Od strony wizualnej nie jest źle. Nie ma tu niczego, czego byśmy nie widzieli w Gwiezdnych Wojnach, poza interesującym pojedynkiem Toma Crusie'a z komandosem ubranym w uprząż z silnikiem rakietowym (może dlatego, że Obi Wan nie wskoczył na kark Jango Fetta i sobie nie pofruwali). Efekty dominują tu z tej przyczyny, że pół filmu zajmują gonitwy za Cruisem po mieście przyszłości (podobnym dosyć do Coruscant). Schemat akcji to dosłownie pojmowane "zabili go i uciekł". Przeważają wątki policyjne, gdyż chodzi o zwykłe morderstwo. W ostatniej scenie mamy rozczulający happy end: on i ona znów razem wpatrzeni w widok miasta przyszłości. I nic nie szkodzi, że Dick przewraca się w grobie. U niego bohaterowie przechodzili ciągłą depresję, z reguły nieuleczalną, o miłości nie było mowy.
Opowiadanie Dicka kończy się (korci mnie by zdradzić) zdarzeniem logicznym w swych przyczynach, zgodnym z kondycją psychiczną bohatera - strzałem z pistoletu. Spielberg zatracił cały jego sens. Rozmywa i kończy pod publiczkę.
Żeby nie było, są w Raporcie Mniejszości ciekawe smaczki. Na przykład system kontroli społeczeństwa, polegający na identyfikacji obywateli poprzez skanowanie siatkówki oka. Czytnik umieszczony przy reklamie biura podróży rozpoznaje potencjalnego klienta, z bazy danych pobiera jego preferencje, po czym interaktywna reklama proponuje mu wyjazd tam, gdzie jeszcze nie był, a gdzie mógłby chcieć wyjechać. System ten przejęła policja przyszłości. Mamy w filmie efektownie przeprowadzoną akcję łapania ściganego przez roboty, które potrafią prześlizgnąć się do każdego mieszkania, wejść na twarz obywatela i zeskanować jego siatkówkę.
Cruise jest funkcjonariuszem i szefem pilotażowego projektu wyłapywania osób, co do których trójka jasnowidzów-mutantów przewidziała, że we wskazanym czasie popełnią one morderstwo. Od strony prawnej rzecz jest w państwie prawa nie do pomyślenia. Nie można orzekać o winie zabójstwa, skoro oskarżony nie popełnił jeszcze zabronionego karą czynu! Od biedy wchodzić tu w rachubę mogłoby tylko usiłowanie zabójstwa.. Kolejny absurd rodem z jakiejś totalitarnej doktryny to sposób osadzania skazanych. Przechowuje się ich jak rośliny pod kloszem, wyłącza świadomość z podtrzymaniem jedyne funkcji życiowych, co sprawia, że są oni już martwi za życia. Pytanie tylko po co i czemu tak drogo?
Film pozbawiony jest zupełnie humoru. Nieprawdopodobne zdarzenia i sytuacje podane tu są z zupełną powagą, w nadziei chyba, że widz zaakceptuje każde, nawet absurdalne rozwiązanie. Całość może mocno znużyć, chyba, że ktoś lubi liczne sekwencje pościgów i ciągłą bieganinę na ekranie. Nie ma w Raporcie Mniejszości dobrze rozpisanych ról dla aktorów, nie ma jakiś zapadających w pamięć tak zwanych scen kluczowych, takich z ważnymi dialogami czy głębszym przekazem do widza. Całość akcji wprawdzie nieuchronnie zmierza do punktu kulminacyjnego, ale ten ukazano w sposób niezadowalający dla znających opowiadanie.
Podsumowując: z Dickiem film nie ma niewiele wspólnego, ze starym Spielbergiem również. Warto przypomnieć, że to już szósta ekranowa adaptacja prozy pisarza. Znamiennym przy tym jest fakt, że tylko chronologicznie pierwsza z nich - Blade Runner Ridleya Scotta - powszechnie uchodzi za udaną. Utwory autora Ubika stwarzają ogromne trudności realizatorom. Wymagają one zaawansowanych środków technicznych (tutaj Spielberg jeszcze sobie poradził), a ponadto kinu trudno unieść intelektualny ładunek powieści i opowiadań. Raport Mniejszości dzieli los takich filmów, jak Tajemnica Syriusza czy Impostor, w których zatracono dickowskiego ducha, zabito istotę przesłania oryginalnego utworu. Znów zabrakło filmowcom odwagi lub wyobraźni kultowego już dziś pisarza Philipa K. Dicka.
Dotychczasowe adaptacje prozy Philipa K. Dicka na dużym ekranie:
Łowca Androidów (Blade Runner) 1982 - na motywach powieści Czy androidy marzą o elektrycznych owcach?
Pamięć absolutna (Total Recall) 1990 - pomysł z opowiadania Przypomnimy to panu hurtowo
Confession d'un Barjo 1992 - na motywach powieści Wyznania łgarza
Tajemnica Syriusza (Screamers) 1995 - ekranizacja opowiadania Druga odmiana
Impostor 2002 - ekranizacja opowiadania Oszust
