Strzała Kusziela - Jacqueline Carey

Lubię grube jak cegły tomiska z fantastyki. Szczególnie wtedy, gdy mam przejechać całą Polskę wzdłuż i czytam je w pociągu. Jak wiadomo, nie mogą to być wtedy lektury "wielkiego skupienia", gdyż Polska kolej nie należy do zbyt komfortowych środków transportu. Soczyste lektury w stylu Strzały Kusziela są jak znalazł. Jest to książka niegłupia, pełna fajerwerków i dobrze się ją czyta. Prawie sześćset stron akcji na podróż jest idealne.

Jacqueline Carey jest autorką nieznaną w Polsce. Strzała Kusziela to pierwsza jej książka wydana w naszym kraju. Choć jest Amerykanką, bardzo mocno identyfikuje się ze swymi francuskimi korzeniami, co jest widoczne w jej twórczości. Dekadencja, styl i lekkie zepsucie, niczym pieprz dodają jej dziełu pikanterii. Okładka również tchnie zmysłowością i to bynajmniej nie pruderyjną.

W Strzale Kusziela Carey stworzyła fantastyczną wizję Europy, w której po śmierci Chrystusa, z krwi Zbawiciela i łez Marii Magdaleny powstał Elua - anioł zrodzony z łona Matki Ziemi i krwi Boga Ojca. Wysłani przez Stwórcę boscy posłańcy, zamiast sprowadzić Eluie do Królestwa Ojca, zostali z nim i stworzyli Terre D'Ange - Ziemię Aniołów, zasiedloną przez ich potomków. Ludność tej krainy (w naszej rzeczywistości głównie Francja oraz część Niemiec) jest piękniejsza niż mieszkańcy reszty świata, ale nie oznacza to, że bardziej szlachetna. Elua pozostawił po sobie wiele nauk, z których jedno przykazanie szczególnie wryło się świadomość jego potomków - "Kochaj, jak wola twoja". Żadna miłość nie jest tu zbrodnicza lub źle widziana, byle tylko każdy jej akt był dopełniany z nieprzymuszonej woli.

W takiej rzeczywistości na świat przychodzi Fedra - dziewczyna zrodzona z mezaliansu, naznaczona nie tylko nieszczęśliwym imieniem, ale także tytułową Strzałą Kusziela - krwistą plamką na tęczówce oka. Mała Fedra jest piękna i rokuje wielkie nadzieje, gdyż jest anguisette - naznaczoną przez Kusziela, Anioła Kary - zdolnością osiągania ekstazy w bólu i cierpieniu. Jest idealną masochistką, uległą i spalającą się w rozkoszach. Obserwujemy jej dzieje od czwartego roku życia, kiedy to zostaje sprzedana przez matkę do jednego z domów rozkoszy, a potem jej dorastanie w pałacu Anafiela Delaunay - tajemniczego poety i intryganta.

Wbrew jakimkolwiek przypuszczeniom, nie jest to książka epatująca "bolesną miłością". Fedra, oprócz bycia luksusową kurtyzaną, spełniającą bardzo wyrafinowane zachcianki swoich klientów, wychowana zostaje także na szpiega i wywiadowcę. Dzięki temu, w imieniu swego mentora - szlachetnie urodzonego Delaunaya, śledzi wszelkie dworskie spiski i intrygi. Traf chce, że trafia na ślad szeroko zakrojonego planu zamachu na władzę królewska. Jej życie od tej pory przepełniają tragedie, krew i zakulisowe matactwa jej wrogów. Nieszczęśliwy splot wypadków oraz perfidna dworska intryga zmuszą ją także do podróży poprzez barbarzyńską Północ i wyprawy na piktyjskie wyspy do królestwa Alby, gdzie również będzie musiała dokonać wielu trudnych wyborów. Seks, intrygi i krew - jest to fabularnie bardzo mocne połączenie.

Autorce udało się także stworzyć bardzo oryginalny świat, posiadający własną filozofię i niepowielający wytartych schematów. Losy kraju Terre D'Ange są dopracowane i pełne niespodzianek. Widać, że Jacqueline Carey starała się napisać coś innego, niż tylko kolejny cykl o kolejnym średniowiecznym kraju. Jest tu trochę herezji, ale nie ma ona na celu szokować, ale właśnie wyjaśnić bieg wydarzeń w powieści. Za to należą się słowa uznania. Świat ukazany w Strzale Kusziela jest naprawdę plastyczny i oryginalny. Choć nie można go nazwać idyllicznym uniwersum.

Na okładce, w notkach recenzenckich, zostało napisane, że to romantyczna fantasy. Ja jednak nie starałbym się stworzyć nowego gatunku. Jest to wspaniały przykład dark fantasy, gdzie już nie ma naiwnej heroiczności, gdzie postacie nie są tak czarno-białe, a główna bohaterka nie jest kryształowa. Oczywiście są tu bardzo silne uczucia i romanse, ale dekadencka atmosfera książki czyni je realniejszymi i mniej bajkowymi. Jest tu też dużo mroku, gdyż zmysłowość scen (bynajmniej nie pornograficznych), wyrafinowany erotyzm i prawdziwe Zło o pięknych twarzach wrogów Fedry, tworzy złowrogi nastrój, jakiego dawno nie widziałem. To jest właśnie czyste dark fantasy - dojrzałe i pełne namiętności.

Oczywiście są pewne potknięcia - czasem bieg fabuły idzie "na skróty", a zwroty fabularne mają dość naiwne źródła. Autorka ma niezły warsztat, ale czasem ma się wrażenie pewnych uproszczeń. Sama postać Fedry - cudownego dziecka, a potem nadzwyczajnej kobiety, nie zawsze jawi jako postać z krwi i kości. Jednak w konwencji fantasy nie uznaje się tego za straszliwą wadę.

Mi ta książka na myśl przywodziła jeden z moich ulubionych filmów - Braterstwo Wilków. W Strzale Kusziela czułem to samo - lekko już "nadpsute od środka" piękno i zmysłowość oraz tą samą atmosferę. Jeśli można tak powiedzieć, jest tu francuska dekadencja rodem z XVIII wieku. Sprawdza się ona pięknie. Więc, choć nie jest to książka przełomowa i czasem brak w niej umiejętności utrzymania akcji na wysokim pułapie, otrzymaliśmy wspaniałą lekturę. Nie polecam lektury dzieciom, rzekłbym nawet, że trzeba być dojrzalszym, by zamiast traktować ją jak przygody zepsutej masochistki, zobaczyć gorącą atmosferę upadku świata wartości. Przeczytajcie i miłej zabawy - szczególnie dlatego, że jest to ostatnio jeden z najlepszych dowodów, że dark fantasy nie musi się opierać tylko na śmierci i cierpieniu. W Strzale Kusziela wszystko to zostało zawarte, ale poza tym jest olbrzymi ładunek zmysłowości, dzięki czemu świat okrucieństwa został dopełniony przez świat żądz. Polecam. Mam nadzieje, że pozostałe tomy opisujące losy Fedry wyjdą niedługo. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę