» Recenzje » Renegat

Renegat


wersja do druku

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia

Redakcja: Matylda 'Melanto' Zatorska, Alicja 'cichutko' Laskowska

Renegat
Nocarz Magdaleny Kozak pokazywał wyłącznie jedną stronę konfliktu między pijącymi sztuczną krew nocarzami a polującymi na ludzi renegatami. Teraz nadszedł czas, by wejrzeć w racje drugiej strony. Oto Renegat, drugi tom przygód wampira Vespera. (Uwaga na spoilery!)

Wbrew własnej woli i przekonaniom Vesper spróbował prawdziwej krwi i trafił między renegatów. Pełniąca funkcję lorda Aranea postanawia uczynić z niego narzędzie propagandy, przedstawiając go jako jedynego nocarza, który kiedykolwiek zdradził. Rozdarty między poczuciem lojalności wobec lorda Ultora i dawnych towarzyszy, coraz intensywniejszą fascynacją Araneą oraz chęcią pozostania przy życiu, Vesper postanawia współpracować i posłusznie grać wyznaczoną mu rolę.

Na plus Renegata przemawia przede wszystkim fakt, iż różni się od Nocarza zarówno podejściem do tematu wampira, jak i atmosferą. Pierwsze strony powieści to prawdziwe mocne uderzenie ukazujące koszmar głodu krwi odzierający bohatera z godności i pozbawiający go jakiejkolwiek samokontroli. Drastyczne metody pozyskiwania pokarmu przez renegatów oraz sposoby "resocjalizacji" tych opornych i nieskorych do żerowania na ludziach robią duże wrażenie i nastrajają protagonistę (a wraz z nim czytelnika) jednoznacznie negatywnie do tego obozu. Jednak wraz z kolejnymi stronami rozpoczyna się powolny proces naginania postanowień, kolejnych ustępstw i drobnych kroczków w stronę zaakceptowania renegatów oraz odnalezienia się w nowym otoczeniu.

Autorka świetnie przedstawiła wewnętrzne zmagania posłusznego i lojalnego żołnierza, który uwięziony w obozie wroga musi iść na kolejne ustępstwa, by przeżyć. Jego dylematy i rozważania nad tym, w którym momencie improwizacja przeradza się w prawdziwą zdradę oraz czy potencjalne korzyści z pozostania przy życiu kiedykolwiek zrównoważą fakt kolaboracji z wrogiem, oddane są realistycznie i przekonująco. Z jednej strony to duży krok naprzód, bowiem portret psychologiczny Vespera zostaje znacznie pogłębiony w stosunku do poprzedniego tomu, nie zmienia to jednak faktu, iż po kilkudziesięciu stronach jego użalania się nad sobą, ciągłego analizowania bieżącej sytuacji i bezproduktywnych napadów złości czytelnika może zacząć coś trafiać. Bohater miota się między poczuciem bezsilności, nienawiścią do renegatów a rodzącym się zrozumieniem. Jakkolwiek te wewnętrzne zmagania bywają irytujące, trzeba przyznać, iż dodają postaci Vespera realizmu – słabość i zagubienie to uczucia znane każdemu z nas, a tutaj są wyjątkowo wiernie ukazane.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Znacznie pogłębione zostały także charaktery pozostałych bohaterów. Podobnie jak w Nocarzu, lepiej scharakteryzowano nielicznych z nich (a pozostali to, tak jak poprzednio, pionki do odstrzału), jednakże w przeciwieństwie do stereotypowych wydmuszek z poprzedniego tomu tutaj można zauważyć wyraźne indywidualności. Skrzywdzona, zdradzona przez Ultora i wewnętrznie rozchwiana Aranea wywołuje ambiwalentne uczucia – od złości po współczucie; wywodzący się z rodu kochających rozrywkę Winorośli zastępca Aranei, Nex, jest postacią dość niejednoznaczną i budzącą niechętną sympatię; zaś odpowiadający za pozyskiwanie krwi przerażający Strix przypomina starego lorda i ma bardzo tradycyjne spojrzenie na kwestię honoru Wojownika, jak również miejsca ludzi i wampirów w hierarchii świata – nie zdradza żadnych oznak elastyczności poglądów, co nie powinno dziwić, biorąc pod uwagę, iż pamięta czasy krucjat... Każda z tych postaci miała swój moment prawdy, w którym ukazała czytelnikowi to, co kryje się pod przywdzianą przez nią maską – tego nie było wcześniej, za co Magdalenie Kozak należy się duża pochwała.

Za to po raz kolejny umiejętnie oddane zostało jednostronne, hermetyczne postrzeganie konfliktu z nocarzami, a tak naprawdę ze stojącym na ich czele Ultorem, który wypowiedział wojnę wszystkim odstępcom od idei pokojowej koegzystencji z ludźmi. Druga strona także ma swoje racje, które z jej perspektywy są jedynymi słusznymi. Renegaci widzą siebie w roli obrońców wampirów, którym natura drapieżnika pozwala zabijać bez lęku i wahania, niosąc zagładę wszystkim wrogom swoich pobratymców. Uświęconą historią i tradycją rolę odebrano w momencie, gdy większość wampirów zdecydowała się odrzucić naturalną krew, zaś ród Wojowników został podzielony na przestrzegających nowych ustaleń nocarzy i renegatów. Przez karty powieści dość często przewijają się rozważania dotyczące natury zabójcy i prawa do życia w zgodzie z nią, jak również przyrównujące ludzi do bydła, nad którym przecież nikt się nie lituje. Kozak udała się niełatwa sztuka, gdyż mimo początkowej niechęci powoli i krok po kroku zmusza czytelnika do niechętnego sympatyzowania z renegatami. Wraz z nimi uświadamiamy sobie, iż w świecie wampirów nie wszystko jest takie jednoznaczne – lord Ultor nie jest chodzącym ideałem, a nie każdy renegat jest bezwzględnym seryjnym mordercą. Co więcej – wielu z ich grona wcale nie przyłączyło się do nich z wyboru i wcale chce być wyklętymi. Nie pragną zabijać, jednak mają świadomość, iż dla nich spożywanie sztucznej krwi nie jest rozwiązaniem, zaś sam fakt picia naturalnej krwi czyni ich ściganymi przez prawo. W sytuacji, gdy "jasna strona nie komunikuje się z ciemną”, a dla renegata nie ma wybaczenia, jedynie towarzystwo innych odstępców daje im jakąkolwiek szansę na przetrwanie. 

Już w Nocarzu było widać, iż temat wojskowości jest bliski sercu autorki i może się ona poszczycić nie byle jaką wiedzą w tym zakresie. W Renegacie również znajdziemy wiele scen akcji, misji z udziałem obdarzonych nadprzyrodzonymi mocami i niezwykle skutecznych wampirów, spektakularnych strzelanin oraz działań wywiadowczych, jednakże różnica zauważalna jest w sposobie działania zaangażowanych jednostek. W Nocarzu byli to doskonale wytrenowani (a nawet chciałoby się powiedzieć wytresowani) żołnierze, bezwzględnie posłuszni dowódcy – niezadający pytań i niekwestionujący słuszności podjętych decyzji. W tej powieści Kozak ukazała zespół do zadań specjalnych zbudowany od zera z osób niezdyscyplinowanych, niepokornych i dumnych z tego, że nie przyjmują od nikogo rozkazów. Świetnie oddała zmienną dynamikę grupy oraz powolny, delikatny proces kształtowania się zespołu od chwili selekcji jego członków do momentu, gdy stają się oni sobie bliscy niczym bracia i są gotowi oddać za siebie życie. Jak wyszkolić upartego i zadziornego rekruta? Czy z grupy złożonej z osób przyzwyczajonych do działania w pojedynkę można stworzyć zgrany zespół? Jak zdobyć szacunek znacznie silniejszego oponenta? Jak pozyskać lojalność dawnego wroga? Te i inne odpowiedzi czytelnik znajdzie w tej powieści.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Warto wspomnieć o bardzo dobrze dobranych interludiach między kolejnym i rozdziałami. To fragmenty ustaw (np. o terroryzmie czy przewidzianych prawnie karach za zabójstwo), teksty piosenek oraz fragmenty wierszy. Były obecne już w poprzednim tomie, ale tam robiły trochę mniejsze wrażenie – tutaj świetnie ilustrują kolejne rozdziały, budują atmosferę i same w sobie stanowią małe perełki, których lektura sprawia równie dużo przyjemności, co właściwa fabuła.

Renegat jest lekturą przeznaczoną dla fanów napakowanych scenami akcji i pełnych niespodzianek powieści sensacyjnych. Pokazuje, że Magdalena Kozak umie manipulować uczuciami odbiorcy, a także w umiejętny sposób kształtować obraz świata, raz za razem przeprowadzając jego dekonstrukcję, obalając prawdy uznane przez czytelnika za niepodważalne. W wybranym przez siebie temacie porusza się sprawnie, nie razi banałem ani infantylnością. To dobra, mocna książka, która z pewnością nie rozczaruje tych, którym spodobał się Nocarz.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę
7.5
Ocena recenzenta
7.5
Ocena użytkowników
Średnia z 1 głosów
-
Twoja ocena
Mają na liście życzeń: 0
Mają w kolekcji: 0
Obecnie czytają: 0

Dodaj do swojej listy:
lista życzeń
kolekcja
obecnie czytam
Tytuł: Renegat
Cykl: Nocarz
Tom: 2
Autor: Magdalena Kozak
Wydawca: Fabryka Słów
Data wydania: 31 lipca 2015
Liczba stron: 400
Oprawa: miękka
Format: 125x195 mm
ISBN-13: 978-83-7964-081-2
Cena: 37,90 zł



Czytaj również

Łzy Diabła
Świetna historia w niedopracowanym świecie
- recenzja
Młody
Wielki powrót serii o Nocarzu
- recenzja
Nikt
Zaskakujący finał
- recenzja
Nocarz
Wampir z ABW
- recenzja

Komentarze


Jeszcze nikt nie dodał komentarza.

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.