Rzym - Steven Saylor

Od zawsze ceniłam sobie literaturę o starożytności – zarówno tę fachową, na przykład z dziedziny archeologii, jak i tę z kategorii „miła, lekka i przyjemna”. Jakiś czas temu miałam przyjemność zapoznać się z cyklem Roma sub Rosa, napisanym przez Stevena Saylora. Biorąc pod uwagę obie kwestie, chyba nikt nie ma wątpliwości, że po Rzym sięgnęłam z dużym zapałem.

W 1000 roku przed naszą erą istniała podobna kołysce wyspa, otoczona siedmioma wzgórzami – ot, dzika kraina. U ujścia rzeki handlarze zbierali białe kryształki soli, które wymieniali na niezbędne do życia towary. Przywódcą grupy był Larth, który szczycił się umiejętnością wyczuwania obecności duchów. Pewnego roku handlarze spotkali trzech mężczyzn trudniących się kowalstwem. Był wśród nich niezwykle urodziwy Tarketios. Po uczcie wydanej na cześć gości, Larthowi przyśnił się Facinus – skrzydlaty fallus. Poruszony wizją wódz wysyła swą jedyną córkę, Larę, by spędziła z młodym kowalem noc. Następnego ranka handlarze i goście rozstają się, a Tarketios daruje swej młodej ukochanej amulet – "dziwny, bezkształtny kawałek nieobrobionego metalu – inny jednak od wszystkich, jakie dotąd widziała. Ciążył jej mocno w dłoni, a barwę miał jeszcze bardziej niezwykłą: czysto żółtą jak słoneczny blask". Dziewięć miesięcy później Lara powiła syna, któremu na łożu śmierci powierzyła swój największy skarb – złoty amulet.

Tak uznany pisarz i historyk, Steven Saylor, zaczyna ponad sześciuset stronnicową powieść. Rzym to historyczna panorama dziejów tak wielkiego miasta, do którego wiodą wszystkie drogi świata, jak i ludzi – przedstawicieli dwóch wielkich rodów – Potycjuszów i Pinariuszów.

Autor prowadzi czytelników przez meandry historii świata starożytnego, a bohaterom opowieści nieodmiennie towarzyszy złoty amulet - Fascinus. Amulet, któremu przypisywano tajemną moc (miał ochraniać dzierżycieli), przechodził z pokolenia na pokolenie, trafiając do kolejnych potomków córki handlarza soli i kowala. Po raz ostatni pojawia się na kartach opowiadanej przez Saylora historii za czasów dyktatury Sulli, gdy jeden z potomków Lary zostaje zmuszony do oddania tego, co najcenniejsze – rodziny i godności, by ocalić Juliusza Cezara. Chcąc wyrazić swą wdzięczność, dyktator bierze pod swoje skrzydła jego syna – Lucjusza Pinariusza. I to właśnie Pinariusz zamyka historię obdarowując swego wnuka Fascinusem oraz opowiadając o podbojach Cezara, pięknej Kleopatrze i jej śmierci, najsłynniejszych idach marcowych, a także konflikcie Marka Antoniusza i Oktawiana Augusta.

Jak już wspomniałam, chętnie usiadłam do lektury. Nie przeraziła mnie nawet jej objętość. I, przyznaję, na początku odczułam lekki zawód. Okazało się, że najnowszej książki Saylora nie czyta się równie lekko jak serii jego antycznych kryminałów. Miałam problem z przebrnięciem przez pierwsze sto stron tekstu, jednakże potem akcja wciągała mnie coraz bardziej i ostatnie czterysta stron niemal połknęłam jednej nocy. Być może dlatego, że historia początkowo toczy się powoli, a wprowadzenie na scenę dziejową Fascinusa jest dość naiwne, może wręcz żenujące dla czytelnika. Jednak z czasem dzieje dwóch rodów fascynują coraz bardziej, szczególnie, że otaczają je najważniejsze historyczne i legendarne postaci starożytnego świata. Saylorowi udało się w sportretować wielkich przywódców dawnych czasów, ukazując ich zarówno w sytuacjach oficjalnych, jak i w domowym zaciszu – zmęczonych, chorych, walczących z wieloma przeciwnościami losu.

Najbogatsza treściowo jest część traktująca o czasach Cezara i jego następców. Czytelnikowi dane jest także poznać historię Rzymu – od czasów, gdy był małą i niewiele znaczącą wysepką po Imperium. W trakcie lektury poznajemy także życie codzienne Rzymian – to, jak mieszkali, podróżowali, jak zmieniały się ich zwyczaje, sposób sprawowania przez nich kultu i składania ofiar. Na pierwszym planie autor umiejscowił dwa rody - potomków córki handlarza soli i kowala - którym dane było poznanie najwybitniejszych postaci tamtych czasów i uczestnictwo w historycznych zawieruchach.

Na plus, i to zdecydowanie, trzeba zapisać Saylorowi fakt, iż każdemu z członków rodzin Potycjuszy i Pinariuszy nadał indywidualne cechy charakteru i w sposób niezwykle barwny oraz przekonywujący opisał życie każdego z nich. Historia opowiadana jest przez niezależnego obserwatora, który nie ocenia bohaterów, a tylko przedstawia ich opinie, odczucia, wspomnienia i kierujące nimi motywy. Zaletą historii jest wplecenie przez autora wielu legendarnych wątków – jak choćby gęganie gęsi, które ocaliło niedobitki z pogromu Rzymian w czasie najazdu Galów, czy śmierć Kleopatry od ukąszenia żmii. Uzupełnieniem atrakcyjnej fabuły jest szata graficzna - drzewo genealogiczne obu rodów i odpowiednia mapa Rzymu poprzedzająca każdy z jedenastu rozdziałów.

Podsumowując, Rzym to niewątpliwie pozycja dla fanów historii starożytnej - możliwość poznania życia codziennego starożytnych Rzymian podana w formie ciekawej powieści o wartkiej akcji, to dla nich niewątpliwie gratka. Większość czytelników może się jednak zrazić do powieści na pierwszy rzut oka. Wielka księga – sześćset stron – może przytłoczyć na pierwszy rzut oka. Moim zdaniem warto jednak do niej zajrzeć. Steven Saylor daje w swojej najnowszej powieści ogromną możliwość obcowania ze starożytnym światem i poznania długiej historii w sposób niezwykle przystępny i przyjazny. Zachęcam więc do poznania wielkich, dawnych czasów, gdy Wieczne Miasto było jedynie dziką krainą, po której grasowały groźne lemury.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę