» Książki i komiksy » Pathfinder » The Crusader Road

The Crusader Road


wersja do druku

Rodzinna opowieść z Golarionu

Redakcja: AdamWaskiewicz, Matylda 'Melanto' Zatorska

The Crusader Road
Prowadzona dwukrotnie w serwisie Kickstarter zbiórka na sfinansowanie gry Pathfinder Online oprócz sukcesu w swoim głównym celu przyniosła również kilka pobocznych produktów skierowanych przede wszystkim do fanów papierowej wersji systemu. Jednym z nich jest powieść The Crusader Road autorstwa Michaela A. Stackpole’a.

Nietypowe okoliczności powstania książki przełożyły się również na jej tematykę. Zamiast powieści należącej do jednego z typowych gatunków erpegowej beletrystyki, takich jak kryminał, przygoda czy nawet horror, otrzymaliśmy historię obyczajową z bardzo silnie zarysowanym wątkiem rodzinnym i zadziwiająco małą ilością akcji. Jednocześnie miała ona przedstawić w fabularyzowanej formie ekonomiczno-społeczne aspekty komputerowego Pathfindera, które zapowiadano jako jedną z największych atrakcji powstającej produkcji.

Takie założenia koncepcyjne przełożyły się bezpośrednio na samą opowieść, która jest zasadniczo niezbyt skomplikowana. Przedstawia ona losy lady Tyressy Vishov, arystokratki z Ustalavu nieświadomie wplątanej w nieudany spisek współorganizowany przez swojego męża. Dzięki popularności wśród ludu i znajomościom na dworze udaje jej się uniknąć egzekucji i zamiast tego zostaje wysłana do Rzecznych Królestw, gdzie w nieprzyjaznej i nawiedzonej okolicy zwanej Lasem Echa ma założyć nowe miasto lojalne wobec metropolii. Jeśli wykona to graniczące z niemożliwością zadanie, będzie mogła powrócić do ojczyzny, a wszystkie winy zostaną jej wybaczone. Właśnie wokół perypetii związanych z tworzeniem nowego osiedla obraca się główna oś fabularna. Drugi wątek powieści, momentami wychodzący na pierwszy plan, poświęcony jest Jarredowi, małoletniemu synowi Tyressy, który stara się znaleźć dla siebie miejsce w nowej sytuacji i zdobyć umiejętności przydatne dla młodej społeczności.

Na pierwszy rzut oka założenia fabularne, choć proste, są całkiem interesujące, a dwutorowo prowadzona narracja pozwala przypuszczać, że na pewne wydarzenia będzie można spojrzeć z różnych, bardzo odmiennych, punktów widzenia. Wątek Tyressy zdaje się to potwierdzać, ponieważ jest napisany w sposób ciekawy i trzymający w napięciu, a niektóre zwroty akcji potrafią zaskoczyć. Wpływ na to ma również sama główna bohaterka – zaradna, kreatywna, obdarzona naturalną charyzmą i zdolnościami dyplomatycznymi, a jednocześnie miewająca wątpliwości co do szans powodzenia swojej misji. Po prostu postać ta bez problemu daje się lubić. W lekturze tych części książki przeszkadzać mogą jedynie okazjonalne dłużyzny.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Niestety wątek Jarreda jest niemal idealnym przeciwieństwem. Mimo że narrator na każdym kroku podkreśla, jaki to chłopak jest dojrzały, pomysłowy i inteligentny, to w praktyce syn Tyressy okazuje się marudnym, męczącym i wiecznie użalającym się nad sobą dzieciakiem, którego ktoś powinien solidnie ustawić do pionu. Nie pomagają nawet odnoszone przez niego od czasu do czasu sukcesy, sprawiające wrażenie prezentów od litościwego losu (lub wyrozumiałego autora). Efekt jest taki, że poświęcone Jarredowi rozdziały są niesamowicie wręcz nudne, ciągną się w nieskończoność i bardzo mocno obniżają ogólną ocenę całej powieści.

Na szczęście znacznie lepiej od Jarreda wypadają postacie drugoplanowe, tak te wzięte z podręczników do papierowego Pathfindera (tu warto wspomnieć choćby pewną wiekową druidkę o tajemniczej przeszłości czy przedstawicielki złożonego praktycznie tylko z kobiet barbarzyńskiego plemienia), jak i stworzone wyłącznie na potrzeby powieści. Wśród tej drugiej grupy bardzo pozytywnie wyróżnia się starsza córka Tyressy, Serrana, której przemiana jest dużo bardziej wiarygodna i interesująca niż cierpiętnictwo Jarreda (aż szkoda, że Stackpole nie zdecydował się jej umieścić jako głównej postaci wątku rodzinnego) czy pewien tropiciel, w nie do końca zrozumiały sposób powiązany z magicznymi mieszkańcami Lasu Echa. Nawet postacie epizodyczne, zbudowane w oparciu o dość proste archetypy w rodzaju osobistego sekretarza Tyressy, otrzymują ciekawe rysy charakterologiczne. Ogólnie mówiąc, za kreację postaci drugo- i trzecioplanowych autorowi należą się szczere gratulacje.

Warto też spojrzeć na The Crusader Road okiem fana gier fabularnych i muszę przyznać, że pod tym względem również jest dobrze, a momentami nawet bardzo dobrze. Opisy lokacji czy charakterystyki oficjalnych postaci uzupełniają informacje zawarte w takich podręcznikach jak Thornkeep i Emerald Spire Superdungeon. Dzięki temu Mistrz Gry spokojnie może wykorzystać powieść jako dodatkowe źródło podczas projektowania i prowadzenia swoich przygód osadzonych w regionie zachodnich Rzecznych Królestw. Również nowi bohaterowie tacy jak Tyressa czy Serrana bez trudu dają się przełożyć na potrzeby RPG, a niektóre wydarzenia czy wątki mogą stanowić podstawę autorskich scenariuszy. Cieszą również drobne smaczki w rodzaju opisu znaczenia, jakie w Ustalavie mają propagandowe książki polityczne.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Podsumowując ocenę The Crusader Road, trzeba powiedzieć, że jest to powieść nierówna, której potencjał nie został w należyty sposób wykorzystany. Z jednej strony dostaliśmy nietypową tematykę, bardzo sprawnie poprowadzony główny wątek, świetną główną bohaterkę i ciekawych bohaterów drugoplanowych. Z drugiej zaś zdecydowanie zbyt dużo rozdziałów zmarnowano na kompletnie nieudany wątek Jarreda i praktycznie wszystko, co z nim związane. Także momentami dość leniwe tempo całej historii nie każdemu musi przypaść do gustu.

Mimo powyższych wad, które muszą w dość znaczny sposób wpłynąć na końcową ocenę, jestem skłonny polecić Drogę Krzyżowca fanom Pathfindera, którzy chcieliby spróbować powieści o nieco odmiennej tematyce niż standardowe literackie adaptacje gier fabularnych. Będzie to też dobry wybór dla osób planujących osadzić swoje kampanie w Rzecznych Królestwach i szukających dodatkowych źródeł inspiracji.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę
6.5
Ocena recenzenta
9
Ocena użytkowników
Średnia z 1 głosów
-
Twoja ocena
Mają na liście życzeń: 0
Mają w kolekcji: 0
Obecnie czytają: 0

Dodaj do swojej listy:
lista życzeń
kolekcja
obecnie czytam
Tytuł: The Crusader Road
Cykl: Pathfinder Tales
Autor: Michael A. Stackpole
Wydawca: Paizo Publishing
Miejsce wydania: USA
Data wydania: czerwiec 2014
Liczba stron: 400
Oprawa: miękka
Format: B5
ISBN-13: 978-1-60125-657-7
Cena: 9,99 USD



Czytaj również

The Dagger of Trust
Szpiedzy z Golarionu
- recenzja
Winter Witch
Nastrojowa bajka na dobranoc
- recenzja
Prince of Wolves
Pionierska wyprawa do krainy horroru
- recenzja
Stalking the Beast
W samo południe w Golarionie
- recenzja
Plague of Shadows
Golarion w ciemnych barwach
- recenzja
Through the Gate in the Sea
Rozczarowująca wycieczka
- recenzja

Komentarze


Ifryt
   
Ocena:
0

Ja dużo wyżej oceniam tę powieść. Pewnie to kwestia własnych upodobań, ale ja dłużyzn nie odczułem, książkę przeczytałem szybciej niż wiele innych z tej serii - właśnie ze względu na nieco inne podejście od tradycyjnego poszukiwania przygód, a większy nacisk na relacje społeczne w tym rodzinne. Ale przecież walk i stawiania czoła innym zagrożeniom też jest tu sporo i to jednak powieść fantasy, a nie obyczajowa jak sugeruje recenzent. Psychologia postaci odrobinę pogłębiona w stosunku do przeciętnych adaptacji gier rpg raczej jest plusem tej książki a nie jej wadą.

18-04-2016 09:04
Radnon
   
Ocena:
0

Wszystko się zgadza: oryginalna tematyka, dość nietypowe wyzwania (i sposoby radzenia sobie z nimi), fajni bohaterowie oraz niezła intryga składają się na udaną powieść, która odróżnia się od reszty linii i spokojnie w swojej kategorii zasługiwałaby na 8.5 albo nawet 9.0. Jednak obecność wątku Jarreda w moim odczuciu ciągnie to wszystko w dół o przynajmniej dwa punkty, bo dawno nie trafiłem na tak męczącą i irytującą postać, która dostała prawie połowę "czasu antenowego". Przy czym to oczywiście w dużym stopniu kwestia indywidualnych preferencji.

I w ramach drobnego uściślenia - nie uważam, że obyczajowość tej książki jest jej wadą. To po prostu cecha, która może być traktowana jako zaleta, bo odróżnia powieść od innych.

18-04-2016 12:41
Ifryt
   
Ocena:
+1

Jarred chyba właśnie miał być irytujący, taka jego rola w tej rodzinie. ;)

Ale zgodzę się, że pewnie można było mu poświęcić mniej miejsca.

18-04-2016 13:57

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.