To oczywiste.

Ostatnie chwile uderzyły bezdźwięcznie o brukowaną ulicę. Czas stanął. Woody nie od razu zorientował się w tym, co się wydarzyło. Pojawienie się w polu widzenia wysokiej, zakapturzonej postaci trzymającej kosę, rozjaśniło nieco jego umysł. Woody wyprostował się dumnie.
- Nie weźmiesz mnie żywcem. - wycedził wrząc z gniewu.
Śmierć uśmiechnął się w ten szczególny sposób, w jaki potrafią uśmiechać się tylko szkielety. Pokiwał głową. I rzekł:
- To przecież oczywiste...