Saga Valty #1

Wydawnicze zaskoczenie

Kilka lat później franko-belgijską niszę systematycznie i efektywnie zaczął wypełniać Taurus, nie tylko poprzez reaktywację tytułów przejętych od Egmontu, jak Murena czy Skorpion, ale również dzięki wprowadzaniu zupełnie nowych serii, jak Jednorożec, Long John Silver, Asgard, W.E.S.T., Zabójca czy Orbital. W sukurs Taurusowi przyszło - zdecydowanym przebojem - Wydawnictwo Komiksowe z serią Wieże Bois-Maury oraz - całkowicie niespodziewanie - specjalizujące się w odkurzaniu archiwów polskiego komiksu Wydawnictwo Ongrys z pierwszym tomem dyptyku Saga Valty.

Autorem scenariusza Sagi Valty jest ceniony belgijski twórca Jean Dufaux, znany przede wszystkim ze stworzonej wspólnie z Grzegorzem Rosińskim Skargi Utraconych Ziem, ale również z takich serii jak Drapieżcy z grafiką Enrico Mariniego, Murena rysowana przez Philippe'a Delaby'ego czy Krucjata z rysunkami Philippe'a Xaviera. Za oprawę graficzną zaś odpowiedzialny jest utalentowany algierski rysownik Mohamed Aouamri, który w Polsce pokazał się tylko w szóstym tomie serii W poszukiwaniu Ptaka Czasu: Księga Bogów do scenariusza Serge'a Le Tendre'a i Regisa Loisela.

Komiksowy epos skandynawski

Saga Valty to typowy epos skandynawski pełen waśni między wojowniczymi klanami, nieprzejednanej magii i przeznaczenia kierującego losami bohaterów. Odważny i prawy Volgar z Valty, syn Halgerra o Złotych Włosach, pokochał – na swojej i jej nieszczęście – piękną i młodą Astridr Argfusson. Tym samym ściągnął na siebie gniew jej okrutnego i potężnego ojca, Thorgerra o Stu Wojownikach – przywódcy Wikingów. Kiedy na świecie pojawił się Gunnar – owoc zakazanego związku, Volgar musiał porzucić wybrankę swojego serca i nowonarodzonego potomka, aby ujść z życiem przed dzikimi oddziałami ścigających go barbarzyńców. Teraz za wstawiennictwem mądrego Njalla Poparzonego musi upomnieć się w Radzie Starszych o poszanowanie dla praw kochanków skazanych na rozłąkę przez ojcowski gniew. Droga do roztropnego władcy wiedzie przez zamek szlachetnego Skarperdinna, który z kolei sposobi się do nieuniknionej wojny z żądnym władzy Sórrem Okaleczonym. Volgar zdobywa uznanie oraz wdzięczność Skarperdinna dzięki zdziesiątkowaniu hordy krwiożerczych bestii oraz bohaterskiej walce z oddziałem rycerzy Sórra. Sytuacja komplikuje się znacznie, kiedy zmysłowa i namiętna Hildegirrd – żona władcy zamku w Bergtharsvall – postanawia zrobić wszystko, aby uczynić z Volgara swojego kochanka.

Opowieść o konfrontacji wierności z namiętnością w wirze bezustannej podróży i morderczej walki, zawiera wszystkie elementy, które mogą zagwarantować pasjonującą opowieść z gatunku heroic fantasy osadzoną w realiach ludów północy. Obok szlachetnych i honorowych wojowników (Volgar z Valty i Skarperdinn) pojawiają się tutaj źli i bezwzględni władcy (Thorgerr Argfusson) oraz podstępni i zaślepieni pragnieniem władzy nikczemnicy (Sórr Okaleczony). Serca mężczyzn są rozdarte między dobrymi, ale słabymi i bezbronnymi, niewiastami (Astridr), a ponętnymi kobietami prowokującymi wydarzenia za pomocą płomiennych intryg (Hildegirrd). Obok potężnych potworów (Ogerth Wijący Się) zagrożenie stanowią ohydne kreatury (psy gończe Thorgerra) i bezmózgie pokraki (pożeracze Sórra). Ludowej mądrości (stara Hild o Trzech Zębach) zostaje przeciwstawione mroczne czarnoksięstwo (mag Dar Guilvo). Swoje istotne role odgrywają zarówno tajemnicze magiczne artefakty (Włócznia Jahella), jak i legendarne postaci z magicznym rodowodem (Czerwony Płaszcz).

Miłość i mrok

Losy miłosnego trójkąta Volgar – Astridr – Hildegirrd zostały zgrabnie wpisane w konflikt między wrogimi klanami, dzięki czemu kreacje i motywacje bohaterów przekonują, a dynamiczna akcja pełna pojedynków, bitew, pościgów i podstępów pochłania bez reszty. Zwyczajowy podział na dobro i zło ustępuje miejsca romantycznie niejednoznacznym bohaterom i ich tragicznym konfliktom. Wszystko to odbywa się na tle krwawych bojów, którym nieodłącznie towarzyszą przebijane włóczniami i rozczłonkowywane mieczami ciała, oraz intymnych scen pełnych zdradzieckich występków, niepohamowanej żądzy władzy i erotycznych uniesień zdradzanych kochanków.

Jean Dufaux skrypt do Sagi Valty wypełnia wyrazistymi i przekonującymi szkicami profilów psychologicznych poszczególnych postaci oraz nie stroni od demaskowania ciemnej strony targających ludźmi uczuć. Porywającą akcję uzupełnia motywami obecnymi w legendach od zawsze: dobrem i złem, miłością i zdradą, honorem i walką, wartościami i władzą. Tym samym po raz kolejny udowadnia, że potrafi pisać fascynujące historie przygodowe osadzone w różnych czasach i miejscach – od starożytnego Rzymu po wyprawy krzyżowe – oraz różnych stylistykach – od horroru po fantasy.

Rysunki Mohameda Aouamriego są przepełnione mrokiem, kompozycja plansz jest dynamiczna, a poszczególne kadry bogate w najdrobniejsze detale. Rysunek doskonale podkreśla charakter postaci: Voalgar jest przystojnym mężczyzną o szlachetnym obliczu, mądrość Skarperdinna została wydobyta siwizną włosów, twarze Thorgerra i Sórra są złowrogie i oszpecone, Astridr to rudowłosa kobieta o delikatnych rysach twarzy, Hildegirrd – blondwłosa piękność o ponętnych kształtach i podstępnym spojrzeniu, kreatury i potwory budzą lęk, zaś legendarny rycerz niesie ze sobą nadzieję.  

Pokonać Thorgala

Jean Dufaux był jednym z kandydatów do pracy nad serią spin-offów, które miały opowiadać historie postaci pobocznych osadzone w uniwersum Thorgala. Ostatecznie odmówił, argumentując swoją decyzję tym, że nie chce wymyślać dalszych przygód postaci, której twórca wciąż żyje i aktywnie działa. Ten epizod pozwolił mu jednak zagłębić się w nordycką mitologię i skandynawskie sagi, czego pokłosiem okazała się Saga Valty.

Stąd też skojarzenia z serią Thorgal są właściwie nieuniknione. Wszak na tle malowniczego otoczenia skandynawskich fiordów pojawia się szlachetny i nieustraszony protagonista, który ze względu na status społeczny, nie może wieść spokojnego życia ze swoją ukochaną. Dodajmy do tego magiczny artefakt, który posiada i którym włada, oraz niejasne pochodzenie, które jest jego przekleństwem, a otrzymamy kompletny obraz sytuacji. Przewodni motyw zakazanego związku dzielnego wikinga z dobroduszna córką wielkiego przywódcy wydaje się być żywcem wyjęty ze Zdradzonej Czarodziejki, gdzie miłość Thorgala i Aaricii również była nieakceptowana przez jej ojca – Gandalfa Szalonego. Zaś główna bohaterka kobieca – równie piękna, co niebezpieczna femme fatale – do złudzenia przypomina wojowniczkę Kriss de Valnor. Z drugiej jednak strony w konfrontacji z ostatnimi albumami serii o barbarzyńcy z pozaziemskimi korzeniami, Saga Valty wypada bardzo korzystnie i jawi się jako powiew świeżości w takiej kategorii opowieści.

Czy utwór Dufauxa i Aouamriego okaże się być godną alternatywą dla dzieła Van Hamme’a i Rosińskiego? We Francji seria o przygodach Volgara wystartowała w połowie 2012 roku. Do tej pory staraniami wydawnictwa Le Lombard ukazały się dopiero dwa tomy tworzące zamkniętą całość, które w przypadku komercyjnego sukcesu doczekają się kontynuacji. Pierwszy z nich obiecuje bardzo wiele. Jaki będzie drugi, przekonamy się już wkrótce.