Nadmiar uczuć (opowiadanie)

Dobry wieczór :)

Kolejne opowiadanie dla Was!
Tym razem dużo krótsze, w nadziei że więcej osób się skusi ;>

Zdecydowałem się na połączenie creepypasty ze steampunkiem, a dokładniej Wolsungiem bo to jedyny steampunkowy świat, który znam naprawdę bardzo dobrze. Chociaż dodałem od siebie do uniwersum pewien mroczny drobiazg.

Zachęcam do lektury.

Lothar powoli odłożył sztućce i wytarł usta rękawem. Wstał, ignorując zastawiony stół. Od czasu, gdy odprawił służbę, jego posiadłość stawała się coraz bardziej zapuszczona, pełna pleśni kurzu i robactwa. Nie przejmował się tym. Miał poważniejsze sprawy na głowie.

Bezrefleksyjnie maszerował przez opuszczone pokoje. Jego uwagę przykuła tylko jedna rzecz. Na kominku stało zdjęcie przedstawiające przystojną, krasnoludzką kobietę. Gdy resztę sprzętów pokrywała gęsta warstwa kurzu, fotografia była zadbana. Lothar zawsze płakał gdy ją czyścił. Nigdy nie pogodził się ze śmiercią Ulli, swojej drogiej małżonki. Z bólem serca codziennie na nowo przeżywał smutny okres jej choroby. Wspominał jak z każdym dniem stawała się coraz bledsza i mizerniejsza, aż w końcu nie miała już sił by wstać z łóżka. Sama myśl o ostatnich chwilach jej życia sprawiała, że chciał wyć z żalu. Oddychała tak powoli, z trudem. Ulla nie zasłużyła na tak szybką śmierć. A on niczym nie zasłużył by ją stracić.

Znów łzy ciekły mu po policzkach. Nie potrafił tego opanować. Początkowo przyjaciele próbowali go wspierać, ale jego żałoba ciągnęła się długie miesiące, a później lata. Odsunął się na skraj społeczeństwa, stając się dla innych samotnym dziwakiem. Nie przywiązywał do tego dużej wagi. Potrafił myśleć tylko o Ulli, a raczej o jej braku. Myślał nawet nad samobójstwem, ale wiedział, że żona nigdy by mu tego nie wybaczyła.

Nie mógł już dłużej tak żyć.

Dlatego znalazł inne rozwiązanie.

Z lekkim ociąganiem zbliżył się do kominka i czule ucałował fotografię.

„Już niedługo, najdroższa” – szepnął cicho.

CIĄG DALSZY:

https://eliash2140.wordpress.com/2016/06/24/nadmiar-uczuc/