Rzeczywistość obiektywna

Rzeczywistość obiektywna, czy też jej złudzenie jest wartością którą cenię grając w RPG[1].
Chodzi o wytworzenie wrażenia że świat gry:

• Istnieje niezależnie od postaci graczy
• Rządzi się pewnymi w miarę spójnymi zasadami

Co dzięki temu uzyskujemy?

• Satysfakcję z osiągnięć gdy wiemy że czegoś dokonaliśmy a nie musieliśmy, i historia potoczyła by się dalej bez naszych działań.
• Głębie postaci, wrażenie że NPC nie są tylko nienazwanymi statystami, więc można z nimi wejść w głębszą interakcję.
• Pole do kombinowania, możliwość zaskoczenia mistrza gry, rozwiązania problemów w sposób niekonwencjonalny a korzystający z zasad świata.

A na czym tracimy?

• Dramatyzm. Jako że fikcja musi być prawdopodobna by w nią wierzyć nie ma ty miejsca na przesadnie dramatyczne momenty, z kawalerią przybywającą w ostatnim momencie. Już raczej tydzień wcześniej lub tydzień później.
• Beztroską akcję. Jako że staramy sie przedstawić funkcjonujący świat, nie ma w nim miejsca na pozbawionych twarzy pachołków, jeśli się zastanowić to szeregowy sługa wielkiego zła będzie miał żonę, dziecko, psa i hobby któremu oddaje się gdy nie maszeruje w legionach ciemności. Oczywiście można ich nadal wyrzynać dziesiątkami ale powstaje przy tym pewien niesmak i dyskomfort psychiczny. Podobnie przy okazji wszelkich epickich akcji pojawia się pojęcie strat ubocznych które trochę psuje nastrój.

Jak wysoko złudzenie obiektywnej rzeczywistości jest na wszej RPG-owej liście priorytetów?

1 Oczywiście nie w każdej konwencji, ale zaznaczanie tego cały czas w tekście uczyniło by go mniej zrozumiałym.

Obrazek pochodzi stąd.