Wszędzie śnieg

Hanna Griffin pracuje jako kryminolog. Ma dom, córkę, kochającego męża. Nikt nie przypuszcza, że jej matką jest jedna z najbardziej znanych seryjnych morderczyń Ameryki. Kiedy Hanna miała trzynaście lat, w pożarze rodzinnej farmy straciła wszystko – rodzinę, normalne życie i nadzieję na szczęśliwą przyszłość. Przybyli na miejsce strażacy, poza zwłokami jej najbliższych, odkryli także szczątki mężczyzny w mundurze. Po dalszych poszukiwaniach znaleziono więcej ciał – w nieoznakowanych grobach spoczywało łącznie siedemnaście ofiar. Wszystkie dowody wskazywały na to, że sprawcą była matka Hanny, Claire Logan. Chociaż większość osób uznało ją za zmarłą, byli też tacy, którzy uważali inaczej. Kiedy dwadzieścia lat później do biura Hanny przychodzi paczka zawierająca dowody z archiwum, a koleżanka wspomina, że dzwoniła jej mama, Hanna uświadamia sobie, iż o tamtych wydarzeniach nie da się zapomnieć. Razem z Bauerem, agentem FBI prowadzącym przed laty sprawę morderstw na farmie, stara się ustalić, czy Claire faktycznie upozorowała własną śmierć, a jeśli tak, to gdzie się ukrywa. Przesyłka i rzekomy telefon od matki uruchomiają ciąg wydarzeń, który prowadzi do konfrontacji bohaterki z własnymi skomplikowanymi uczuciami i wspomnieniami – tymi, które ją prześladują, i tymi zagrzebanymi tak głęboko w pamięci, że nie jest już pewna, czy zapamiętane wydarzenia były prawdziwe.

Realizmu historii dodaje umiejętnie wpleciona w fabułę książki rekonstrukcja wydarzeń tuż po pożarze, począwszy od relacji pierwszych respondentów. Gregg Olsen przytacza wypowiedzi strażaków, policjantów i śledczych, a także opinie znajomych i sąsiadów Loganów. Z tych drobnych kawałków powoli wyłania się pełny obraz zbrodni na farmie, a także portrety wszystkich głównych postaci dramatu – w tym również Claire. Matka Hanny, chociaż rzadko pojawia się jako uczestnik wydarzeń, jest wyjątkowo ważna dla fabuły. Pozbawiona jednoznacznej charakterystyki stanowi zagadkę, której rozwiązanie jest zadaniem dla każdego czytelnika. Układanie drobnych elementów łamigłówki, odkrywanie motywów jej postępowania i znalezienie odpowiedzi na pytania "jak" i "dlaczego" stanowi istotną część książki, nie należy więc zdradzać zbyt dużo.

O wiele bardziej rozbudowana jest kreacja protagonistki, gdyż Gregg Olsen zaprezentował aż dwie Hanny: przerażoną i pogrążoną w rozpaczy dziewczynkę oraz dojrzałą kobietę, którą ta się stała. Oba obrazy są plastyczne i wielowymiarowe, dzięki czemu przekonują i budzą żywą reakcję odbiorcy. Olsen odsłania przed czytelnikiem emocje Hanny, przemyślenia, a także czasami nieudolne próby odbudowania strzaskanej rzeczywistości. Ta postać jest tak bardzo ludzka, że może to budzić lęk, gdyż bardzo łatwo jest postawić się na jej miejscu.

Inni bohaterowie – Bauer, policjanci, sąsiedzi, świadkowie, rodziny ofiar, przedstawiciele mediów – to ludzie, których spotykamy na co dzień. Są zwyczajni, zobrazowani w oszczędny, jednak bardzo trafny sposób. Gregg Olsen nie przedstawia czytelnikowi złożonych charakterystyk, zamiast tego skupia się na rejestrowaniu zachowania postaci oraz ich reakcji na konkretne wydarzenia, czasami podając jakiś znak szczególny. Jest to np. olbrzymia muskulatura jednego ze strażaków, puste spojrzenie i pokaźna tusza kochanka Claire czy też tandetny wygląd jego matki.

Wydarzenia dzieją się w wielu miejscach, na szczęście autor potrafi uchwycić niepowtarzalną atmosferę każdego z nich, za pomocą kilku zdań podając czytelnikowi najważniejsze szczegóły i pozwalając mu wyobrazić sobie resztę. Spośród wszystkich lokalizacji najważniejsze jest Rock Point: senne, pełne przeciętnych ludzi miasteczko w Oregonie, o którym nikt wcześniej nie słyszał, dopóki na farmie drzewnej Loganów nie znaleziono siedemnastu trupów. Farma, kryjąca makabryczną tajemnicę, wydaje się raz odrealniona, a raz mocno zarysowana, budząc lęk, odrazę i niezdrową fascynację – tak w uczestnikach opisywanych wydarzeń, jak i w czytelniku.

Powieść Olsena to trzymający w napięciu thriller psychologiczny z dobrze przemyślaną fabułą, świetnie zarysowanymi postaciami i kilkoma zaskakującymi zwrotami akcji. Ostatnia część książki przypomina niektóre pozycje Harlana Cobena, może więc przypaść do gustu miłośnikom jego twórczości. Polecam ją także wielbicielom literatury opartej na faktach, powieści sensacyjnej i seriali typu Zabójcze Umysły – powinni znaleźć tutaj coś dla siebie.