» Recenzje » Siberia

Siberia


wersja do druku

Bogactwa ukryte pod śniegiem

Redakcja: Tomasz 'earl' Koziełło
Ilustracje: Grażyna 'Fionaxxx' Zarzycka

Siberia
Z czym kojarzy się Syberia? Z zimnym klimatem, nieskalaną przyrodą, upadkiem meteorytu, małą liczbą mieszkańców na dużym terenie. Wspomniany obszar jest znany również z ogromnych bogactw naturalnych. Właśnie na nich skupił swoją uwagę Reiner Stockhausen, autor gry Siberia. W tytule tym gracze poszukują surowców, wydobywają je i wystawiają na sprzedaż.
Skarby Syberii
W pudełku gry znajdziemy planszę z grubej tektury, na której możemy zobaczyć zarys Syberii. Kraina jest podzielona na 14 obszarów wyglądających podobnie – żółte góry na jasnożółtym tle. Ta mapa nie wygląda ciekawie, jednak oszczędna kolorystyka jest konieczna – na mapie gracze będą umieszczać kolorowe pionki i kostki surowców w różnych barwach. Gdyby plansza Syberii nie była prawie jednolita, to obszar gry nie byłby czytelny. Na planszy, oprócz tytułowej krainy, możemy zobaczyć ilustracje maklerów i ośmiu zegarów, opisanych nazwami miast. Każda z tych miejscowości jest siedzibą giełdy i właśnie w nich gracze będą sprzedawać surowce (po kursie napisanym na specjalnym żetonie giełdy). W grze występuje 5 typów bogactw naturalnych; mają one postać drewnianych sześcianów w określonych kolorach. Białe kostki oznaczają diamenty, żółte –złoto, brązowe – ropę naftową, czarne – węgiel, a fioletowe – gaz. Wszystkie dostępne w grze kostki surowców leżą na górze planszy w obrzeżach opisanych rysunkami, np. wiadro złota czy beczka ropy. Niestety, pojawia się jedna niezgodność – butla z gazem jest różowa, natomiast odpowiadające jej kostki – fioletowe. W pierwszych rozgrywka taka rozbieżność jest niewygodna, ponieważ gracze szukają różowych sześcianów, których w grze nie ma. Po kilku partiach uczestnicy pamiętają jednak o tej różnicy kolorów i przestaje ona być problemem. Ostatnim elementem planszy, na który warto zwrócić uwagę, jest obszar inwestycji. Widzimy na nim inwestora ubranego w ciepły płaszcz i czapkę, a obok niego cztery pola na żetony inwestycji.
W Siberii oprócz głównej planszy, występują również plansze graczy (po jednej dla każdego uczestnika rozgrywki). Na lewej stronie maty gracza są narysowane surowce, a pod każdym z nich widnieją dwie obręcze. Po prawej stronie planszy gracza możemy zobaczyć 5 ilustracji postaci (menedżer, logistyk, handlowiec, robotnik, inwestor), a pod wizerunkiem przedstawiciela określonego zawodu widać dwie obręcze. Na dole maty gracza widnieje napis "Research – facility". Na opisywanej planszy gracz będzie umieszczał okrągłe żetony, opatrzone ilustracjami. Na żetonie (z małym wyjątkiem) narysowany jest jeden z 5 surowców i postać (jedna z pięciu wymienionych wcześniej). Gracz może umieścić żeton na swojej planszy: albo jako surowiec (pod odpowiednim rysunkiem zasobu), albo jako postać. Wyjątkiem od tej reguły jest menedżer – jego żeton nie ma żadnego surowca. Nie oznacza to jednak, że ten znacznik jest mniej przydatny niż pozostałe. Menedżer spełnia rolę jokera – możemy go położyć na polu jakiegokolwiek przedstawiciela zawodu. Jest to bardzo ważne, bo do wykonania akcji musimy mieć dwa żetony określonej postaci, co szczegółowo opiszę w następnych akapitach. W pudełku Siberii znajdziemy płócienny woreczek, z którego będziemy losować żetony. Dopełnieniem zawartości opakowania gry są drewniane pionki w czterech kolorach i papierowe pieniądze. Ostatni z wymienionych komponentów został wykonany z cienkiego papieru i wyraźnie odróżnia się na niekorzyść spośród solidnych elementów gry.
Trzy możliwości
Celem graczy w Siberii jest zdobycie największego majątku (pieniędzy). Aby osiągnąć zwycięstwo gracze zatrudniają fachowców, którzy w ich imieniu wydobywają i sprzedają surowce. Każda postać umożliwia wykonanie określonej akcji:
  • logistyk – pozwala przesuwać robotników o 3 pola na mapie Syberii (każdy gracz ma 6 pionków, których może używać jako robotników albo jako handlowców); ruch można dzielić na dowolną liczbę robotników;
  • robotnik – obecność robotnika na określonym obszarze jest konieczna, aby gracz mógł wydobywać na tym terenie surowce;
  • handlowiec – gracz może umieścić pionek w mieście, aby sprzedawać tam zasoby na giełdzie;
  • menedżer – może zastępować dowolnego fachowca;
  • inwestor – pozwala na pozyskanie żetonu inwestycji, który zostaje na planszy gracza do końca gry (w odróżnieniu od zwykłych żetonów).
