Po raz kolejny zaczynamy od okładki i po raz kolejny jest to rysunek pani Stephanie Pui – Mun Law. Wygląda nieźle, ale od momentu przeczytania książki męczy mnie jedno pytanie – co ma wspólnego ten obrazek z treścią któregokolwiek opowiadania? Więc jeżeli kupujecie książkę, bo liczycie, że jej okładka odzwierciedla treść to w tym przypadku tak nie jest.
A o czym są rzeczone opowiadania? Wszystkie traktują o przygodach Babuni Jagódki – wiedźmy z Wilżyńskiej Doliny, czyli wrednej hetery, która jest jak polski chłop – żywemu nie przepuści. Czasem nawet utopcom w stawie się dostanie. Do tego Babunia dzięki czarowi odmłodzenia folguje sobie z napotkanymi mężczyznami. Słowem horror każdego zięcia. Oczywiście Babunia nie jest kluczową postacią wszystkich opowiadań, ale zawsze przewija się przynajmniej jako postać drugoplanowa. W opowiadaniu A kochał ją, że strach pokazuje Szymkowi Świniopasowi życie inne niż wiódł do tej pory, w Zaklętej księżniczce zaś swata córkę młynarza z księciem.
Książka napisana jest sprawnie, a język jest stylizowany (na mowę średniowiecza?). Mnie ten pomysł nie wciągnął, więc przez książkę raczej przebrnąłem z obowiązku recenzenta niż z przyjemności. Choć wśród opowiadań są też wyjątki, bo im bardziej książka zbliża się do końca, tym jest ciekawiej. Dwa ostatnie opowiadania – Kot Wiedźmy oraz [/t]Szczur i panna[/t] są bardzo dobre; jak dla mnie są to najlepsze pomysły w całej książce.
Podsumowując – książka taka sobie (z małymi wyjątkami). Zwykły fan fantastyki może się w nią zagłębić, ale bez zbytniego entuzjazmu, natomiast dla fanów prozy pani Brzezińskiej jest to pozycja obowiązkowa.
