Śpiewnik domowy

Drugą grą jest Memory. Tutaj raczej za dużo nie ma co tłumaczyć: tasujemy dwa rodzaje kart, rozkładamy je zakryte i staramy się odszukać pary. Możemy je po prostu wskazać lub skorzystać z aplikacji. Kiedy uda się znaleźć dwa pasujące do siebie obrazki, to w nagrodę odkrywamy kolejną parę. 

Trzecią dostępną zabawą jest Jaka to pieśń?. Sama nazwa kojarzy się od razu ze znanym teleturniejem Jaka to melodia?. W tym wariancie mamy dostępne tylko karty z ilustracjami, którymi zajmować się będzie jeden z graczy (również obsługa aplikacji należy do tej osoby). Wyłożony jest także symbol czerwonego przycisku, który posłuży uczestnikom przy wskazywaniu prawidłowej odpowiedzi. Gracz obsługujący stos obrazków podgląda w ukryciu wierzchnią kartę i puszcza pieśń do niej pasującą, a inni wsłuchują się w nią i starają się zgadnąć, co może widnieć na zasłoniętej ilustracji. Jeśli się uda, to dostają kartę, a jeśli nie – jedna jest im odbierana, o ile jakikolwiek posiadają.

Piękne pieśni Moniuszki

Śpiewnik domowy to dobra pozycja, zarówno pod względem edukacyjnym, jak i rozrywkowym. Zasady są banalnie proste, także nie trzeba za dużo tłumaczyć, dzięki czemu partie przebiegają bez żadnych dłuższych przerw. Podczas rozgrywek nie wystarczy wyśmienity słuch, ale liczy się także dobry refleks, żeby pierwszemu złapać kartę z właściwym rysunkiem. Gra jest dynamiczna i wyzwala sporo pozytywnych emocji. Jednakże po trzeciej, czwartej rundzie trochę one słabną, gdyż już po sekundzie padała prawidłowa odpowiedź. Każdy zdążył zaznajomić się ze wszystkimi pieśniami i znało się je na pamięć. Ale to w niczym nie przeszkadza, zabawa i tak toczy się bardzo przyjemnie. 

Według instrukcji maksymalna liczba graczy to 8 osób, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zwiększyć tę grupę i spróbować sił w większym gronie. Na pewno zabawa będzie o wiele lepiej przebiegać niż w duecie. W tym składzie nie ma żadnej rywalizacji, gdyż jeden gracz musi obsługiwać aplikację i nie bierze on udziału w rozgrywce. Także jak już mamy zasiąść do tego tytułu, to najlepiej w gronie minimum 3-4 osób. 

Śpiewnik domowy da się lubić, ale tylko raz na jakiś czas. Partie były szybkie, emocji co nie miara, a dla dzieci nowością było to, że mogły zapoznać się z innym rodzajem muzyki (arią). Jeżeli chcemy właśnie, żeby młodsze pokolenie zapoznało się z twórczością Stanisława Moniuszki, to ten tytuł jest w sam raz na taką naukę.