Klejnot i wachlarz - Feliks W. Kres

Klejnot i wachlarz Feliksa W. Kresa pozwala nam ponownie spotkać bohaterów znanych ze zbioru opowiadań Piekło i szpada. Powieść podzielona jest na trzy części, w których poznajemy kolejno losy kawalera Del Wares, baronowej Sa Tuel i ich Pani, mrocznej potęgi zwanej Egaheer. Autor kontynuuje wątek wojny w prowincji Valaquet, która toczy się pomiędzy księżną Wanesą Se Potres i jej matką, Weroniką Teresą Ayhoe. W książce przeplatają się interesy wielu osób i stowarzyszeń, które mają zadecydować o losach Valaquet, ale także i całych Zjednoczonych Królestw.

Dzięki temu, że Klejnot i wachlarz skupia się na znanym już gronie bohaterów jest opowieścią dużo mniej chaotyczną niż Piekło i szpada, gdzie mieliśmy do czynienia z wieloma, luźno ze sobą powiązanymi wątkami. Zdecydowanie łatwiej śledzić wydarzenia ułożone w linearną fabułę, pozbawioną przeskoków czasowych i przestrzennych. Sama akcja powieści jest jednak mniej ciekawa niż jej poprzedniczki. Realia obu książek to świat umieszczony w klimacie XVII wieku, w którym mężczyźni odziani w płaszcze zawsze mają u boku szpadę, a kobiety w pięknych sukniach nie wybierają się nigdzie bez swoich wachlarzy.

Klejnot i wachlarz zawiera długie i liczne opisy strojów, które nadają całości dworski klimat, ale niekoniecznie są niezbędne. W powieści dominuje obyczaj – pomimo licznych intryg i zbrodni najbardziej zapada w pamięć etykieta. Jest oczywiście i kilka momentów, w których serce czytelnika bije szybciej z powodu troski o losy bohaterów, jednak większość fabuły stanowią, co prawda interesujące, ale skomplikowane dworskie intrygi, które z niegodziwych, prywatnych spraw przyjmują wagę niemal światowej polityki. Bohaterowie osaczeni są układami i sojuszami, w których muszą się odnaleźć, aby osiągnąć swoje cele. Na domiar złego, oprócz potężnych jednostek, w sprawę zamieszane jest Towarzystwo Ducha Świętego - organizacja kościelna pragnąca za wszelką cenę udaremnić plany Egaheer, która w ich mniemaniu jest złem wcielonym. Dlatego też czytelnik bywa nieraz zaskakiwany zwrotami akcji, których zupełnie się nie spodziewał. Można powiedzieć, że w powieści dominują dwie płaszczyzny: losy rodziny Ayhoe, czyli Kawalerów i Dam Bractwa Rycerskiego, która jest podzielona wewnętrznym konfliktem oraz interesy Egaheer, intrygującej potęgi, która działa nieobliczalnie i kapryśnie. Obie te płaszczyzny przenikają się, a ich wątki łączą w nierozerwalną całość.

Pomimo wszystkich wymienionych wcześniej zalet trzeba przyznać, że zakończenie powieści rozczarowuje. Wszystko wyjaśnia się i rozwiązuje zbyt łatwo, a część wątków zostaje zupełnie pominięta. Brakuje mi w nim również jakieś końcowej rozmowy baronowej Renaty Sa Tuel i jej przyjaciela, Arolda Del Wares, która choć nie byłaby kluczowym momentem, to stanowiłaby dobre podsumowanie całości.

Reasumując, pomimo pewnych zastrzeżeń czytałam Klejnot i wachlarz z przyjemnością. Zwłaszcza druga oraz trzecia część powieści są bardzo wciągające i wręcz nie pozwalają oderwać się od lektury.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę