Ludność: 54 000; Mieszana (80% elfy [40% księżycowe elfy, 30% złote elfy, 10% leśne elfy], 12% ludzie, 4% gnomy, 2% krasnoludy, 2% niziołki)
Typ rządów: Monarchia
Religia: Seldarine, Mystra, Silvanus, Shaundakul, Mielikki, Moradin, Garl Glittergold
Import: magiczne przedmioty, wiedza, żywność, tkaniny, komponenty do czarów, drewno
Eksport: magiczne przedmioty, przedmioty z kryształu, dzieła sztuki, instrumenty muzyczne
Ważne postacie: Eltargrim Irithyl (PD słoneczny elf mężczyzna Wjk18/Czar16), Aravae Irithyl (PD słoneczny elf Czar 7/Kap 6 Labelasa), Alea Dahast (PN słoneczny elf kobieta Czar 22/mistrz wysokiej magii 7), Srinshee (PN słoneczny elf Czar 28/mistrz wysokiej magii 10), Dathlue Mistwinter (CD księżycowy elf kobieta Trp20), Ilitran Starym (PZ księżycowy elf Wjk18), Shyael Ildacer (PD księżycowy elf kobieta Czar 22), Kelvhan Olortynnal (ND słoneczny elf mężczyzna Wjk16), Otaehryn Hawksong (CD leśny elf mężczyzna Trp14), Hachaam Selorn (CD leśny elf mężczyzna Trp10), Ecaeris Aunglor (ND księżycowy elf kobieta Czar22), Ualair Cichy [the Silent] (PN księżycowy elf mężczyzna Czar 22/mistrz wysokiej magii 2), lady Symrustar Auglamyr (PN słoneczny elf kobieta wybranka Mystry Czar 12/Kap 8 Mystry)
Charakter: CD, ND, CN
Pokój i solidarność były głównymi cechami rządzącymi życiem mieszkańców Myth Drannor. Odzwierciedlały to ich strój i zachowanie. Na przykład za bardzo niegrzeczne uważane było noszenie elfiej kolczugi pod ubraniem.
Większość świąt kalendarzowych była obchodzona hucznie i w zachwycający sposób. Najważniejszym z nich było Cinnaelos’Cor, którego nazwa znaczy Dzień Pokoju Corellona. Przypadał on na te same dni, co obecny Tarczowy Wiec. Podczas tej uroczystości można było podziwiać magię spowijającą miasto.
Myth Drannor okrywał mythal, który pozwalał na działanie ponad tysiąca pomniejszych zaklęć w jego granicach. Większość z nich miała na celu uczynić życie łatwiejszym i bezpieczniejszym, tak jak na przykład piórkospadanie. Innym tego przykładem były filary lewitacji ustawione na ulicach. Magia chroniła również przed pyłem i ogniem dowolnego rodzaju. Mythal rządził pogodą i powoływał do istnienia wielokolorowe światła.
Władzę nad Myth Drannor sprawował Coronal (w języku elfów Mówca) pochodzący z dynastii Irithyl. Okres rządów jednego Coronala nazywany był rysar. Zauważyć należy, że Coronal nie jest dokładnym odpowiednikiem ludzkiego monarchy, a jego władza nie jest absolutna.
W mieście niemal nie istniało prawo pisane, ponieważ każdy kierował się niepisanymi zasadami, znanymi jako Kodeks Ludu. Coronal albo wybrany elfi szlachcic służył za sędziego, a kary różniły się w zależności od sytuacji.
Myth Drannor jako całość było miastem wysokich łukowatych mostów i nadrzewnych domów – elfiej architektury. Większość budynków wykonano z drewna i kamienia, wszystkie w eleganckim, jeśli nie pięknym stylu. Część z nich stworzono za pomocą rytuału elaorman Wysokiej Magii i zapierały dech w piersiach – na przykład białogrzywe fale.
Główne drogi wybrukowano białym lub zielonym marmurem, pomniejsze pokryto magicznie ułożonym żwirem, a drewniane lub magiczne przejścia powyżej zapewniały niezapomniane widoki.
Miasto Pieśni podzielone było na kilka głównych dzielnic.
Cormanthor był największą z nich , wcześniej zwaną Alkhiilor, Miejscem Obowiązku. Tam swoją siedzibę miała większość elfich domów szlacheckich. Stały w niej także wspaniałe wille. To było Stare Miasto Myth Drannor, miejsce pełne majestatycznych budowli. Nie-elfy nie były tu mile widziane.
Shessyrinam było drugie w kolejności starszeństwa. Jego nazwa oznaczała "domy wiernych", choć większość miejscowych zwało je po prostu Dzielnicą Świątyń. Znajdowały się tam nie tylko przybytki poświęcone Seldarine, ale również Moradinowi, Clangeddinowi, Shaundakulowi, Garlowi czy Mystrze (a więc bóstwom innych ras zamieszkujących miasto).
Kerradunath tłumaczy się jako "Koniec Prywaty i Samolubstwa". Większość mieszkańców zwała je jednak Dzielnicą Szlachty lub Dzielnicą Jezior. Wiele tawern, knajp i gospod mieściła się właśnie tutaj. Można było tu też znaleźć wyszukane hale bankietowe albo magazyny. W mieście krążył dowcip, że Sadzawka Glyrryla (od której dzielnica wzięła swój przydomek) powstała po to, by kupcy mieli gdzie pozbywać się swoich rywali.
Dlabbradath oznaczało "koniec Labrada", ale niemal wszyscy zwali je Nową Dzielnicą lub Dzielnicą Sojuszu. Było najnowszą i najbardziej zalesioną ze wszystkich części Myth Drannor. Jej wyjątkowość polegała również na tym, że zamieszkiwali ją głównie przedstawiciele innych ras.
Zamek Cormanthor
Składał się z trzech wież, a każdą postawiła jedna z elfich kling. W pierwszej mieszkał Coronal, a w dwóch pozostałych przywódcy Akh’Faer i Akh’Velahr. Zamek wybudowano z kryształu i kamienia. Jego ściany miały 12 m grubości, a najwyższa wieża wznosiła się na wysokość 60 m.
Zamek był podzielony na dwie części: Starszy Zamek, opisany powyżej, oraz Niższy Zamek, który obejmował większy teren i służył głównie jako balkon dla Coronala i jego dworu.
Można było tam znaleźć bibliotekę, halę spotkań, salę jadalną, kwatery wojowników i wiele więcej. Jedynie Wysocy Magowie znali wszystkie jego sekrety. W razie wyższej konieczności, mógłby pomieścić nawet 2000 elfów. Znajdowały się pod nim podziemia, które nie były używane od ponad 300 lat.
Wieża Pieśni Wiatru
Wieża była tak naprawdę złożona z trzech budynków, otoczonych żelaznym płotem i wieloma magicznymi efektami. Nazwa szkoły wzięła się od kamiennych arkad wśród których wyjątkowo mocno gwizdał wiatr. Najbardziej zaskakiwał fakt, że nie było widocznych wejść do budynków.
Tożsamość członków była utrzymywana w tajemnicy. Dwudziestu magów uczyło w tej szkole. Ci czarodzieje, którzy mieli dość zdolności, by dostąpić zaszczytu przyjęcia, nosili zaklęte pierścienie, które pozwalały im na wejście. Wyglądały one jak zwykłe złote lub srebrne obrączki.
Bramy miejskie
Dwie bardzo znane bramy istniały w Myth Drannor. Każda była swobodnie stojącym łukiem, przy którym zawsze stało czterech armathorów (gwardzistów Coronala). Za przejście pobierane były 2 ss.
Srebrna Brama, w dzielnicy Cormanthor, prowadziła do Ascalhorn i Silverymoon. Jej wyjście znajdowało się na Przełęczy Silverymoon, w miejscu, gdzie Khelben Arunsun stoczył później swoją słynną bitwę.
Brama Honoru, w Kerradunath, prowadziła do lasu Mir. Była tak ukształtowana, aby przypominać parę sejmitarów. Żaden drow nie przeżył wejścia w nią.
Incanistaeum
To tutaj słynnych "Siedmiu Magów z Myth Drannor" dzieliło się swoją wiedzą. Uważano je za robotę krasnoludzką, choć nikt tego nie potwierdził. Wnętrze wydawało się niczym nie wyróżniać. Miało wiele dwuwymiarowych komnat, w tym ponad 300 pokoi, a nawet gospodę dla nauczycieli.
Sześć Tyryl Wież
To kolegium wtajemniczeń wzniesiono w Dlabbradath. Przyciągało ono wielu poszukiwaczy przygód, ponieważ skupiało się na wywoływaniu i potężnej magii. Wielu elfów patrzyło na nie podejrzliwie, aż za dobrze pamiętając Netheril.
Twierdza Dlardrageth
Ten nawiedzony kompleks pozostawiano w spokoju od lat. Został odcięty ponad 3,500 lat temu, za rządów Coronala Miirphysa. Plugawe elfy i tanar’ri w końcu wyniszczyły siebie nawzajem, a ich duchy były wciąż tu przykute. Mimo swoich nadnaturalnych mieszkańców twierdza była częstym miejscem spotkań osób, które bardzo ceniły sobie prywatność. Od czasu do czasu urządzano tu także nielegalne pojedynki. Również Srinshee zabierała tutaj nieraz swoich uczniów aby w odosobnieniu przekazywać im magiczną wiedzę (jedną z takich osób był sam Elminster Aumar).
Po upadku Jhyrennstar, Coronal Kahvoerm Irithyl założył swoją wielką stolicę, wędrując wcześniej przez 15 lat. Klinga Władcy wzniosła Zamek Cormanthor i Wieżę Władzy. Tak narodził się cztery tysiące lat przed Kalendarzem Dolin Cormanthyr.
To Wysocy Magowie i Coronal Cormanthyru wznieśli Stojący Kamień upamiętniający pakt z ludźmi Dolin w 0 RD.
W 220 RD Coronal Eltargrim ogłosił, że elfy zapewnią schronienie w lesie Cormanthor magom, druidom lub innym osadnikom. W ciągu dwudziestu lat, około 500 osadników pobudowało się dookoła miasta.
Samotny człowiek który dostał się do miasta w przebraniu elfiego szlachcica z domu Alastarra stał się zwiastunem przemian. Był nim nie kto inny, lecz Elminster Aumar, dawny książę Athalantaru i Wybraniec Mystry.
Rok 261 RD był kolejnym punktem zwrotnym dla miasta. Lord Mówca Lombaerth Starym spowodował otwarty bunt przeciw Coronalowi. Kiedy tenże ucichł, Mythanthor i wszyscy wielcy magowie miasta zebrali się, aby wznieść mythal nad miastem. Zostało ono wtedy przemianowane na Myth Drannor na cześć legendarnego elfa, który ożenił się z krasnoludem. Miasto zostało otwarte dla wszystkich ras – i taki był początek słynnego Miasta Pieśni.
Jeśli twoja kampania używa zasad 3 edycji D&D i toczy się około roku 1372 w Dolinach, możesz nieco przyspieszyć Krucjatę Seiverila Miritara (opisaną w trylogii Ostatni Mythal i w Dragonach nr 354 i 359) i założyć, że miasto zostało dokładnie odbudowane. Możesz także namówić swoich graczy na (niemal) epicką kampanię, której celem jest odbudowanie Myth Drannor, takiego, jakie istniało w 650 DR.
Jeśli wolisz wykorzystać opis Miasta Pieśni jako dotyczący Roku Upadającej Wieży, możesz zastosować chronomancję w swojej kampanii. Plotki mówią o portalu na Grzbiecie Świata, który przenosi w czasie. Możesz też wykorzystać kampanię Arcane Age, ale musiałbyś ją przystosować do trzeciej edycji. Więcej informacji o niej znajdziesz w Cormanthyr: Empire of Elves, Fall of Myth Drannor, a także Netheril boxed set (wszystkie trzy można ściągnąć za darmo ze strony Wizards of the Coast – linki podano na końcu artykułu).
Opis dawnego Myth Drannor może pasować do miasta utraconej cywilizacji w dowolnym świecie, wymagałoby to jednak z reguły zmiany rasy, która ma największe wpływy. Na Oerth mogliby być to wyznawcy Iggwilv. W Wieloświecie pasują niemal dowolne istoty, od elfów przez bariaury na czartach kończąc.
- Elfi Dwór pozostawiano w spokoju od stuleci. Drowy go zbezcześciły, czyniąc z jego centrum sieć pełną pająków, a jego wody trucizną dla wszystkich innych elfów. Czy bohaterowie mogą oczyścić najświętsze miejsce Pięknego Ludu?
- Aravae Irithyl, jedyna dziedziczka Coronala, czekała przez lata na powrót swego ukochanego, Josidiaha Staryma (ND słoneczny elf mężczyzna Wjk 6/Czar6/pieśniarz klingi 7). Młody pieśniarz klingi wyruszył na misję, by odnaleźć Ary’Velahr’Kerym, Klingę Wojny, utraconą wiele stuleci wcześniej. Czy mógłby powrócić i ją uratować, zanim zabije ją klan Starym?
- Wysoka Pani Sztuki, Alea Dahast, to ta sama Alea, która kochała Baerauble’a Etharra i dała początek rodzinie Królewskich Magów Cormyru. Wyróżniała się, nosząc czarne lub bardzo ciemne szaty. Czy byłaby w stanie pomóc Leśnemu Królestwu, zanim zginęła podczas upadku Myth Drannor? Czy kiedykolwiek żałowała swojego netherilskiego kochanka?
- Mówi się, że Aravae jest ostatnią z Domu Irithyl. Czy tak jednak jest naprawdę? Wysoko postawiony elf z otoczenia Coronala twierdzi, że istnieje jeszcze inny dziedzic - który jest ukrywany w Zamku Cormanthor. Czy tak naprawdę jest? Kim jest Eltar Starym, którego widziano jedynie raz w Myth Drannor?
Źródła
Cormanthyr: Empire of Elves
Linki
Cormanthyr: Empire of Elves
Fall of Myth Drannor
Netheril boxed set
Eltar Starym
