Kanion Tyranozaura – Douglas Preston

Książki sensacyjne stanowią obecnie jeden z najważniejszych filarów polskiego rynku wydawniczego. Różni wydawcy prześcigają się w ciągłym uzupełnianiu swych ofert o coraz to nowsze dzieła zarówno mistrzów, jak i tych mniej znanych autorów. Wobec zalewu licznych pozycji zza Atlantyku, coraz trudniej wybrać dobrą sensację, a wyprawa do księgarni nierzadko przypomina udział w loterii. Jak więc na tym tle prezentuje się niedawno wydany Kanion Tyranozaura, jakże głośno reklamowany w niektórych mediach?

Pewien zawodowy poszukiwacz szczątków dinozaurów zostaje, krótko po dokonaniu swego największego odkrycia, śmiertelnie zraniony przez nasłanego zabójcę. Umierając przekazuje swój notes przypadkowo napotkanemu weterynarzowi, wymuszając obietnicę, że ten odda go jego córce. Weterynarz zgadza się nie przeczuwając nawet, że zostanie w ten sposób wplątany w intrygę, której celem jest odkrycie tajemniczych szczątków tyranozaura, a jego wrogami będą ludzie, którzy nie zawahają się przed niczym, aby je posiąść.

Na pierwszy rzut oka fabuła nie wybija się ponad wiele innych książek tego typu. Mamy tajemnicze odkrycie, od którego być może zależą losy świata; mamy dobrego, przypadkowo wplątanego w wydarzenia człowieka; mamy też pozbawionych skrupułów przeciwników, a nader wszystko tajemniczą, okrutną agencję. W sumie - standardowa konstrukcja przeciętnej sensacji. Nie jest to jednak wada Kanionu Tyranozaura. Jego fabuła, wbrew pozorom, jest bardzo ciekawa i co chwilę zaskakuje czytelnika przemyślnymi zwrotami akcji. Autor na tyle umiejętnie dawkuje wszelkie informacje, że niemal cały czas trzyma czytelnika w napięciu.

Do głównych zalet Kanionu... zaliczam również jego bohaterów. Są oni dopieszczeni pod każdym względem. Chwilami ma się wrażenie, że to sylwetki żywych ludzi, a nie wytwory wyobraźni autora. Co też nie zawsze się zdarza, żaden z nich (no, może poza weterynarzem i jego żoną) nie jest postacią jednoznacznie dobrą, czy też jednoznacznie złą. Każdy ma swoje cele, dylematy, dążenia, a wszystko to jest wspaniale zgrane z fabułą. Naprawdę, ciężko nie docenić pracy autora przy tworzeniu tak przekonywujących sylwetek.

Sama książka dostarcza wiele informacji o tyranozaurach, metodach wykopaliskowych czy innych, dla większości laików nieznanych rzeczach. Z przyjemnością śledziłem opisy pracy w laboratorium, które - choć niezbyt za takimi rzeczami przepadam - wcale mnie nie znużyły. Autor wykazał się dużą wiedzą naukową oraz kryminologiczną, co nie powinno dziwić po tym, jak przeczyta się krótką notkę biograficzną z tyłu okładki.

Powieść tą czyta się szybko za sprawą dynamicznych opisów i miłego dla czytelnika stylu autora. Nie ma też żadnego problemu z literówkami - korekta znakomicie wywiązała się ze swojego zadania. Zupełnie inaczej jest ze składem. Książka ta jest gruba: liczy w sumie ponad 350 stron, podczas gdy powinna być o jedną trzecią krótsza. Otóż, w tej pozycji jeden rozdział liczy zaledwie dwie-trzy strony, logicznym jest więc, że następny powinien zaczynać się już na tej stronie, na której zakończył się poprzedni (zwłaszcza, że książka ma ponadprzeciętnie duży format). Tak jednak nie jest i Kanion... straszy licznymi "białymi" plamami.

Podsumowując, Kanion Tyranozaura jest wartą poświęcenia uwagi książką sensacyjną. Ciekawa fabuła, nietuzinkowi bohaterowie oraz liczne naukowe odniesienia sprawiają, iż każdy miłośnik "porządniejszej" sensacji (a i nie tylko) powinien mieć go na półce. Tego wrażenia nie jest w stanie zmyć nawet nienajlepsze wydanie. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę