U martwych w Dallas - Charlaine Harris

Wampir, dzięki książkom Stephenie Meyer, przeżywa w ostatnim czasie niesamowitą popularność. Szczególnie modne są wielotomowe cykle, których coraz więcej pojawia się na naszym rynku. Przykłady to chociażby: Pamiętniki wampirów, Dom nocy, Wampiry z Morganville czy Sookie Stackhouse. Na podstawie tej ostatniej serii nakręcono bardzo popularny serial pod tytułem Czysta Krew. Nikogo nie zaskoczy więc fakt, iż w lipcu tego roku wydano w Polsce pierwszy tom dziesięciotomowego cyklu Sookie Stackhouse – Martwego aż do zmroku, a cztery miesiące później pojawił się drugi – U martwych w Dallas. Autorką tego cyklu jest znana na całym świecie pisarka Charlaine Harris, mająca w swoim dorobku aż dwadzieścia dziewięć powieści. W Polsce, poza wspomnianymi powyżej pozycjami, pojawiły się jeszcze dwie książki jej autorstwa: dwa tomy cyklu Harper Connelly — Grobowy zmysł i Grób z niespodzianką.

Sookie Stackhouse, barmanka z Bon Temps, jest telepatką. Niezwykłe zdolności nie przyniosły jej szczęścia, dopóki w miasteczku nie pojawił się Bill Compton – wampir, któremu dziewczyna nie potrafi czytać w myślach. Po wielu przeszkodach i niebezpieczeństwach Sookie oraz jej "adorator" zostają parą. Nie mogą jednak długo cieszyć się spokojem, gdyż w okolicach Bon Temps po raz kolejny zostaje popełnione morderstwo. Poza tym inne wampiry są zainteresowane ukochaną Billa oraz jej zdolnościami. Wysyłają dziewczynę do Dallas, aby wyjaśniła tajemnicze zaginięcie jednego z tamtejszych krwiopijców. Sookie, po raz kolejny, naraża się na śmiertelne niebezpieczeństwo.

Martwy aż do zmroku był bardzo słabą powieścią. Po kontynuacji nie spodziewałam się cudów, choć po cichu liczyłam, że tym razem będzie trochę lepiej. Niestety moje niezbyt wygórowane oczekiwania rozminęły się z rzeczywistością. Poprzednią część czyta się zdecydowanie lepiej niż U martwych w Dallas, mimo iż w drugim tomie akcja skupia się na wątkach kryminalnych, a nie miłosnych. Niestety brak logiki rzuca, w negatywnym sensie, na kolana. Bohaterowie zachowują się tak, jakby instynkty cielesne zastąpiły im zdolność rozumowania. Fabuła tej książki jest tak bezsensowna, że z trudem dobrnęłam do końca.

Charlaine Harris poległa w kwestii kreacji postaci. Bohaterowie są, o ile to możliwe, jeszcze bardziej płytcy i denerwujący. Fanatyczni wrogowie wampirów, Bractwo Słońca, to banda zadufanych w sobie, nie myślących fanatyków, którzy swoje plany zdradzają od razu, każdemu kto o nie zapyta. Bardzo razi również nadmierne epatowanie erotyką. Niemal każda nowa postać oceniana jest pod kątem swej atrakcyjności fizycznej, a większość bohaterów, niemal na każdym kroku, próbuje zbliżyć się fizycznie do Sookie. Poza tym pojawiają wręcz harlequinowskie, wzbudzające pewien niesmak, opisy erotyczne.

Trudno jednak spodziewać się czegoś dobrego, po książce tak słabo napisanej – niestety styl Charlaine Harris pozostawia wiele do życzenia. Pierwszoosobowa narracja Sookie Stackhouse, dwudziestopięcioletniej kobiety, wypowiadającej się jak niedojrzała nastolatka, powoduje napad migreny, nawet u osób tak tolerancyjnych jak ja. Dialogi są drętwe, sztuczne i pozbawione jakiegokolwiek polotu. Próby autorki, aby ukazać Sookie jako inteligentną, aczkolwiek niewykształconą, jeszcze pogarszają sytuację. Wewnętrzne monologi głównej bohaterki na temat tolerancji, świata nieumarłych oraz jej "inteligentne" komentarze na temat tego co się dzieje, są po prostu żałosne.

U martwych w Dallas była prawdziwą próbą mojej cierpliwości. Dobrze, że książka nie jest zbyt długa, gdyż prawdopodobnie nie skończyłabym jej. Gdyby nie obowiązek recenzenta odłożyłabym ją po dwudziestu stronach i znalazła sobie bardziej zajmującą rozrywkę. Jeśli natkniesz się na tę powieść, nie dotykaj jej, odwróć się i znajdź jakaś inną pozycję. Nawet w najbardziej zapuszczonej bibliotece nie powinno to być trudne. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę