Where I should to go to eat something?

To że jestem chłopakiem z prowincji żadną tajemnicą nie jest. Jak wiadomo polska wieś do specjalnie rozwiniętych nie należy, ale to co przydarzyło mi się kilka dni temu przerosło wszelkie pojęcie. Otóż, w wiadomym celu opuściłem moje legowisko i udałem się do miejscowego sklepu. Tam posłusznie zająłem miejsce w kolejce, potulnie czekając na to, aż ktoś z obsługi przyjmie moje zamówienie. W miejscu tym, zwanym onegdaj spółdzielnią panował ogólny gwar, armia Radia Maryja komentowała ostatnie wystąpienie ks. jakiegoś-tam, miejscowi menele byli zajęci wyłącznie degustacją swojego skarbu, a ja stałem spokojnie wsród wszystkich tych ludzi czekając na swoją kolej. Nagle jednak coś zakłuciło poukładany żywot tych ludzi... przed sklepem stanął samochód z zagraniczną rejestracją! Co więcej, z auta wyszedł elegancki mężczyzna, który swe kroki skierował do skromnego przybytku pani Halinki. W sklepie zapanowała cisza. Słychać było wyłącznie odłogs wiatraczka, stojącego gdzieś w rogu. A po kilku sekundach do "spółdzielni" wszedł owy gentelman, jak to się zwykle przyjeło ich nazywać, rozejrzał się po pomieszczeniu i beztrosko zapytał:
- Execuse me, where I should to go to eat something?
Wszyscy obecni zaczęli spogladać po sobie w nadzei, że chociaż ktoś wie, "czego ten dziad od nas chce". Anglik, co wywnioskowałem po akcencie, ponownie obrzucił wszystkich swym przeszywającym spojrzeniem, w oczekiwaniu, aż ktoś mu wreszcie odpowie. Cóż, nie zanosiło się na to, więc poprosiłem owego pana, abyśmy opuścili sklepik, bym mógł spokojnie wytłumaczyć mu, gdzie może coś zjeść. Kiedy powróciłem do królestwa pani Haliny wszyscy patrzyli na mnie, jak na odmieńca, kogoś kto tu nie pasuje.
Od tamtej pory dotarł do mnie fakt, że zamieszkuję wśród "ciemnogordu". Smutne, nawet bardzo.
Amen