Więzień - Jesús Sánchez Adalid

Książka ks. Jesúsa Sáncheza Adalid to osadzona w szesnastowiecznej Hiszpanii i na Morzu Śródziemnym powieść historyczna, doskonała dla kogoś, kto ma ochotę poznać realia ówczesnego życia. O ile wspomniany „ktoś” jest bardzo odporny na nudę lub ma problemy z zasypianiem

Może to oznaka cynizmu, ale z natury jestem podejrzliwy wobec książek grubszych niż pięćset stron. Budzą we mnie niejasne przeczucie, że ktoś tu nie potrafił zapanować nad własnym wodolejstwem, ewentualnie próbował upchnąć w barszczu o kilka grzybków za dużo. W przypadku Więźnia jednak jego długość jest w pełni uzasadniona, przynajmniej jeżeli chodzi o liczbę faktów o epoce jakie autor przemycił w treści. Szkoda, że nie starczyło już miejsca na trochę akcji.

Fabuła traktuje o losach Luisa Marii Monroya de Villalobos, wywodzącego się ze szlachty młodzieńca, będącego równocześnie narratorem. Poznajemy jego dzieje od dzieciństwa, poprzez młodość spędzoną na nauce rycerskiego rzemiosła, aż po jego udział w tragicznej w skutkach hiszpańskiej wyprawie na Dżerbę, wyspę u wybrzeży Afryki. Choć życiorys bohatera robi wrażenie i przepełniony jest wydarzeniami doniosłymi, wręcz historycznymi, to jednak książka zwyczajnie nudzi – wydarzenia biegną tak ospale i są przetykane taką ilością dygresji, nieciekawych wątków pobocznych i innych „rozwadniaczy”, że nawet w środku opisu kampanii wojskowej bywa, że szczęka boli od ziewania.

Jest to niestety konsekwencją największej zalety książki – jej historycznej dokładności. Autor bardzo wiernie oddał przebieg wydarzeń z tamtych lat; wycofanie się z polityki cesarza Karola V, wojny z protestantami w Niemczech, konflikty z muzułmanami na Morzu Śródziemnym. Dokładnie opisał również dziesiątki większych i mniejszych aspektów życia w epoce – stroje, architekturę, posiłki, muzykę, strukturę wojska, listę można by ciągnąć długo. Dla kogoś zainteresowanego tamtym okresem powieść ta jest prawdziwą kopalnią rzetelnych i sprawdzonych informacji. Wszystko to jednak wyraźnie spycha fabułę na drugi plan i zabija cały jej dynamizm.

Nawet jednak i w kwestii historycznej poprawności znaleźć tu można pewne wady. Nie chodzi o prawdziwość podawanych faktów, raczej o naiwny i cukierkowy klimat, w jakim utrzymane są opisy. W XVI. wieku Hiszpania była wyludniona przez klęski głodu i nieustannie toczone wojny. Z opisów autora można zaś wywnioskować, ze była to kraina sielska i szczęśliwa, w której chłopi uwielbiali swoich panów, a ci całymi dniami myśleli jedynie o tym, jak najlepiej przysłużyć się krajowi. Widać również wyraźny podział na dobrych, pięknych i odważnych katolików oraz złych, brzydkich i tchórzliwych muzułmanów.

Nie najlepsze wrażenie robi również język powieści. Ciężko stwierdzić czy wina leży po stronie autora czy tłumacza, jednak kolejne akapity zdają się być poskładane w kółko z tych samych wyrażeń. W opisach brakuje również konsekwencji. Zdarza się, że ze strony na stronę zmieniają sie detale wyglądu postaci czy liczebność oddziałów – najbardziej spektakularna tego typu wpadka dotyczy oblężenia twierdzy, w której, jak czytamy, pozostało już zaledwie osiemdziesięciu żołnierzy. Kilka stron później postanawiają oni przeprowadzić szybki wypad, na czele którego stanie trzystu weteranów.

Więzień jest trudny w jednoznacznej ocenie. Z jednej strony dzięki ogromowi przemyconych w treści faktów historycznych, dla kogoś zainteresowanego okresem jest pozycją bardzo cenną i ci mogą dać książce szansę. Z drugiej jednak ze względu na kiepski styl i brak dynamizmu nie oferuje nic poza maratonem znudzenia przetykanego pojedynczymi ciekawszymi momentami, toteż pozostali czytelnicy mogą bez większych skrupułów poszukać bardziej interesującej pozycji. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę