Gwiezdny pył

Tristran Thorn syn Dunstana Thorna to spokojny, niezbyt przystojny młodzieniec, który podkochuje się w Victorii Forester – podobnie jak każdy mężczyzna i chłopak w okolicy. Mieszka w małym miasteczku o niezbyt wdzięcznej nazwie Mur w XIX wiecznej Anglii, całymi dniami marząc o podróży do wspaniałego Londynu. Gdy pewnego dnia jego ukochana pozwala odprowadzić się do domu, Tristran postanawia skraść jej buziaka. Jednak uparta Victoria, szukając wymówki chce, aby jej adorator najpierw coś dla niej zrobił. Zrozpaczony młodzieniec przyrzeka, że przyniesie ukochanej gwiazdę, która właśnie spadła – i tak składa obietnicę, która zaprowadzi go aż do magicznej krainy po drugiej stronie muru. Jednak wszystko się komplikuje gdy spadająca gwiazda okazuje się osobą - dziewczyną o imieniu Yvaine.

Gwiezdny pył to powieść niezwykle urokliwa, przesycona klimatem baśni do ostatniej strony. Od samego początku łączy ona elementy fantastyczne z codziennym życiem. W efekcie dla mieszkańców Muru świat magiczny jest czymś naturalnym, a przy tym niezbadanym – tylko raz na dziewięć lat organizują spotkanie z istotami z magicznej krainy podczas obchodów święta majowego. Gaiman w Gwiezdnym pyle pełnymi garściami czerpie ze znanego już dorobku elementów baśniowych takich jak wiedźmy, jednorożce, skrzaty, gadające drzewa, czy latające statki. Jednak by nie zamienić tego w zbyt cukierkową historię wprowadza sceny brutalne i lekko krwawe. Zwłaszcza tutaj widać jego mistrzowski kunszt łączenia historii dla dzieci z elementami dla dorosłych. W Gwiezdnym pyle doskonale utrzymuje pomiędzy nimi balans, sprawiając że historia nie jest ani zbyt ciężka, ani zbyt przesłodzona.

Główna akcja powieści prowadzona jest dość jednostajnie, Gaiman nie stara się tworzyć napięcia, ale nie prowadzi też historii tempem na tyle ślimaczym, by czytelnik się znudził. Po każdej bardziej dynamicznej sytuacji z udziałem Tristrana następuje delikatne spowolnienie akcji. Pojawia się też wiele wątków pobocznych, dzięki którym poznajemy uroki krainy czarów zza muru w wiosce Mur, z których każdy zazębia się z główną historią.

Autor jak zwykle doskonale dobiera postacie do swojej książki. Najlepiej widać to w przypadku głównych bohaterów – Tristrana i Gwiazdy – Yvaine. Pierwsze co można dojrzeć w relacji tego duetu to wyrazisty kontrast charakterów. Zwykły młodzieniec, który mimo szalejących hormonów okazuje się dżentelmenem o nienagannym zachowaniu i niezwykłym, wręcz dziecinnym uporze w dążeniu do celu. Z kolei Gwiazda kojarzona z czystym pięknem i magią, chociaż z wyglądu wspaniała, nie stroni od kwiecistej mowy i wyzwisk pod adresem swojego towarzysza podróży. Chociaż różni, tworzą zabawny i energiczny duet, który napędza całą opowieść.

Jednak pisarz nie ogranicza się tylko do wspomnianej dwójki. Czytelnik pozna również kilka postaci pobocznych, których przygody w większym lub mniejszym zakresie łączą się z losami Tristrana i Yvaine. Dla każdego bohatera drugoplanowego autor stworzył mini-historię, mogącą być wstępem do całkowicie nowego opowiadania.

Pochwalić należy również styl pisarski autora. Opisy scen czy sytuacji są na tyle krótkie, aby zbytnio nie obciążyć czytelnika, a z drugiej strony na tyle rozbudowane, by przekazać najważniejsze szczegóły. Wyrazie widać to w fragmentach opowiadających o podróży Tristrana ze świeczką, gdzie w kilku zdaniach Gaiman zmieścił kilka miesięcy drogi. Podobnie sytuacja wygląda z dialogami, swobodnie prowadzonymi i zwięzłymi, dzięki czemu nie wydłużają one sztucznie scen. Całkiem zgrabnie prezentuje się również język powieści, brak wyszukanych zwrotów znacznie umila czytanie, a prosty styl pozwoli nawet młodszym czytelnikom zagłębić się w magiczny świat powieści.

Gwiezdny pył można polecić  czytelnikom szukającym lżejszej literatury. Gaiman, mimo że czerpał z dorobku baśniowego, tworząc świat i postacie, to napisał dość dojrzałą powieść, momentami pełną nieprzyjemnych scen. Niemniej fantastyka przeplatana z rzeczywistym światem to połączenie na przyjemny wieczór, dla wszystkich miłośników baśniowych klimatów.