Zadanie Goblina - Jim C. Hines

Jakiś czas temu miałem możliwość zapoznać się z Powrotem orków Michaela Peinkofera, czyli humorystycznym fantasy z orkami w roli głównej. Czekając na drugi tom, postanowiłem rozejrzeć się po rynku w poszukiwaniu zbliżonych pozycji. Coś lekkiego na coraz zimniejsze dni rozpoczynającej się zimy. Trafiłem na powieść, którą przegapiłem w zeszłym roku - Zadanie Goblina Jima Hinesa. Od razu powiem – zostałem zauroczony.

Jim Hines naprawdę potrafi pisać, a Dominika Schimscheiner ma talent do tłumaczenia na nasz ojczysty język. Zadanie Goblina napisane jest w sposób wręcz rewelacyjny. Brak sytuacji, gdy autor stara się opisać coś za dokładnie, powodując powstawanie dłużyzn. Wartko posuwająca się akcja oraz - przede wszystkim - dobrze przemyślane, skonstruowane i wykonane scenki humorystyczne powodują, że książkę przeczytać można naprawdę szybko. Praktycznie prawie nie odrywając się od lektury.

Na słowa uznania zasługuje także pomysł. Idea uczynienia goblinów pierwszoplanowymi postaciami brzmi ciekawie. Jednak wybranie na głównego bohatera cherlawego, niedowidzącego, gnębionego przez wszystkich przedstawiciela tej rasy daje już na wstępie zapowiedź niezłej zabawy. Dodajmy do tego lokalizację - znane każdemu poszukiwaczowi skarbów jaskinie pod magiczną górą - oraz typową grupkę bohaterów ze świata zewnętrznego i mamy mieszankę wybuchową, która musi zakończyć się eksplozją dobrej zabawy.

Akcja Zadania goblina koncentruje się wokół podróży przez kolejne poziomy jaskiń w poszukiwaniu tajemniczego artefaktu – Laski Stworzenia. Główny bohater - Jig, goblin-fajtłapa, nieco z przymusu, towarzyszy w podróży czwórce herosów z powierzchni. Chociaż bardziej zgodne z prawdą będzie powiedzieć – trójce herosów oraz poruszającej się z nimi niekoniecznie z własnej woli elfce. Krasnoludzki wojownik-kartograf i jednocześnie opiekun dwóch książąt: zadufanego w sobie szermierza oraz nazbyt ambitnego maga - grupa poszukiwaczy przygód tak standardowa, że bliżej stereotypu znaleźć się już nie można. Przepraszam – można. Wystarczy powiedzieć, że w trakcie podróży bohaterowie ramię w ramię stają przeciw grupom stworów z podziemi, eksplorując kolejne poziomy oraz pokonując kolejnych Wielkich Złych i ich Wyrafinowane Pułapki w drodze do spektakularnego sukcesu.

Jim Hines, tworząc bohaterów Zadania goblina, nie starał się ich specjalnie rozbudować. Zresztą w żadnym razie nie pasowałoby to do koncepcji powieści. Chodziło o to, by lektura była łatwa, przyjemna, a przede wszystkim śmieszna, stąd nic dziwnego, że wszystkie postacie oparte zostały na stereotypach. Dzięki temu zawsze wiemy, czego się po nich spodziewać, a całą uwagę możemy poświęcić podążaniu za akcją.

Co do wydania powieści, nie można mieć żadnych uwag. Wszystko na standardowo wysokim poziomie, bez spektakularnych zdobień czy twardej oprawy, ale, po prostu, dobrze wykonana książka. Z ciekawą i dobrze wpisującą się w treść okładką.

Zadanie Goblina jest więc moim zdaniem tym, co każdy szanujący się miłośnik fantastyki humorystycznej znać powinien. Zwłaszcza, jeśli przypadły Wam do gustu takie powieści, jak Ostatni Powiernik Pierścienia Jeskowa, Nekromeron Wiktorii i Olega Ugriumow czy wspominany powyżej Powrót orków. Jak widać źli z założenia bohaterowie zyskują ostatnio na popularności i coraz częściej to właśnie oni zajmują główne miejsce na kartach powieści. Jig w tej grupie jest bezsprzecznie jedną z wiodących postaci. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę