Star Wars LEGO: Battle of Hoth

LEGO, dobrze znany każdemu wydawca zabawek z klocków, od pewnego czasu obdarowuje nas także dobrami w formie bliskiej sercu każdego fana rozrywki przy planszy. Oparte na znanych markach, zapewne słono przez LEGO opłaconych, planszówki dla dzieci, zyskują coraz większe rzesze nabywców. I to, wbrew pozorom, nie tylko za sprawą chwytliwej marki. W Battle of Hoth dane nam będzie wcielić się w dowódców sił Imperium oraz Rebeliantów, którzy zetrą się w bitwie o tytułową planetę. Nasze armie składać się będą ze złych snowtrooperów, AT-ST oraz AT-AT i dobrych Rebeliantów, Tauntaunów i Snowspeederów, a w końcu samego Luke'a Skywalkera i Lorda Vadera, wyposażonych w Moc... rażenia innych jednostek Mocą. Brzmi dostatecznie ekscytująco? Oczywiście, jak to w grach LEGO bywa, zanim przystąpimy do rozgrywki, musimy samodzielnie złożyć planszę, pionki i wszelkie inne potrzebne elementy, łącznie z kostką. W niczym to jednak nie psuje dostarczanych przez grę wrażeń, raczej przeciwnie. Bardzo przyjemnie toczyć bitwę samodzielnie złożonymi maszynami, z którymi zdążyliśmy się już zapoznać w trakcie budowy. Poza tym sam proces składania odpowiednich konstrukcji z klocków jest zupełnie oddzielną i interesującą formą rozrywki. Dostarczone klocki są bardzo różnorodne i doskonałej jakości. Jednostki, które z nich powstają, szczególnie Snowspeedery i słoniowate AT-AT, prezentują się ładnie i efektownie oraz dobrze odwzorowują oryginały. Także biało-szara arena starć przywodzi na myśl klimat Gwiezdnych Wojen. Producent zapewnił na wszelki wypadek dodatkowe najmniejsze elementy, tak że nie musimy się martwić, że zaraz coś zgubimy. Jedyny mały problem to niektóre nieumocowane na sztywno fragmenty figurek, które potrafią czasem odpadać podczas rozgrywki. Niektórym może też przeszkadzać, że plansza nie mieści się w pudełku w jednym kawałku, więc przed każdą rozgrywką trzeba ją poskładać z minimalnie dwóch części. Jak przedstawia się więc mechanika, kierująca naszą bitwą na miecze świetlne i maszyny zagłady? Bardzo prosto. W swojej turze możemy wykonać dwie akcje, poruszenie o jedno połączone pole lub atak, przy czym jedna jednostka nie może wykonać dwóch takich samych akcji. Zaatakować możemy wyłącznie przeciwnika nieosłoniętego przez inne oddziały, który znajduje się w naszym zasięgu. Każda z jednostek ma bowiem swój własny zasięg, np. dwa pola po przekątnej lub trzy w linii prostej. Szare i błękitne pola planszy przypominają nieco szachownicę i pomagają wyobrazić sobie odpowiedni zasięg. Czego użyto, aby wprowadzić do zabawy niezbędną dozę szaleństwa i nieprzewidywalności? Ano wiadomo – kostki. Decyduje ona o powodzeniu ataku, czyli zadaniu oddziałowi jednego obrażenia. Luke Skywalker i Lord Vader mają też 1/3 szans na natychmiastowe zniszczenie całego oddziału. Obrażenia zaznaczamy w sposób iście obrazowy – zdejmując z planszy jednego "ludka" (choć ja preferuję umieszczanie ich między polami jako poległych). Mechaniczne narzędzia walki, takie jakAT-ST czy Tauntauny działają nawet bez załogi i dopiero po zadaniu jeszcze jednego obrażenia są ostatecznie niszczone. Piechota oczywiście ginie wraz ze śmiercią ostatniego żołnierza. Obie armie są symetryczne, całość mechaniki przypomina więc mini-szachy, w których jednostki mają określoną ilość punktów życia, a powodzenie każdego ataku zależy wyłącznie od losu. Na pewno można dzięki temu powiedzieć, że zasady są bardzo proste, ale czy przekłada się to na jakość rozgrywki?

May the Force be with you...

Przeciętna partia w Star Wars: Battle of Hoth trwa 10-15 minut i obfituje w niespodziewane zwroty wydarzeń. Nawet proste decyzje, jak umiejętnie ustawić na polu bitwy swoje oddziały i rozdysponować jedynie dwie akcje w turze, mogą skłonić do chwili namysłu. Oczywiście, najlepiej przeprowadzoną ofensywę może tu zepsuć jeden niefortunny rzut. Fani gier logicznych mogą poczuć się zawiedzeni i sfrustrowani, ale grupa docelowa, dzieci, znane przecież z sympatii do elementów losowych, z pewnością poczują dreszczyk emocji i niepewności. Jest tu więc miejsce i na planowanie, i na radosne rzucanie. Figurki dodatkowo powodują wczucie w klimat i zwiększają frajdę z rozgrywki – nie ma nic lepszego, niż po kilku bohaterskich próbach zniszczyć wrogiego Snowspeedera. Tak więc rozgrywce stale towarzyszą wesołe wojownicze okrzyki. Regrywalność Battle of Hoth, jak to w produkcjach LEGO bywa, okazuje się zaskakująco duża. W instrukcji zawarto kilka wariantów modyfikujących i przedłużających rozgrywkę, jak na przykład możliwość przywołania posiłków, kiedy nasze siły nieco stopnieją, czy też wprowadzenia na planszę zupełnie nowego typu jednostki – wieżyczki bojowej. Z kolei w broszurce mieszczącej instrukcję składania gry znajdziemy kilka nowych "map", czyli metod połączenia elementów planszy. Wszystko to w połączeniu z krótkim czasem rozgrywki zachęca do testowania nowych wersji gry. Star Wars: Battle of Hoth to lekka, wojownicza gra dwuosobowa, w której można nieco ruszyć głową, a czasem także podjąć ryzyko, ćwicząc umiejętność godzenia się z wyrokami losu. Mimo wszystko gra pozostaje ciekawa również pod względem podejmowanych decyzji, a zwycięstwo nie zależy całkowicie od szczęścia. Tak więc z czystym sumieniem polecam tę grę "młodej młodzieży", która doceni klimat Gwiezdnych Wojen i, jednak istniejącą, choć niewielką, głębię strategiczno-logiczną. Co by nie mówić, bitwa o Hoth na pewno dostarczy wielu kosmicznych wrażeń. Plusy:

• znana i chwytliwa tematyka
• czytelna plansza, dobrze odwzorowane jednostki
• proste zasady
• krótki czas rozgrywki
• zmusza do lekkiego pogłówkowania
• emocjonujący element losowy
• regrywalność; wiele opcjonalnych wariantów

Minusy:

• małe problemy z używaniem klockowych struktur jako pionków
• może się wydawać zbyt płytka i losowa
• mechanika przypomina... stareńkie szachy

Dziękujemy wydawnictwu LEGO za udostępnienie gry do recenzji.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę