Klub Dumas - Arturo Pérez-Reverte

Klub Dumas jest jedną z książek, które nie pozwalają o sobie zapomnieć, a mimo wszystko leżą niedoczytane do końca przez długi czas. Ponad dwa tygodnie powieść jeździła ze mną wszędzie, a ja jak na złość nie mogłem jej skończyć, choć bardzo chciałem. Jakoś się nie składało, nie było okazji na czytanie, ochoty, z tego czy innego powodu. Co jest w zasadzie bardzo, bardzo dziwne, bo książka jest pierwszorzędna.

Podoba mi się styl jakim pisze Arturo Pérez-Reverte. Każde zdanie jest ładne, gładkie, oszlifowane, a jednocześnie nie jest sztuczne, nie mam wrażenia, że autor chciał zaprezentować się jako niebywały erudyta. Jednocześnie taki styl uniemożliwia, przynajmniej mi, biegnięcie wzrokiem przez tekst z ekspresową prędkością. Szkoda tracić słowny majstersztyk jaki spłodził Pérez-Reverte. Bardzo lubię czytać okrągłe zdania w których żadne słowo nie zostało napisane bez potrzeby. Co oczywiście nie znaczy, że powieść jest lakoniczna. Wręcz przeciwnie. Styl autora jest kwiecisty, barwny i żywy, a jednocześnie "salonowy", a raczej dworski i wyszukany.

UWAGA
To wpis archiwalny, aktualna wersja wpisu znajduje się tutaj: http://popcrunch.pl/index.php/2006/03/11/klub-dumas-arturo-perez-reverte/