Silmarilion został opublikowany w 1977 roku, w cztery lata po śmierci autora, w opracowaniu jego syna Christophera. W 1956 roku sam pisarz tak mówił o swojej nieistniejacej jeszcze książce: "Nie sądzę, aby zyskała popularność Władcy Pierścieni - ani śladu hobbitów. Masa mitologii, wszędzie elfy i podniosła stylistyka..." A jednak Silmarillion stał się najsłynniejszym obok Władcy Pierścieni dziełem Tolkiena.
Silmarillion to zbiór opowieści o Dawnych Dniach, czyli o Pierwszej Erze Świata, poprzedzajacej epokę, w której rozgrywa się akcja Władcy Pierscieni. Legendy i mity sięgają zamierzchłych czasów, gdy pierwszy Władca Ciemności, Morgoth, przebywał w Śródziemiu, a elfy Wysokiego Rodu toczyły z nim wojnę, by odzyskac Silmarile, trzy "świetliste klejnoty", w których przetrwało światło Dwóch Drzew Valinoru.
Oprócz właściwej historii Slimarilów książkę wypełniają legendy o Ainurach, Valarach, upadku Numenoru i Pierścieniu Władzy. Razem składają się na niepowtarzalny obraz dziejów - od Muzyki Ainurów, z której zrodził się świat, aż do końca Trzeciej Ery, gdy powiernicy Pierścienia odpłynęli z Szarej Przystani.
