Listy z Hadesu. Punktown - Jeffrey Thomas

Najnowsza odsłona Uczty Wyobraźni składa się z mikropowieści Listy z Hadesu oraz zbioru opowiadań Punktown. Obie są tak różne i wpasowane w odmienne konwencje, że na początku ciężko było mi je oceniać jako całość. Mówiąc najprościej - mamy do czynienia z horrorem oraz opowiadaniami science-fiction. Ale nie dajmy się zwieść - to tylko pewne ramy, które Jeffrey Thomas wykorzystuje do poruszenia ciężkich, acz niezwykle aktualnych tematów.

Listy z Hadesu pisane są w formie pamiętnika, w którym główny bohater, dzień po dniu, opisuje swoje przeżycia w piekle. Amerykanin raczej nie sili się na zbyt wyszukany styl - całość jest dość surowa, tylko czasem się zdarzą jakieś bardziej wysublimowane myśli, ale atmosfera bijąca ze stron jest wprost porażająca.

Piekło ukazane przez Thomasa jest niesamowicie brutalne. Nieśmiertelność, do której dążą ludzie, jest tutaj przekleństwem. Wszyscy mogą zostać zabici na tysiące różnych sposobów i z powrotem się zregenerować, przez co ich męka trwa w nieskończoność. Tym bardziej, że brak jakichkolwiek jednostek czasu. Wizja jest jeszcze bardziej przerażająca, gdyż do piekła, oprócz grzeszników, trafiają również osoby wyznające wiarę inną niż chrześcijańską.

Początkowo byłem wręcz zbulwersowany kolejnymi opisami niezwykle wymyślnych tortur i epatowaniem przesadną brutalnością. Jednak z czasem się uodporniłem i zacząłem dostrzegać w Listach z Hadesu niezwykle nastrojową opowieść o przetrwaniu, pasji i miłości, ukazaną w dość groteskowy sposób. Odnoszę wrażenie, że piekło jest wyłącznie pretekstem do pokazania ludzkich zachowań w sytuacjach ekstremalnych oraz ironiczną i nieco zgorzkniałą wizją alter ego ziemskiego świata.

Punktown zaś to zbiór krótkich opowiadań science-fiction. Nie dajcie się jednak zwieść − to nie new weird, tytułowe miasto jest tylko tłem. Podobnie jak w Listach z Hadesu scenografia jest tylko pretekstem do pokazania zachowań ludzkich w odpowiednich warunkach, nacechowanych przez Thomasa dużą groteską i absurdem. Autor przedstawia koncepcję Yin i Yang - praktycznie w każdym opowiadaniu ścierają się dwie przeciwne siły - zarówno na polu fizycznym, jak i psychicznym.

W przeciwieństwie do innych twórców science-fiction, autor ledwie zarysowuje świat (w tym wypadku miasto), nie przykładając zbyt wielkiej wagi do części naukowej. Wszelkie urządzenia czy nowinki techniczne są zepchnięte na drugi plan. Thomas na pewno nie aspiruje do bycia wizjonerem. Amerykanin skupia się bardziej na relatywizmie kulturowym, gdzie w jednym mieście stykają się różne światy - zarówno ziemskie, jak i obce. Daje świetne pole do badań tak dla kulturoznawców, jak i socjologów. Należy zwrócić jednak uwagę, że autor rozmyśla nad różnymi problemami społecznymi na przykładach nieco karykaturalnych jednostek i wyciąga dość luźne wnioski, pozostawiając pole do rozmyślań dla czytelnika.

Na pierwszy rzut oka Listy z Hadesu i Punktown bardzo się różnią pod względem gatunkowym, jednakże problematyka nie jest już tak odmienna. Thomas wykorzystuje różne konwencję fantastyki dla ukazania pewnych problemów w nieco groteskowy i czasem szokujący sposób. Zdecydowanie polecam. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę