: biuro rzeczy znalezionych, sklep z pamiątkami i punkt pierwszej pomocy. Udając się do "Wejścia" badacz może wyleczyć rany, pozyskać żeton wskazówki (pozwala on przerzucić kość) czy zdobyć przedmiot. Jak wspomniano wcześniej, pudełko Znaku Starszych Bogów mieści sporo elementów. Wiele z nich jest bardzo podobnych do komponentów Horroru w Arkham, np. karty przedmiotów i ich podział na unikatowe, powszechne i zaklęcia. Podobnie sytuacja wygląda z żetonami potworów – ilustracje są identyczne. Pojawił się jednak element, który jest zupełnie nowy – zegar. Na końcu swojej tury gracz przesuwa wskazówkę zegara o 15 minut, a gdy osiągnie ona północ, następuje rozpatrywanie Karty Mitów. Karty składają się z dwu części: natychmiastowego efektu i efektu trwałego. Jak widać, Karty Mitów z obu wspomnianych gier różnią się. Odmienne są też kości obu tytułów: w Horror w Arkham zobaczymy standardowe sześciościenne, w Znaku Starszych Bogów – sześciościenne z symbolami. Dopełnieniem zawartości pudełka recenzowanej pozycji są żetony wytrzymałości fizycznej i psychicznej oraz kolorowa instrukcja. Znak Starszych Bogów jest grą kooperacyjną. Cel, jaki został postawiony przed graczami, to uwięzienie Przedwiecznego zanim się obudzi. W trakcie gry bohaterowie przeżywają przygody w okolicach muzeum i zbierają nagrody za wykonywanie pewnych zadań. Najcenniejszą nagrodą jest żeton Znaku Starszych Bogów. Uzbieranie odpowiedniej liczby tych symboli pozwala uwięzić Przedwiecznego. Sen wspomnianego potwora nie trwa wiecznie, ponieważ po pewnym czasie bestia się budzi i atakuje bohaterów. Gdy nastąpi przebudzenie, gracze nadal mają szansę na wygranie rozgrywki. Muszą jednak walczyć z Przedwiecznym. Wygranie tej potyczki nie jest proste, bo przeciwnik to prastara, potężna i zła istota. Rozgrywka może skończyć się na 3 różne sposoby: badaczom udaje się uwięzić Przedwiecznego, bohaterowie pokonują bestię w walce lub giną w starciu z potworem. Skoro wiemy już jaki jest cel gry, prześledźmy, jak wygląda rozgrywka. Na początku gry uczestnicy zabawy wybierają Przedwiecznego i badaczy. Następnym krokiem jest ustawienie zegara na godzinę dwunastą oraz umieszczenie obok niego arkusza Wejścia i talii Mitów. Następnie należy potasować talię Przygód i wylosować z niej 6 kart. Karty kładziemy w dwóch rzędach po 3. Potem tasujemy pozostałe talie: Przygód w Innych Światach, Przedmiotów powszechnych, Przedmiotów unikalnych, Zaklęć, Sprzymierzeńców. Ostatnim etapem przygotowań przed rozgrywką jest rozpatrzenie pierwszej karty Mitów. Rozgrywka składa się z serii tur. W swojej turze gracz wykonuje 3 fazy. 1. Ruch Gracz może położyć znacznik swojej postaci na arkuszu Wejścia albo na jednej z odkrytych Kart Przygody. 2. Rozpatrywanie Przygody albo czekanie przy Wejściu Czekając przy Wejściu gracz może korzystać z jednej z lokalizacji opisanych na arkuszu (np. pozyskać przedmiot lub wyleczyć się). Trafiając do lokalizacji z Karty Przygody, gracz będzie próbował wykonać zadania opisane na karcie. Mają one postać rzędów symboli. Wykonanie zadania polega na rzucie kośćmi i porównaniu wyników do wymagań. Bazowo rzucamy 6 zielonymi sześcianami; korzystając z przedmiotów możemy dodać kość żółtą lub czerwoną. Wykonanie każdego zadania wymaga osobnego rzutu. Przykładowo, jeśli pierwsze zadanie wymaga symbolu zwoju, to kładziemy w tym miejscu kość z tym znakiem i nie możemy użyć innych, choćby wypadły nam symbole wszystkich zadań. Rzucamy dalej. Sytuacja się komplikuje, gdy nie uda nam się wykonać zadania. Odkładamy jedną kość na bok i próbujemy dalej. Niektóre karty zawierają utrudnienie – strzałkę, która określa kolejność działań. Jeśli uda nam się spełnić wszystkie wymagania w zadaniach, otrzymujemy nagrody narysowane w prawym dolnym rogu karty, a ją samą zatrzymujemy jako trofeum i dobieramy następną Przygodę. W przypadku porażki otrzymujemy karę, np. tracimy punkt wytrzymałości. 3.Przesuwanie zegara. Po wykonaniu ruchu i fazy drugiej, gracz przesuwa wskazówkę zegara o 15 minut. Gdy wskaże ona północ, uczestnik zabawy dobiera i rozpatruje Kartę Mitów. Znak Starszych Bogów jest grą wykonaną solidnie i bardzo estetycznie. Ładne ilustracje i "mroczne" opisy pomieszczeń budują klimat grozy i tajemnicy. Z tematem współgra mechanika recenzowanej pozycji – zadania wykonywane w trakcie rozgrywki nie są proste, a wynik działań jest niewiadomą, bo wszystko zależy od rzutów kostką. Istnieją wprawdzie pewne sposoby na "okiełznanie losowości", np. używanie przedmiotów, jednak, jak w prawdziwej grze przygodowej, nie da się tutaj wszystkiego zaplanować czy kontrolować. Pisząc o Znaku Starszych Bogów nie można uciec od porównania do Horroru w Arkham, bo recenzowana pozycja czerpie garściami od poprzedniczki. Podobieństwa możemy znaleźć w różnych aspektach, rozpoczynając od layout kart badaczy, potworów, poprzez ilustracje przedmiotów i zaklęć, kończąc na wspólnych rozwiązaniach mechanicznych. Obydwie wspomniane gry są klimatyczne i stawiają przed bohaterami podobne cele. Horror w Arkham jest tytułem "bogatszym", znajdziemy w nim więcej komponentów i możliwości, jednak zasady gry są bardziej skomplikowane niż w Znaku.... Czas rozgrywki też jest różny w obydwu tytułach: rozgrywka w Horrorze... trwa od 2 do 4 godzin, zmagania w Znaku Starszych Bogów zamykają się w granicach 1 do 2 godzin. Znak Starszych Bogów można polecić miłośnikom gier przygodowych i kooperacyjnych. Osoby, które lubią tytuły klimatyczne, również z przyjemnością zagrają w recenzowaną pozycję. Fani planszówek, którzy znają już Horror w Arkham, nie znajdą wiele nowego w opisywanej grze, ale gdy będą mieli mało czasu na rozgrywkę, to właśnie w Znak Starszych Bogów zagrają. Plusy:

• klimatyczna rozgrywka
• ładne komponenty
• tematyka współgra z mechaniką
• uniwersum z Horroru z Arkham podane w szybszej i prostszej formie

Minusy:

• czerpanie z Horroru z Arkham może być odebrane jako "wtórność"

Dziękujemy wydawnictwu Galakta za udostępnienie gry do recenzji.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę