Star Wars Komiks #03 (3/2008)

Boba Fett na okładce to dobra strategia. Dobra chociażby z tego względu, iż fanom Gwiezdnych wojen z reguły można nadać etykietkę "kochamy Bobę Fetta". Lub co najmniej lubimy. M.in. dlatego ten łowca nagród na okładce trzeciego numeru Star Wars Komiks to słuszne posunięcie – szczególnie, że start czasopisma do najlżejszych nie należy. Czy poza okładką jest czym przekonać czytelnika? Nie bardzo.

Pierwszą z trzech zamieszczonych w zeszycie historii, jest właśnie ta z udziałem mandaloriańskiego łowcy nagród – Boba Fett: Narzędzie zniszczenia. Akcja dzieje się na Gulimie, gdzie przez dłuższy czas Imperium więziło tubylców, by gwiezdnowojenny odpowiednik doktora Mengele mógł przeprowadzać na nich "badania". Tuż przed końcem wojny zbrodniarzom udało się zbiec, lecz żądza zemsty Gulimarydów nie ustała, tym bardziej, że proceder po cichu był kontynuowany na orbicie innego świata. Do wykonania egzekucji na imperialnych oficerach wybrali Bobę Fetta, niegdyś słynnego łowcę nagród, dziś nieco sponiewieranego przez trzewia Sarlacca. Fabuła zatem zapowiada się co najmniej nieźle – nic z resztą dziwnego, gdy weźmiemy pod uwagę, iż jej autorem jest John Ostrander. Tematyka cięższa, a jej realizacja, przynajmniej na początku, również niczego sobie). Powietrze z tragizmu przedstawionego "holocaustu" ucieka jednak, za sprawą "syndromu Zemsty Sithów", jaki udzielił się komiksowi. Infantylizm kwestii dialogowych, jakie włożono w usta tzw. czarnym charakterom niestety wpływa negatywnie na odbiór całości i psuje komiks. Atmosferę pomagają jednak utrzymać rysunki Cama Kennedy'ego z ich mroczną kolorystyką i ascetyczną sylwetką Boby Fetta, dobrze pamiętaną przez fanów z siódmego zeszytu Empire (choć Narzędzie zniszczenia pojawiło się de facto wcześniej, w ramach Tales).

Szczęściarz to zaś typowa opowieść dla teatru rozmaitości, jakim jest seria Tales. Scenarzysta skupia się na jednej postaci, Wedge'u Antillesie, i jego drodze w objęcia Sojuszu Rebeliantów. Beztroska młodość, zawodowe obowiązki, konflikt z Imperium na podłożu niespełnionej miłości – wszystkie te niemiłosiernie oklepane elementy znajdziemy w komiksie autorstwa Roba Williamsa i Michaela LaCombe'a. Fabularnie opowieść graficzna nie wyróżnia się niczym; dość powiedzieć, że widziałem bardzo podobne historie snute przez fanów nie opłacanych przez żadne wydawnictwo. In plus można zaliczyć pojedyncze kwestie postaci oraz niektóre kadry, gdzie LaCombe inteligentnie bawi się ambiwalentną sytuacją głównego bohatera. Poza tym zastosowana kreska także nie wyróżnia się niczym szczególnym.

Na koniec zostawiono nam nieco przewrotnego Sitha pośród cieni. Komiks traktuje o perypetiach Mace'a Windu i jego padawana na niezidentyfikowanej planecie, której ludność praktykuje religię Sithów. Większość opowieści przedstawiona jest z myślą, by uśpić czujność czytelnika, a następnie obwieścić mu, iż wystrychnęło się go na dudka, co jest całkiem sympatycznym celem dla scenarzysty. Ponadto jednak komiks fabularnie się niczym nie wyróżnia. Warstwa graficzna natomiast jest poniekąd oryginalna – z estetyką można dyskutować, jednak podobnej kreski, przypominającej nieco rysunki z książek dla dzieci, zazwyczaj się w komiksach starwarsowych nie widuje.

Ogólnie rzecz biorąc: jest przeciętnie. Pierwsze dwa numery Star Wars Komiks nie porwały, w przypadku trzeciego – jest gorzej. W zasadzie jedyną opowieścią sprawiającą, że można by się skusić na ten zeszyt jest Boba Fett: Narzędzie zniszczenia, ale i ona ma swoje wady. Całość to nic specjalnego, a sytuacji również nie ratuje zamieszczony na końcu zeszytu mało odkrywczy artykuł o łowcach nagród. Pozostaje mieć nadzieję, iż dalej będzie lepiej. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę