Mówi się, że sny są zwierciadłem duszy i pokazują czym, bądź kim, tak naprawdę jesteśmy. W Świecie Mroku takim zwierciadłem, które zawiera odbicie jego mieszkańców jest Umbra. Niestety, wielu Narratorów traktuje ją nieco po macoszemu, czyniąc z tego niesamowitego miejsca kolejne pole bitwy (nie mylić z jednym z umbralnych królestw) między naszymi ulubieńcami a Żmijem. Jednak z tego całkiem (nie)rzeczywistego miejsca można wyciągnąć znacznie więcej niż tylko kolejne Zmory, będące pożywką dla wilkołaczych kłów i pazurów.
Mówi się, że w Umbrze nic nie dzieje się przypadkiem i żeby nie owijać w bawełnę jest to najczystsza, niczym nie zmącona prawda. Garou, w moim odczuciu i sagach, które prowadziłem, powinni znajdować tam odbicie swoich najgorszych lęków i koszmarów, choć nie znaczy to, że tylko. Przecież nasze życie nie składa się tylko ze złych rzeczy, a na swojej drodze nie spotykamy samych złych kolesi. Te dobre strony wilkołaczej egzystencji również mają tam swoje odbicie. Martwi mnie jedynie akt obojętności z jaką Umbra została potraktowana w podstawce. Dwadzieścia kilka stron, jakiś ogólny i nie do końca zrozumiały opis i, jak zwykle u White Wolfa bywa, adnotacja, że to tylko propozycja. Powstaje pytanie, co z tym zrobić? Możemy naiwnie przyjąć wizję twórców gry i poprzestać na tym co mamy w podręczniku ew. uzupełniając to dodatkiem "Umbra: The Velvet Shadow" i tyle. Koniec kropka. Świat duchowości stanie się tym co nie powinno zdarzać się nawet w najgorszych koszmarach graczy i narratorów, zwyczajną rzeźnią z jakimś niezrozumiałym podtekstem. Druga możliwość jest, w moim przekonaniu, warta więcej uwagi.
Otóż stoi przed wami-Narratorami niebagatelne zadanie, urealnić miejsce, które z zasady jest nierealne (podobnie zresztą jak cały WoD). Jak więc potraktować wskazówki podane nam przez WW. Sugeruję zrobić przegląd, swoich opowieści, bohaterów graczy, swojej własnej wizji Świata Mroku, potem zabrać się do roboty. Proponuję zająć się Bliską Umbrą, Penumbrę można zostawić w spokoju, podobnie jak Głeboką czy też Astralną. Przyjrzyjmy się wszystkim 13 królestwom. Kilka z nich, bez najmniejszej szkody dla całości można sobie radośnie wyrzucić. Dla przykładu Arkadia, przecież nawet faerie mają spore problemy z przejściem przez bramę. Po co więc ona wilkołakom, dla ozdoby, czy może po to że by pijany Fianna chwalił się kolegom, że tam był ? Dla mnie to zakrawa na absurd, lub też z drugiej strony: Otchłań. Przecież to królestwo jest nieosiągalne dla najbardziej nawet dopakowanych postaci. Czy ma być tylko straszakiem dla niepokornych graczy? Chore. Bardzo fajnym pomysłem jest tworzenie nowych Domen czy innych tego typu miejsc. Może nim być na przykład Kraina Zabawek, pomysł nie należy do mnie, ale nie zmienia to faktu, że jest świetny (jest to kraina wymyślona przez małą dziewczynkę i jak sama nazwa wskazuje opiera się na wspomnieniach z dzieciństwa, mam na myśli zarówno zabawki jak i różnego rodzaju zabawy - przypomina nieco sklep dla dzieci). Równie dobrze możemy wziąć na warsztat kreskówki, własną prace czy strajkujących taksówkarzy. Wyobraźcie sobie prezydentów, premierów i wszelakich posłów. Przecież to raj dla pomysłowych graczy i prowadzących. Dodajmy do tego Krainę Snów, najlepszy pomysł WW jeśli mówimy o Umbrze, i mamy obraz z naszych własnych dziecięcych fantazji. Drodzy Narratorzy, pomyślcie o tym, i wprowadźcie Umbrę do swoich sag nie tylko w roli domu Zmór czy klimatów w stylu "Obudziłeś się rano, a na ramieniu siedzi Ci sokół" a wszyscy na tym zyskacie.
