Oz Wielki i Potężny

Chociaż produkcji Sama Raimiego daleko do klasycznego pierwowzoru z 1939 roku, młodsze pokolenie z pewnością będzie oczarowane rozmachem i ponadczasową walką dobra ze złem w sosie cukierkowym. Widzowie nieco starsi mogą mieć problem z przełknięciem tak ogromnej ilości słodyczy oraz banalnej fabuły. Ale nie ma tego złego… Czas spędzony w kinie nie okaże się zupełnie zmarnowany. Odkrywając krainę Szmaragdowego Grodu uśmiechniemy się w duchu, wracając wspomnieniami do dzieciństwa. I to się nazywa prawdziwa magia.

Najnowszy film Raimiego nazywany jest nieoficjalnym prequelem znanego Czarnoksiężnika z krainy Oz Victora Fleminga. Tam jednak śledzimy losy wdzięcznej Dorotki, która przenosi się do magicznego świata Oz. Jej podróż obfituje w niebezpieczne spotkania z czarownicą oraz intrygujące przygody z tytułowym magikiem. To właśnie on staje się głównym bohaterem produkcji Raimiego.

Oscar Diggs (James Franco) jest przeciętnym iluzjonistą, który ledwo wiąże koniec z końcem. Zabawiając dzieci, oszukując i naciągając widzów, marzy o obróceniu swojego życia o 180 stopni i dokonaniu czegoś wielkiego. Wkrótce jego sen zaczyna się spełniać. W wyniku trąby powietrznej w Kansas, jego balon przenosi się do krainy Szmaragdowego Grodu. Oz staje przed niepowtarzalną szansą spełnienia przepowiedni i zażegnania okrutnych rządów złej czarownicy.

Nie trudno się domyślić, że iluzjonista traktuje to wyzwanie jako łatwą drogę do powiększenia swoich zarobków. Wraz ze swym świeżo upieczonym małpim pomocnikiem, któremu uratował życie, wyrusza na poszukiwanie złej czarownicy. Wkrótce okazuje się, że za całą sytuację odpowiadają… dwie siostry, również parające się magią. Odepchnięte na początku przez Oza, postanowiły się zemścić.

Rozgrywającą się walkę dobra ze złem możemy oglądać w technologii 3D, co sprawia, że najprostsze zabiegi typu tryskająca woda lub zębate kwiaty wzbudzają w widzu pożądaną reakcję – dzieci będą zachwycone piszcząc z przerażenia, dorośli – prędzej się roześmieją. Jaskrawe kolory bajkowej krainy, oryginalne, pokręcone stworzenia oraz banalne dialogi – nic bardziej nie ucieszy naszych pociech podczas rodzinnego seansu.

Do Tima Burtona i jego charakterystycznego stylu jeszcze dużo brakuje twórcy Oza Wielkiego i Potężnego. Niemniej kreacja głównego bohatera, jego humory, plany i ciągłe kombinowanie, na czym się wzbogacić, wzbudzają uśmiech, sympatię i rekompensują całość, która wypada blado i mizernie na tle – by nie szukać daleko - najnowszej Alicji w Krainie Czarów.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę