Skrytobójca Błazna

Bastard Rycerski Przezorny, bękart z królewskiego rodu i były skrytobójca, wreszcie może cieszyć się zasłużoną, szczęśliwą emeryturą, polegającą na zarządzaniu majątkiem ziemskim u boku ukochanej Sikorki. Jednak pewnego dnia, podczas świątecznej uroczystości w jego dworku zjawia się tajemnicza wysłanniczka, która bez żadnego wyjaśnienia znika przed przekazaniem swej wiadomości. Jak się okazuje, wydarzenie to okazuje się mieć kluczowe znaczenie dla przyszłych losów Bastarda, ale potrzeba kilku następnych lat, aby w pełni zrozumiał, kim była owa kobieta i jaki jest jej związek z niewidzianym od lat Błaznem.

Skrytobójca Błazna nie powinien zaskoczyć nikogo, kto przyzwyczaił się do sposobu opowiadania historii przez Robin Hobb. Wbrew pozorom nie jest to zwykła powieść fantastyczna, jak mógłby zgadywać ktoś niemający dotychczas styczności z twórczością pisarki – mamy tu do czynienia przede wszystkim z dramatem obyczajowym, w którym elementy fantastyczne pojawiają się zazwyczaj gdzieś daleko, na drugim planie. Przez zdecydowaną większość powieści czytamy o sposobie zarządzania majątkiem przez Bastarda, jego problemach związanych z wychowywaniem dziecka i typowym dla tego protagonisty użalaniu się nad sobą. Po raz kolejny też nikt nie szczędzi mu pretensji gdy tylko coś pójdzie nie tak, bez względu na to, czy sobie na to zasłużył, czy nie. Nie da się ukryć, że jest to emocjonalna manipulacja ze strony autorki, która zdecydowanie próbuje zmusić czytelników do sympatyzowania z pokrzywdzonym przez los i często niesłusznie krytykowanym Bastardem, jednakże przez to wiele postaci koniec końców wychodzi na nieczułych drani, podczas gdy z treści książki wynika, że mimo wszystko nie powinniśmy postrzegać ich w ten sposób.

Tym bardziej dziwi fakt, że ostatecznie książki wcale nie czyta się tak źle, pomimo niemal zupełnego braku akcji i przewidywalnych konfliktów obyczajowych – ba, kolejne strony przewracają się tak szybko, że powieść kończy się prędzej, niż można by się spodziewać patrząc na jej rozmiary. Hobb, nawet pisząc o rzeczach zdawałoby się banalnych, robi to w taki sposób, że czytelnik z zainteresowaniem śledzi związane z nimi dylematy głównego bohatera, zwłaszcza, gdy jest już emocjonalnie związany z przedstawionym tu światem i zamieszkującymi go postaciami. Dużo tu melodramatyzmu, ale jest to dobry element powieści, co nie znaczy, że każdemu przypadnie on do gustu – po prostu rozpoczynając lekturę trzeba zdawać sobie sprawę, co nas czeka. Szkoda tylko, że Bastard, pomimo upływu lat, w żaden sposób nie zmądrzał i nie jest w stanie domyślić się rzeczy oczywistych, których znaczenie możemy odgadnąć niemal od razu, ale to już niestety kolejna cecha charakterystyczna tego protagonisty.

Ciężko napisać o Skrytobójcy Błazna więcej – książka z pewnością przypadnie do gustu fanom poprzednich dzieł pisarki, a ci, którym się one nie podobały na pewno nie zmienią zdania po lekturze jej najnowszej powieści. Poziom fabuły utrzymuje się mniej więcej na podobnym poziomie, jak w poprzednich przygodach bohaterów i raczej nikt nie zostanie zaskoczony jakimkolwiek odstępstwem od stylu Amerykanki. Liczę na to, że w kolejnym tomie akcja ruszy z kopyta, skoro wprowadzenie do głównych wątków nowej trylogii mamy już za sobą, a czy tak będzie, przekonamy się zapewne w przyszłym roku.