Norweski dziennik: Ucieczka - Andrzej Pilipiuk

Andrzej Pilipiuk jest ostatnio w znakomitej formie. Opowiadania o Jakubie Wędrowyczu oraz cykl o kuzynkach Kruszewskich cieszą się dużą popularnością wśród polskich czytelników. Jak natomiast ma się sprawa z innym dziełem autora, czyli z Norweskim dziennikiem? Powieść była pisana przez 19 lat, więc przed przystąpieniem do lektury miałem pewne obawy, czy czas nie odcisnął na niej zbyt dużego piętna. Jednak czy Pilipiuk mógł zawieść swych fanów?

Tym razem nie mamy do czynienia z książką typowo fantastyczną, lecz z powieścią przygodową dla młodzieży. Główny bohater Paweł zostaje odbity z rąk KGB i wysłany dla własnego bezpieczeństwa do małej osady w Norwegii. Zastaje tam zrujnowany dom, w którym przychodzi mu mieszkać. Do tego okazuje się, że jest śledzony przez pewnego tajemniczego osobnika. Pojawia się także kolega Pawła, Maciej Wędrowycz, który jest kimś więcej niż zwykłym przyjacielem. Dodatkowo główny bohater cierpi na amnezję.

Trzeba przyznać, że autor od samego początku wprost zasypuje nas mnóstwem nierozwikłanych tajemnic. Cała książka jest (jak sugeruje tytuł) napisana w formie dziennika, jednak czasem natrafiamy na kilka fragmentów, w których pojawia się narrator 3-osobowy. Zdarzenia przedstawione w taki sposób zazwyczaj rzucają nieco światła na liczne zagadki.

Akcja książki rozgrywa się w 1984 roku. Pilipiuk umiejętnie oddaje nastrój PRL, a co najważniejsze, nie znajdziemy tutaj nudnych dywagacji autora na temat polityki. Wszystko opisane jest lekkim i ciętym językiem w postaci rozważań nastolatka, czyli Pawła.

W Norweskim dzienniku jest także kilka motywów fantastycznych. Doświadczenia na ludziach, telepatia czy „inność” głównego bohatera – na razie to tylko wątki poboczne, ale mam nadzieję, że zostaną one rozwinięte w dalszych częściach. Należy dodać, że w książce nie ma zbyt wiele przemocy - wszak jest to pozycja dla młodzieży. Gwarantuję jednak, że znajdą tu dla siebie coś ciekawego zarówno młodsi jak i starsi czytelnicy.

Czasem irytują wydarzenia, które nie wnoszą nic do fabuły, a są jedynie zapychaczami. Przemyślenia Pawła wydają się być niekiedy zbyt dojrzałe jak na nastolatka, ale kto wie – może to jego kolejna fantastyczna cecha, którą autor rozwinie dopiero w kolejnych tomach? Miałem także nieodparte wrażenie, że pierwszy tom to jedynie wielki wstęp, który ma za zadanie nas zapoznać z licznymi bohaterami.

Fani Jakuba Wędrowycza spotkają tu jego wnuczka Maćka, który jest tak samo zwariowany i pomysłowy jak dziadek. Dochodzi też do licznych, humorystycznych sytuacji z jego udziałem. Dowiadujemy się również o kilku ciekawych faktach na temat przeszłości rodziny Wędrowyczów, jest więc to smakowity kąsek dla fanów egzorcysty–bimbrownika.

Podsumowując: Norweski dziennik to ciekawa powieść fantastyczno-przygodowa, po którą powinni sięgnąć nie tylko młodsi czytelnicy, ale również ci starsi. Andrzej Pilipiuk po raz kolejny stanął na wysokości zadania. Jak najbardziej polecam. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę