Jak to się wszystko zaczęło?

Fantastyka od zawsze krążyła wokół mnie. Starszy brat grał w RPG, jest fanem Tolkiena i krasnoludów (dziś na jego nodze, można znaleźć podobiznę jednego z nich). Mama oglądała filmy i seriale fantastyczne, np. Star Trek i zaczytywała się w Obcym. Tata równie chętnie sięgał po książki fantastyczne.

Ja jednak tak naprawdę o fantastyce nie wiedziałam nic. Z książek przeczytałam jedną, może dwie. W dodatku przez przypadek, bo wypożyczałam z biblioteki to co stało po kolei na półce. Filmy były oglądane jednym okiem, bo w domu nie było aktualnie nic lepszego do zrobienia, a mama oglądała ulubiony serial i nie można było zmienić kanału.

W liceum były wspólne szkolne wycieczki do kina na „Władcę Pierścieni”. Jako szalona nastolatka byłam szaleńczo „zakochana” w Legolasie. Potem wciągnęła mnie masowa fascynacja „Harrym Potterem”. Chociaż nie wiem czy to są początki warte chwalenia się. Akurat te dwa tytuły to zna chyba każdy, niekoniecznie miłośnik fantastyki.

Prawdziwy świat fantastyki poznałam przeprowadzając się do nowego miasta. Nowe miejsca, nowi ludzie. W szczególności ten jeden człowiek, który pokazał mi z tego świata najwięcej.

Tak, tak to będzie romantyczna historia poznania mojego narzeczonego. Najpierw było studia, potem bla, bla, bla i bla, a potem zaczęły się randki. Pamiętam jak dziś, jedną z pierwszych, na której oglądaliśmy na starym video „Lew, czarownica i stara szafa” z 1988 roku. Bajka nie była mi obca, bo kto z nas jako dziecko nie oglądał tego mini serialu na podstawie „Opowieści z Narnii”. Natomiast to nie było zwykłe oglądnie filmu. Przy tym usłyszałam długą opowieść o znaczeniu tej historii i jego zafascynowaniu fantastyką. Wiedziałam już, że chyba trzeba będzie co nieco zapoznać się z tym światem.

Dalej było więc, już tylko ciekawiej. Ja szukałam informacji na temat fantastyki, a on zachęcał mnie do poznawania tego magicznego świata. Początkowo robiłam to wszystko tylko po to, aby było mu miło, że interesują mnie jego zainteresowania. Po pewnym czasie nie potrzebowałam już zachęty. Sama zagłębiałam się w nowościach świata fantastyki. Książki, komiksy, filmy, seriale i nawet trochę gier.

Oczywiście nie mogę pominąć uczestnictwa w tym moim procesie dokształcania poznania przyjaciół mojego lubego. Początkowo w małym stopniu, a ostatnio w troszkę większym, chłopaki też mają swój udział w mojej wiedzy i postrzeganiu fantastyki.

Dziś od tamtego pierwszego wieczoru z fantastyką minęły ponad trzy lata. Moja znajomość i miłość do fantastyki z każdym dniem rośnie. Stwierdziłam, że chyba jest to dobra pora, żeby zacząć dzielić się z kimś więcej swoimi przemyśleniami i doświadczeniami oprócz Niego i jego sympatycznej „bandy” przyjaciół.

Tak więc, (wiem, nie zaczyna się zdania od więc, no ale…) od czasu do czasu napiszę jak wyglądało moje poznawanie i jak wygląda ten mój świat dziś.