Wilczarz - Maria Siemionowa

W czasach, gdy polski czytelnik dostawał do rąk kolejne tomy Wiedźmina, u naszych wschodnich sąsiadów Maria Siemionowa pisała swoją najsłynniejszą powieść. Wilczarz prędko podbił serca Rosjan i do dzisiaj jest tam najsłynniejszym bohaterem fantasy. Doczekał się takiej popularności, że przed rokiem za ciężkie pieniądze nakręcono o jego przygodach film. Teraz, ponad dekadę po jego napisaniu, za sprawą warszawskiego wydawnictwa Prószyński i S-ka, również i my możemy się przekonać, co takiego miliony ludzi urzekło w rosyjskim Wiedźminie.

Akcja rozpoczyna się, gdy Wilczarz, członek plemienia Wenów, a zarazem tytułowy bohater powieści, przybywa na ziemie kunsa Winitariusza. Owy wódz przed jedenastoma laty najechał ziemie zamieszkane przez jego rodzinę, zabił wszystkich jego krewnych, zaś samego Wilczarza sprzedał jako niewolnika do kopalni szmaragdów. Teraz młody Wen powraca, by dokonać zemsty. Udaje mu się, a przy tym ratuje dwoje więźniów Winitariusza. Razem z nimi wyrusza do miasta Halirad, gdzie zostanie wplątany w intrygi tamtejszych możnych.

Sama powieść to przede wszystkim historia Wilczarza – człowieka okrutnie potraktowanego przez los, który mimo tego w dalszym ciągu ufa swoim bogom, a przy tym nie zatracił wiarę w sens istnienia dobra. Do tego niepokonanego w walce "dzikusa", niechętnie używającego mowy i nie umiejącego czytać, a przy tym osobę niezwykle inteligentną, bystrą i ofiarną. W zrozumieniu tego bohatera pomaga poznanie jego przeszłości, ukazanej w retrospekcji, przewijającej się przez całą książkę. Autorka starała się nadać swej postaci wygląd herosa, który jako ostatni sprawiedliwy stara się jakoś żyć w świecie pełnym okrucieństwa i niesprawiedliwości, stając w obronie uciśnionych. Ciężko nie docenić trudu, jaki został włożony w stworzenie tak oryginalnej i ciekawej sylwetki.

Niewiele gorzej jest z fabułą powieści. Mamy tu intrygę, liczne walki, barwnych bohaterów, którzy zapewne na długo pozostaną mi w pamięci oraz emocjonującą podróż przez dzikie ostępy. Wszystko to czytałem z dużym zainteresowaniem do ostatniej kartki. Niestety, ale nawet i w takiej książce znajduje się niewielka rysa. Jest nią intryga, w której znalazło się sporo niedomówień, przez co w pewnych momentach czytelnik skazany jest na domysły. Poza tym, uważam, że jeden wątek został za szybko przerwany. Na szczęście te potknięcia nie odbierają przyjemności z lektury.

Świat powieści jest barwną mozaiką krain i plemion, inspirowanych zapewne średniowieczną kulturą słowiańską. Każde plemię ma swoją unikalną kulturę, mniej lub bardziej skrupulatnie opisaną przez autorkę. Wierzenia, bóstwa oraz ich kapłani, zwyczaje, systemy rządów i sądów – to wszystko sprawia, że czytelnikowi wydaje się, iż świat przedstawiony ożywa, a nie jest tylko wyimaginowaną krainą, zrodzoną w wyobraźni jednej osoby.

Książka jest stosunkowo trudna, a do tego chwilami dłuży się, co może być istotną wadą, dla miłośników szybkiej akcji. Trzeba czasu i chęci, by w pełni poznać piękno tej pozycji. Styl, jakim została ona napisana w pełni mi odpowiada i pomimo nader licznych opisów, nie zbyło nawet chwili, kiedy bym się nudził. Literówek jest stosunkowo niewiele i nie przeszkadzają one w lekturze.

Podsumowując, Wilczarz to obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników klasycznej fantasy. Barwne krainy, inspirowane kulturą naszych przodków, ciekawi bohaterowie i do tego wciągająca fabuła to główne zalety tej książki. I nie przeszkadzają nawet pewne niedopowiedzenia. Dodatkowo polecam tę lekturę tym, którzy są ciekawi jak wygląda fantastyka za naszą wschodnią granicą.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę