Notka zerowa

Na Polterze zarejestrowana jestem już od jakiegoś czasu, jednak nie powiem, żebym udzielała się szczególnie intensywnie. Nie dlatego, że jestem plugawym pasożytem, któremu oślizgła skóra cierpnie na samą myśl, że miałby w jakąkolwiek społeczność - czy to tradycyjną, czy internetową - wnieść cos od siebie. Nie, to nie to, a raczej odwrotność tego, która paradoksalnie ma taki sam skutek (znaczy niekoniecznie cierpnięcie oślizgłej skóry, tylko bierność i niechęć do dzielenia się z innymi swoją pracą, twórczością, przemyśleniami).

Biadolenie, że niee... nie pokażę, nie napiszę, nie wyjdę z tym do ludzi! jest u mnie na porządku dziennym. Chciałabym dać coś od siebie, jednak niegasnąca obawa, że to, co mam, to, czym chcę się podzielić, to za mało, blokuje mnie i sprawia, że nie robię nic - czyli równie dobrze mogłabym sobie być tym plugawym pasożytem, któremu... i tak dalej.

Bo co jak się okaże, że ja nie umiem? Bo z czym do ludzi? Bo co, jak się nie spodoba? Co jak mnie nikt nie będzie czytał?!
No psiakrew! A co ma być? Teraz tym bardziej mnie nikt nie czyta, bo nie ma takiej szansy!

Kurde, to trochę, jak terapia - po latach, w wielkich bólach urodzić wyznanie, że tak, piszę, żeby mnie czytano! Jeśli mi to pisanie faktycznie nie idzie, to przynajmniej może ktoś mi to w końcu powie. Będę miała szansę się o tym dowiedzieć i zrobić kurs na przykład na spawacza głębinowego.

Jednak póki nie dotrze do mnie że bycie spawaczem głębinowym to dla mnie jedyna możliwa droga do spełnienia, będę prowadzić tego bloga i zamieszczać na nim dla siebie i dla Was moje eseje i felietony. Postanowiłam poświęcić go wyłącznie fantastyce (mam jeszcze jednego, również w celach terapeutycznych założonego niedawno, ale tam jest istny śmietnik tematyczny). Tutaj chciałabym spróbować pokazać, jak kontakt z fantastyką wpływa na moje postrzeganie rzeczywistości. Podczas lektury, czy seansu filmowego nachodzą mnie rożne refleksje i skojarzenia, często nader mało „fantastyczne” i chciałabym opowiedzieć o tym, co wnosi fantastyka do mojego widzenia świata i jak świat, który mnie otacza, wpływa na moją recepcję fantastyki.
Zobaczymy, co z tego wyjdzie.



To była notka zerowa, niebawem pierwszy wpis.
Pozdrawiam wszystkich i zachęcam do lektury.

Paulina