Empire #01-04. Betrayal

Premiera Ataku klonów była wydarzeniem brzemiennym w skutki, także jeśli chodzi o gwiezdnowojenne komiksy. Star Wars Ongoing, zajmującą się okresem prequeli, przemianowano na Republic, a utworzono jej siostrzaną serię, której treść miała być bliższa miłośnikom klasycznej trylogii.

Imperium nie jest ciepłą, kochającą się i wspierającą rodziną. Co więcej, osobniki na najwyższych szczeblach władzy knują przeciw sobie nieustannie, niektórzy zaś mają przy tym bardzo wysokie ambicje. Grupa imperialnych dowódców pod wodzą wielkiego moffa Trachty doszła do wniosku, że teokracja to nie najlepszy model władzy dla superpaństwa. Zaplanowali więc, iż podczas misji Vadera na Dargulli przeprowadzą zamach na Imperatora, a następnie pozbędą się zakutego w zbroję ex-Jedi.

Akcja Betrayal ma miejsce kilka tygodni przed wydarzeniami znanymi z Nowej nadziei. Jak przystało na pierwszą miniserię nowego cyklu, wprowadza i zapoznaje ona niejako czytelnika ze światem, a w związku z tym skupia się bardziej na postaciach i zależnościach między nimi niż ostrej akcji.

Do zamachu na Imperatora stworzono całkiem sporą grupkę moffów i chociaż Scottowi Allie udało się zakorzenić ich w świecie i nadać każdemu z nich pewną unikalność, to cechy pokrętności i nielojalności od samego początku realizowane są raczej za pomocą dziwnej aparycji postaci niż treści komiksu. Główną postacią jednak jest tutaj Darth Vader, którego losy śledzimy niemal równie często, jak losy spiskowców. Scenom z udziałem Mrocznego Lorda Sithów bardzo często towarzyszą retrospekcje do czasów treningu Skywalkera, najpierw pod okiem Qui-Gona, później Obi-Wana. W tym miejscu od razu również widać pierwsze założenie Empire – spojrzenie na Klasyczną Trylogię i jej postaci – w tym wypadku Vadera – przez pryzmat prequeli.

Jako że dla każdego, kto oglądał Epizod IV Gwiezdnych wojen zakończenie historii będzie raczej oczywiste, główny wysiłek twórców spoczywał na sposobie, w jaki chcą ją opowiedzieć. Ogólnie rzecz ujmując, udało się to zrobić ciekawie – historia jest dobrze poprowadzona, tu i ówdzie czeka na czytelników kilka nieoczekiwanych zwrotów, wprowadzających momenty zawieszenia i "nakręcających" zainteresowanie. Nie zapomniano także o scenach akcji, by jeszcze bardziej wzbudzić emocje, nie wbijają one jednak w fotel. Wszystko wspierają solidnie skonstruowane dialogi. Zastrzeżenia można mieć do konstrukcji historii – zastosowano ciekawy zabieg przeplatania planowania zamachu przez moffów w "teraźniejszości" z implikacjami tych decyzji w komiksowej "przyszłości", jednak zrobiono to w taki sposób, że czytelnik łatwo może się zgubić (szczególnie gdy "punkty zwrotne" leżą na pograniczu zeszytów).

Ryana Benjamina, odpowiedzialnego za rysunki w Betrayal, szczerze powiedziawszy kojarzę jedynie z trzeciej części Infinities – Return of the Jedi. Kreskę tego pana można oględnie określić jako cokolwiek nierówną – nienajlepiej (lub w przypadku Padmé – wręcz koszmarnie) wychodzi mu odwzorowywanie postaci filmowych – hełm Dartha Vadera się "rozjeżdża", Anakina charakteryzuje nikłe podobieństwo do swojego pierwowzoru, szturmowcy wyglądają po prostu źle; z drugiej strony Benjamin bez problemu radzi sobie z postaciami rysowanymi "od zera". Świetnie wyglądają także statki kosmiczne oraz szersze plany z widokiem na planety lub panoramy miast. Z reguły praca kolorysty pozytywnie wpływa na rysunek w komiksie, jednak w Betrayal i ten element czasem wprowadza nieco zamieszania.

Jest dobrze. Początki serii zwykle bywają ciężkie, jednak Empire wystartowało całkiem nieźle. Trio Allie-Benjamin-Arnold zafundowało czytelnikom historię może niepowalającą na kolana, ale ciekawą i wciągającą. Betrayal nie jest niczym nadzwyczajnym w uniwersum, jednak zdecydowanie warto go przeczytać. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę