Umbrella Academy #1: Suita Apokaliptyczna

Pewnego dnia czterdzieści trzy kobiety, które miały żadnych objawów ciąży, niespodziewanie rodzą dzieci. Ekscentryczny milioner Reginald Hargreaves postanowił adoptować owe niezwykłe noworodki, odnajduje jednak jedynie siedmioro z nich. Maluchy stają się częścią tytułowej Umbrella Academy. Kilkanaście lat później dorosła już siódemka spotyka się po raz pierwszy od bardzo dawna w rodzinnym gronie – na pogrzebie przybranego ojca. Tak zaczyna się przedziwna historia o utraconym dzieciństwie, zerwanych więziach i wzajemnych żalach między rodzeństwem. Na domiar złego muszą stawić czoło nowemu zagrożeniu – jak wskazuje tytuł tomu, nadchodzącej apokalipsie. 

Gerarda Waya w Polsce mało kto kojarzył z komiksem, dopóki na naszych ekranach nie zagościł serial The Umbrella Academy od Netflixa. Historia siedmiorga dysfunkcyjnych dzieciaków, obdarzonych dziwacznymi supermocami, to opowieść zupełnie inna od tego, z czym kojarzy nam się superbohaterski kanon ukształtowany między innymi przez Marvela, DC czy Valiant.Way swoim pomysłem zapełnia lukę pomiędzy Doom Patrolem od Granta Morrisona, bardziej abstrakcyjnym Chewem Johna Laymana a The Goonem Ercia Powella.

Umbrella Academy #1: Suita apokaliptyczna idealnie wpisuje się w opowieść dziwną, pełną absurdów, ale też przepełnioną emocjonalnymi rozterkami bohaterów. Życie pod dachem Reginalda Hargreavesa było wyzwaniem, które odcisnęło swoje piętno na młodych herosach. Gdy po latach próbują odnowić (przynajmniej częściowo) relacje, jeszcze większa liczba konfliktów sięgających lat młodości wychodzi na jaw. Way z dużym wyczuciem osadził tu wiele z pozoru zwykłych utarczek, które w tak dysfunkcyjnej rodzinie (Nr. 5, który się nie zestarzał, odrzucona Nr. 7, mutacja gorylowa Nr. 1) urastają do rangi kataklizmu. Dorośli już bohaterowie odkrywają ponadto sekrety swojego ojca, które rzucają nowe światło na pewne jego dziwaczne postępowanie.

Porządnie skonstruowane relacje rodzinne, czy raczej ich brak, to nie jedyne plusy opowieści. Historia utrzymuje szybkie tempo, dostarczając kilku fajnych zwrotów akcji, nie zwalniając ani na moment nawet w obliczu rodzinnych problemów, wzajemnej wrogości i niechęci. To nie jest historia o przełamywaniu różnic czy wybaczaniu. Scenarzysta poszedł w zupełnie inną stronę i pokazuje, jak dawne konflikty kumulują się, jeszcze bardziej się pogłębiając.

Umbrella Academy jest komiksem specyficznym rysunkowo. Gabriel Bá tworzy ilustracje oryginalne, z wyczuciem, ale równocześnie wyraźnie karykaturalne. Wszystko trochę przypomina złożoną i dopracowaną groteskę. Dlatego właśnie przyciąga oko swoją innością, oryginalnością oraz kolorami.

Jeśli ktoś nie stroni od dziwacznych pomysłów w realiach superhero, to The Umbrella Academy jest właśnie dla niego. Way świetnie pokazał, jak nawet najbardziej dziwaczne i niepoważne relacje potrafią zarówno niszczyć i tworzyć więzy rodzinne. Zakorzenione w młodości problemy wydają się nie do pokonania, a na (auto)refleksje często jest już za późno. Komiks bezsprzecznie wart jest zainteresowania każdego fana chcącego odpocząć od Marvela czy DC. Przeszłość każdego wychowanka tytułowej akademii jest mroczna, rzeczywistość brutalna, a nawet przerażająca.