Maksymilian Thoyer urodził się tuż przed żniwami 2444 roku KI, w niewielkiej rolniczej wsi Durbheim, nieopodal Pfeildorfu. Już jako dziecko przejawiał talent artystyczny, co jednak nie znalazło uznania jego rodziców. Mały Maks miał jeszcze inny dar, który dość szybko odkryła Stara Petra, miejscowa zielarka parająca się gusłami. Mimo sprzeciwu ojca, starucha postawiła na swoim i chłopiec dostał się pod jej opiekę.
Młody Thoyer bał się korzystać ze swojego daru, znacznie bardziej pociągała go wiedza o roślinach i zwierzętach. Mimo iż unikał kontaktu z magią, po kilkukrotnym wywołaniu zamieszania nieświadomym użyciem swoich zdolności, pojął, że musi nauczyć się je kontrolować. Utwierdzały go w tym też mocne argumenty staruchy, przejawiające się szturchańcami i targaniem za uszy.
Gdy Maksymilian liczył sobie piętnaście wiosen, parał się już gusłami. Wówczas wydarzyło się coś, co na zawsze odmieniło jego życie. Do Starej Petry zgłosiła się panna Emanuela Toppenheimer, młoda dziewczyna z rodu miejscowego władyki. Panna chciała pozbyć się niechcianego dziecka. Staruszka próbowała odmówić, ale dziewczyna zaczęła straszyć ja pachołkami swego ojca. W końcu Petra sporządziła wywar, który pomógł dziewczynie pozbyć się ciąży. Jednak pojawiły się komplikacje, a wijąca się w bólach Emanuela wyznała wszystko swojemu ojcu. Nazajutrz w Durbheim pojawił się łowca czarownic wraz ze swą świtą. Petra nawet nie próbowała uciekać, ale jej uczniowi udało się wymknąć ze wsi, a pościg zmylił czarem Jak kamień w wodę. Maksymilian udał się do Pfeildorfu. Tam, dzięki życzliwości członków Zakonu Dzieci Gołębicy, znalazł schronienie.
Zakon Dzieci Gołębicy powstał w 2383 roku KI, kiedy to łowcy czarownic spalili na stosie dwójkę dzieci, które dzięki łasce Shallyi czyniły cuda. Kult został założony przez popleczników niewinnie skazanych dzieci i, jak się łatwo domyślić, nie utrzymywał dobrych kontaktów z łowcami czarownic. Młody Thoyer dość szybko zachłysnął się ideami wyznawców Shallyi - przyjął imię Dieter i wstąpił do nowicjatu. Z wielkim zapałem korzystał z możliwości czytania ksiąg, a z czasem zaczął je także przepisywać, z sukcesem uzupełniając własnymi ilustracjami.
Idylla nie trwała jednak długo. Ledwie trzy lata później, łowca czarownic zupełnie przez przypadek wpadł na trop Thoyera. Ukrywanie zbiegłego guślarza dało pretekst do rozpoczęcia prześladowań całego Zakonu Dzieci Gołębicy w Pfeildorfie. Zginęło kilka osób, wiele zostało aresztowanych, a Maksymilian ponownie uciekł, tym razem poza granice Imperium, do Marienburga, stolicy Jałowej Krainy.
Ukrywając się pod pseudonimem Ludvig Varth, Maksymilian znalazł pracę jako pomocnik cyrulika. Mieszkał w nienajlepszej dzielnicy, w okolicy stoczni Suiddock, więc jego pacjentami często byli marynarze, którzy doznali uszczerbku w bójkach. Dzięki nim po raz pierwszy zetknął się z tatuażami. Któregoś wieczora zaproponował jednemu z marynarzy, że wykona mu taką ozdobę. Wprawa cyrulika połączona z wrodzonym talentem rysunkowym szybko przyniosła mu sławę dobrego tatuażysty. W przeciągu kilku tygodni jego zyski kilkukrotnie przewyższyły wynagrodzenie początkującego cyrulika.
Jego klientami byli nie tylko marynarze. Z biegiem czasu coraz częściej odwiedzali go najemnicy, kapłani oraz młodzi i zamożni mieszczanie. W ten sposób Maksymilian poznał Lothara van den Dropta, z którym szybko się zaprzyjaźnił. Nie wiedział jednak, że młody mężczyzna należy do odłamu kultu Sybarytów, fanatycznych wyznawców Slaanesha. Niczego nie podejrzewając, Maks wykonał Lotharowi i kilku jego znajomym tatuaże przedstawiające węże i jaszczurki.
Lothar van den Dropt, podobnie jak inni sybaryci, szukał rozkoszy poprzez ból, w dodatku był dekadentem znużonym codziennością. Pod wpływem impulsu zdecydował, iż odda swoje ciało we władanie demona. Sposób na jego przywołanie odnalazł w starej tileańskiej księdze. Potrzebny był jednak artysta, który zgodziłby się mu w tym pomóc.
Kultysta podejrzewał, że Maksymilian nie będzie chciał mieć nic wspólnego z demonami i magią dhar, dlatego zdecydował się na podstęp. Poprosił o wykonanie tatuażu identycznego z ilustracją, jaką przyniósł. Dostarczył też kilka składników, które rzekomo miały wpłynąć na specyficzną barwę tatuażu. Na koniec zaś, tłumacząc się kaprysem i chęcią posiadania unikatowego działa, poprosił, aby mistrz podpisał tatuaż, dodając do tuszu odrobinę własnej krwi. Thoyer wypełnił wszystkie zalecenia ekscentrycznego młodzieńca, ciesząc się z podwójnej zapłaty.
Niespełna miesiąc później van den Dropt ponownie odwiedził tatuażystę. Był spokojny i opanowany, ale mówił niezrozumiałe dla Maksa rzeczy, a na dodatek znał jego prawdziwe imię i nazwisko. Dopytywał się, czego Thoyer chce w zamian za swoje usługi. Maks zażartował, że chce być wiecznie młodym. W odpowiedzi usłyszał, że to zbyt wiele, ale czeka go długie życie. Następnie Dropt nakazał mu wynieść się z miasta.
Gdyby nie fakt, iż Lothar posługiwał się jego prawdziwym nazwiskiem, Maks pewnie wziąłby całą rozmowę za żart. Jednak wizyta młodzieńca obudziła w jego sercu niepokój. Obawy potęgowały sny, w których Thoyer widział van den Dropta mordującego ludzi i pożerającego ich serca. Potem zaś mistrz tatuażu dowiedział się, że w Marienburgu ktoś rzeczywiście dopuszcza się tych brutalnych zbrodni. Przerażony Maksymilian odwiedził Lothara, szukając jakiegoś wyjaśnienia. Młodzieniec nie przypominał już siebie, był agresywny, brudny i cuchnął moczem. Pobił Maxa i ponownie nakazał mu opuścić Marienburg. Zanim wyrzucił go z domu, wręczył mu księgę, z której pochodził wzór tatuażu, życząc owocnej lektury.
Thoyer przejrzał wolumin i zrozumiał, że wpadł w sidła demona. Wykonując tatuaż, przywołał istotę bestialsko zabijającą innych ludzi i wyniszczającą osobę, której ciało zamieszkuje. Najgorsze było jednak wymaganie, że nim minie rok od śmierci opętanego, Maksymilian musi wykonać kolejny tatuaż przywołujący, w przeciwnym wypadku demon opanuje jego ciało i sam wybierze kolejną osobę.
Mistrz tatuażu sprzedał swój dobytek i wsiadł na statek płynący do L’Anguille. Wcześniej napisał donos do śledczych, który miał zakończyć męki jego dawnego przyjaciela, van den Dropta. Szybko okazało się, że "uśmiercenie" demona nie było dobrym pomysłem. Już niebawem Thoyer zaczął słyszeć w głowie podszepty swojego demonicznego prześladowcy. Nim minęły dwa miesiące wykonał w L’Anguille drugi tatuaż przywołujący. Tego samego dnia opuścił miasto. Był rok 2469 KI.
Maksymilian Thoyer żyje do dziś i przemierza Stary Świat, szukając sposobu na pozbycie się demona raz na zawsze. Jednak do tej pory ciągle jest jego zaszczutym sługą. Próbował oszukać demona, ale nie znalazł na to skutecznego sposobu. W Miragliano Maks wykonał tatuaż na konającym marynarzu, licząc, że ofiara umrze, nim zostanie opętana. Jednakże demon, wykorzystując osłabiony organizm, niemal natychmiast przejął kontrolę nad marynarzem i z dnia na dzień stan jego zdrowia zaczął się poprawiać.
W Lyonesse Maks posunął się krok dalej, wykonując tatuaż na zmarłym. Jakież było jego zdziwienie, gdy po dwóch dniach zwłoki "ożyły", a nieskrępowany żadnym oporem umysłu demon zaczął mordować w zastraszającym tempie. "Zombie" został bardzo szybko zlikwidowany przez pachołków miejskich, a rozwścieczony demon usiłował opętać Thoyera. Podczas krótkiej wizyty na Albionie Maksymilian wykonał tatuaż na ciele byka, co dało początek legendom o wściekłych krowach. Z czasem mistrz tatuażu zaczął starannie wybierać swoje ofiary. Jeśli już musi decydować o cudzej śmierci, to wybiera łotrów, zabójców i inne kanalie.
Do Imperium Thoyer powrócił w 2502roku KI, tuż przed koronacją Karla Franza. Czasami wędruje z trupami cyrkowców, innym razem pływa statkiem po Reiku lub wybrzeżu Morza Szponów. Nigdy nie przebywa w jednym miejscu dłużej niż rok, a jego tatuaże zawsze cieszą się olbrzymim powodzeniem.
Maksymilian Thoyer
Profesja: mistrz rzemiosła
Poprzednie profesje: guślarz, akolita, cyrulik, rzemieślnik
Umiejętności: czytanie i pisanie +20, leczenie +20, nauka (historia), nauka (teologia), plotkowanie +20, powożenie +20, przekonywanie +20, przeszukiwanie, rzemiosło (aptekarstwo) +20, rzemiosło (tatuaż) +20, splatanie magii, sekretny język (gildii), spostrzegawczość +20, targowanie +20, wiedza (Imperium), wycena +10, wykrywanie magii, znajomość języka (bretoński), znajomość języka (klasyczny), znajomość języka (staroświatowy) +10, znajomość języka (tileański),
Zdolności: bardzo silny, błyskotliwość, charyzmatyczny, chirurgia, gusła, magia prosta (gusła), niezwykle odporny, odporność na choroby, odporność psychiczna, przemawianie, talent artystyczny, twardziel
Maksymilian jest średniego wzrostu krępym mężczyzną. Mimo iż ma siedemdziesiąt osiem lat, wygląda co najwyżej na czterdzieści kilka. Jego twarz jest ogorzała, a włosy ciemnobrązowe z nielicznymi nitkami siwizny. Niemal całe ciało, z wyjątkiem głowy, szyi, dłoni i stóp, pokryte ma tatuażami. Nie są to jednak zwyczajne ozdoby, tylko znaki chroniące przez demonami, wywodzące się z każdego zakątka Starego Świata, który Thoyer odwiedził.
Pomysły na przygody
Bohaterowie przebywają w Salkalten. W mieście ktoś brutalnie morduje ludzi i wyrywa im serca. Jeden z BG przed kilkoma laty był już świadkiem podobnych wydarzeń w swoim rodzinnym mieście. Łowcy czarownic pochwycili wówczas łotra, który dopuszczał się tych okropieństw. Wiadomym było, że morderca miał wytatuowany na ciele przeklęty znak. Czy jednak Bohater pamięta, jak wyglądał ów tatuaż? I jak odnaleźć właściwy symbol wśród setek wytatuowanych marynarzy?
Na zlecenie łowcy czarownic lub śledczego Vereny drużyna ściga mistrza tatuażu, który może być powiązany z kilkoma brutalnymi morderstwami. Udaje im się pojmać podejrzanego. Okazuje się, że całe jego ciało pokryte jest tatuażami. Jakież jednak będzie zdziwienie Bohaterów, gdy okaże się, że są to pochodzące z różnych krajów i związane z różnymi wyznaniami znaki ochronne odpędzające demony. Czy ktoś taki może być posądzony o przywoływanie demonów? A może zatrzymany, podobnie jak mocodawcy drużyny, stara się znaleźć prawdziwego mordercę?
Jeden z Bohaterów otrzymuje list zawierający informację, że w mieście, w którym aktualnie przebywa drużyna niebawem dojdzie do brutalnego morderstwa. Wiadomość nie jest podpisana, nie podaje również kto zginie. Wymienione jest tylko nazwisko domniemanego mordercy. Czy Bohaterowie będą próbowali zapobiec zbrodni? A może zareagują dopiero po bestialskim mordzie? Czy jednak są gotowi na zmierzenie się z prawdziwą bestią?
Maksymilian Thoyer dochodzi do wniosku, że może powstrzymać rozlew krwi, jeśli wykona tatuaż na wysoko urodzonej osobie, a potem zaaranżuje jej aresztowanie, wykorzystując fałszywe dowody winy. Odpowiednie urodzenie powinno uchronić ofiarę od stosu, który zapewnie zamieniono by na więzienie. Odizolowany w ten sposób od ludzi demon nie będzie mógł ani opuścić żywego ciała, ani zabijać niewinnych. Czy syn miejscowego barona będzie dostatecznie ważną osobą, aby nie zginąć na stosie za herezję? Jak spreparować dowody? Czyżby nasza drużyna miała nowe zadanie? A co, jeśli okaże się, że młody baron nie jest jednak bez winy, a jego wpływowi kompani mają inne plany względem demona?