Aby przybliżyć ciekawy mechanizm użycia żetonów akcji (znaczniki z surowcami i fachowcami), prześledźmy, jak przebiega rozgrywka. Dzieli się ona na tury, z których każda ma dwie fazy. W pierwszej fazie (dobierania i umieszczania żetonów) gracze losują z woreczka 6 żetonów akcji, a potem jednocześnie kładą je na swoich planszach. Każdy żeton (z wyjątkiem menedżera) może zostać użyty na 3 sposoby: położony pod rysunkiem odpowiedniego surowca, umieszczony pod wizerunkiem fachowca albo kładziony pod napisem "Research – facility". Druga faza polega na wykonywaniu akcji. Gracze po kolei przeprowadzają po jednej akcji do momentu, aż wszyscy spasują. Najpierw należy wykonać akcję poszukiwania surowców z użyciem żetonów położonych pod napisem "Research – facility". Polega to na przesunięciu kostki surowca z górnego obszaru planszy na określony teren Syberii. Po odkryciu zasobów uczestnicy rozgrywki po kolei przeprowadzają akcje, które mogą być związane albo z wydobyciem surowców, albo z zatrudnieniem fachowców. Dochodzimy teraz do odpowiedzi na pytanie, dlaczego pod rysunkami dla planszy gracza są dwie obręcze. Aby wykonać akcję przypisaną do surowca lub postaci, musimy mieć obydwie obręcze zakryte odpowiednimi żetonami. Jeśli ten warunek jest spełniony, to wykonujemy akcję postaci lub wydobywamy surowiec, a potem użyte do tego celu żetony wrzucamy do woreczka. Ważną rolę w grze spełnia inwestor – wykonanie jego akcji daje nam żeton, który na stałe kładziemy na swojej planszy. Dzięki temu mamy więcej żetonów do dyspozycji w turze, co przekłada się na większą liczbę wykonywanych akcji. Umieszczanie żetonów na polu inwestora procentuje przez całą grę i warto wykonywać tę akcję jak najwcześniej, mimo, że na początku rozgrywki wszyscy chcą wydobywać surowce.
Przyjrzyjmy się jeszcze procesowi wydobycia i sprzedaży surowców (obie te czynności zawsze idą w parze). Gdy mamy na określonym obszarze robotnika, możemy wydobyć surowiec i od razu sprzedać go w mieście, w którym mamy pionka handlowca. Rozgrywka może się skończyć na jeden z dwóch sposobów:
  • skończą się 3 typy surowców (ich miejsca na górze planszy są puste);
  • 8 obszarów Syberii zostanie wyeksploatowanych (z wyczerpaniem zasobów mamy do czynienia, gdy wszystkie bogactwa leżące na określonym terenie zostaną wydobyte; w tej sytuacji kładziemy na ten obszar żeton wyczerpania i nigdy nikt nie będzie już mógł poszukiwać tam surowców).
Podsumowanie
Siberia jest grą ekonomiczną o prostej, ale ciekawej mechanice. Cały "koncept" tej pozycji opiera się na korzystaniu z żetonów na 3 możliwe sposoby (poszukiwanie surowców, ich wydobycie, zatrudnienie fachowca). Oprócz zajmowaniu się wydobyciem gracze muszą zatroszczyć się o umieszczanie handlowców na tych giełdach, na których otrzymają najwyższe zyski. Chcąc uzyskać pieniądze uczestnik rozgrywki najpierw musi przygotować swoje "przedsięwzięcie": zatrudnić robotników, handlowców, a dopiero potem może skupić się na poszukiwaniach i wydobyciu. Ze względu na małą liczbę żetonów losowanych w turze (6) "rozkręcanie biznesu" trwa dwie kolejki, początek gry jest więc odrobinę nudny. Losowy dobór żetonów może też sprawić, że jakiemuś graczowi wyjątkowo trudno będzie się rozwijać. Jednak przy odpowiednim inwestowaniu (pozyskiwaniu żetonów inwestycji) można zmniejszyć wpływ losu i zwiększyć liczbę wykonywanych akcji. Warto też wspomnieć, że w grze występuje negatywna interakcja – przedsiębiorcy rywalizują o surowce, zaś czasem jeden wydobywa bogactwa, które inny znalazł.
Siberia nie jest tytułem dla szeregu graczy lubiących spędzać dużo czasu na planowaniu - rozgrywka trwa około godziny. Spodoba się natomiast osobom, które doceniają lekkie gry ekonomiczne. Plusy:
  • solidne komponenty
  • prostota zasad
  • prosta, ale ciekawa mechanika używania żetonów
  • oszczędna oprawa graficzna pasuje do surowych warunków Syberii
Minusy:
  • dość nudny początek rozgrywki
  • instrukcja mogłaby być lepiej napisana
Dziękujemy wydawnictwu dlp games za udostępnienie gry do recenzji.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę
7.5
Ocena recenzenta
-
Ocena użytkowników
Średnia z 0 głosów
-
Twoja ocena
Mają na liście życzeń: 0
Mają w kolekcji: 0
Obecnie grają: 0

Dodaj do swojej listy:
lista życzeń
kolekcja
obecnie gram
Tytuł: Siberia
Typ gry: ekonomiczna
Projektant: Reiner Stockhausen
Ilustracje: Klemens Franz
Data wydania oryginału: 2011
Wydawca polski: dlp games
Liczba graczy: od 2 do 4
Wiek graczy: od 10 lat
Czas rozgrywki: 60 minut
Cena: 139,95 zł



Czytaj również

Orlean
Gdzie wszyscy moi... poddani?
- recenzja
Crazy Kick
Piłka jest okrągła, a karty prostokątne
- recenzja
Altiplano
Życie z alpakami
- recenzja
Polska, gola!
Podanie i bramka!
- recenzja

Komentarze


earl
   
Ocena:
0
Gdy tak popatrzeć na mapę Syberii, to zajmuje ona z 4/5 całej Rosji. Nic dziwnego, że podobno 80 % obywateli FR mieszka w częsci europejskiej.
16-06-2012 23:20

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.